قدس آنلاین - دوره انتخابات ریاســت جمهوری، بهار حرف زدن و ارائــه برنامه چهار ســاله کار و تلاش برای تعالی و پیشــرفت کشور است و مردم از بین ســخنان و شعارهای ارائه شده به سلیقه و اولویت های جامعه، شخص اصلح را انتخاب می کنند. اما بعد از انتخابات، فرصت حرف زدن به اتمام می رسد و هنگام عمل به وعده های انتخاباتی، تبلیغاتی و رفع دغدغه هایی که مردم برمبنای برطرف شدن آن ها به شخص مورد نظر اعتماد کــرده اند، فرا می رســد. در این بین حرف و شعار برای کسی که مسئولیت اجرایی کشور را در چند سال اخیر در اختیار نداشته است، امری بدیهی است اما برای فردی که مسئولیت اجرایی کشور را به طور مستقیم و با اختیارات تام در اختیار داشته، تفاوت می کند و طبیعتاً وعده دادن و حرف درمانی در انتخابات چندان قابل پذیرش نخواهد بود. شاید بگویم تفاوت جنس تبلیغات کسی که مسئولیت اجرایی داشته است، با سایر نامزدها تفاوت داشته و به ارائه عملکرد اجرایی گذشته او بر می گردد. مثلاً وقتی در یک مرحله قول ۱۰۰ روزه برای تحقق برخی وعده ها ارائه کرده و در تحقق آن توفیقی نداشــته است، وعده دادن شعار ۱۰۰ روزه مجدد کمی عجیب است آن هم در شرایطی که مثلاً تا آخر دولت ۱۰۰ روز وقت هست و در همین دولت می توان آن وعده ها را محقق کرد. به هر حال، مردم دنبال عمل و اقدام هستند. از طرفــی وقتی فردی چهار ســال بالاترین مسئولیت اجرایی کشــور را در اختیار داشته است، بهترین و گویاترین تبلیغات او کارنامه عملکرد او است و اگر کارنامه پر بار و کارآمدی داشــته باشــد، نیازی به حرف و سخن ندارد و مردم را مســتقیم به عملکــرد خود ارجاع می دهد و با پرهیز از حاشــیه پراکنی و ارائه سخن ها و مطالب جنجالی، عملکرد خود را به عنوان تابلو تبلیغاتی خود به صحنه نمایش می گذارد و از این طریق شکاف اعتماد مردم به حرف هایش نیز کمتر خواهد بود. وعده های ســرخرمن در حالی که شــرایط زندگی مردم بخصوص محرومان، مستضعفان و حاشیه نشــینان از لحاظ خدمات دولتی و اقتصادی در سراشیبی افول بوده باشد. این جنس از تبلیغات شــبیه ســوار بودن بر ماشــین هایی با شیشــه های دودی اســت که مشــکلات و تنگناهای معیشتی مردم را نمی بیننــد، اما اظهارنظرهای خوب و زیبایی را برای ایــن وضعیت ارائه می کنند. از طرفی مردم به خوبی نسبت به عملکردها حساس و هوشــمندانه رفتار می کنند و در مسیرهای پرافتخار برای کشــور در سایه صداقت، کار و تلاش جست و جو می کنند نه حرف و شعار و خواستار این هســتند که مدیریت انقلابی و جهادی بر کشــور حاکم شود تا مشکلات معیشتی و اجتماعی آن ها حل و فصل گردد.