به گزارش قدس آنلاین، این تالاب ها که سالهای سال محلی برای زیست و تخم گذاری انواع آبزیان و لانه سازی پرندگان کنار آبزی بوده این روزها به دلیل بسته شدن برخی مسیر های ورودی آب به این تالاب ها براثرکاهش بارندگی، تخریب طبیعت و شکستن شاخ وبرگ جنگل های موجود برای تامین غذای دام توسط جوامع محلی ومتروکه شدن آنها ، حفظ این تالاب ها را سخت کرده است.

حیات تالاب در خطر است

رئیس اداره محیط زیست شهرستان میناب در این راستا می گوید: قطع درختان حرا برای سوخت یاتعلیف دام، آلودگی‌های نفتی و تا حدودی هم آلودگی ناشی ازفاضلاب شهر بندرعباس و همچنین توسعه فزاینده صنعت پرورش میگو ازعوامل تهدید کننده این تالاب محسوب می شود.

سهراب پشتاره در خصوص اهمیت این تالاب بیان می کند: مصب رودخانه‌های شور، شیرین و میناب ناحیه زمستان گذرانی مهمی برای پرندگان آبزی وکنار آبزی ازجمله صدف خور، گیلانشاه بزرگ وپلیکان پا خاکستری وچندین گونه دیگر محسوب می‌شود و  زیستگاه جوجه‌آوری گونه‌هایی از تیره حواصیل‌ها همانند حواصیل بزرگ و حواصیل هندی است.

وی ادامه می دهد: نگهبانان جنگل با تمام وجود با شکار مبارزه می‌کنند، اما هنوز حیوانات بی‌شماری توسط شکارچیان نابود می‌شوند، ‌در این راستا باید از وضعیت بد عملکرد اجتماعی برای کمبود آگاهی در بین مردم گلایه کرد.

سد سازی بلای جان میناب

مدیر پروژه حفاظت از تالاب های ایران که پیش از این در گفت و گو با رسانه ها به فرونشست تا عمق ۱۰ متر در این تالاب هشدار داده بود اظهار کرده است: فرونشست زمین در جلگه میناب و اطراف تالاب رود شور و شیرین و حرای میناب ماحصل احداث سد در بالادست این دشت است.

محسن سلیمانی معتقد است: با احداث سد بر روی رودخانه میناب و سازه های اقماری آن مانع ورود سیلاب به جلگه شدند.

وی با بیان اینکه آب رودخانه میناب بدون در نظر گرفتن حقابه پایین دست به شهر بندرعباس منتقل شده است ادامه می دهد: علاوه بر این چاه های عمیق و نیمه عمیق زیادی برای تامین آب شرب و کشاورزی در جلگه احداث شده است که در نهایت بهره برداری بی رویه و مدیریت ناصحیح منابع آبی موجب بروز پدیده فرونشست شده است

سلیمانی با بیان اینکه به نظر می رسد پدیده فرونشست هنوز در استان جدی گرفته نشده است می افزاید: اکنون بخش عمده ای از جلگه حاصلخیز میناب در منطقه از دست رفته است.

همدردی با تالاب

یکی از فعالان محیط زیست و مسئولان انجمن های مردم نهاد هرمزگان در این رابطه بیان می کند: متاسفانه برخی از افراد محلی به دلیل ناآگاهی دست به تخریب جنگل های حرا زده و این جنگل ها را خوراک دام های خود قرار دادند.

محمدعلی مؤیدی که در نظر دارد تا با کاشت نهال‌های حرا در نوار ساحلی بنادر تیاب، کلاهی، کرگان و بندزرک به حفاظت هر چه بیشتر محیط‌زیست سواحل و دریا کمک کند اظهار می کند: بر اساس کارشناسی‌های به‌عمل‌آمده، قصد داریم نهال‌های حرا را بیشتر در مناطق ساحلی و دریایی آسیب‌دیده بکاریم تا به‌این‌ترتیب با احیای محیط‌زیست آن مناطق در آینده امیدوار باشیم.

مدیر موسسه نگاهبانان جلگه میناب ادامه می دهد: حفاظت زیستگاه‌های حرا به‌عنوان بخش مهمی از مناطق حفاظت‌شده دریایی باید همواره موردتوجه باشد که در این میان بومیان ساکن در اطراف این جنگل‌ها نیز نقش مهمی می‌توانند ایفا کنند و لازم است تا در این راستا نسبت به ارایه آموزش های لازم به آنها اقدام شود.

وی یادآور می شود: از ۲۲ تالاب بین‌المللی کنوانسیون رامسر، پنج تالاب آن در هرمزگان قرار دارد که تالاب حرای رود شور، شیرین و میناب یکی از آن‌ها است.

وی ابراز می کند: در صورت حفظ محیط‌زیست سواحل مکران، با توجه با شرایط جغرافیایی و بکر بودن، این منطقه می‌تواند به قطب گردشگری و تفریحی بزرگ و سالم تبدیل‌شود که این امر به اقتصاد بومیان کمک خواهد کرد.