به گزارش «قدس آنلاین»، آیت الله رشاد دوشنبه ۹۶/۰۲/۲۵، در آغاز درس خارج فقه و اصول، یکی از حکمت های علوی را قرائت و شرح کرد.
وی در شرح کلام حضرت امیر (ع) که: «اللِّسَانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّیَ عَنْهُ عَقَرَ» (نهج البلاغة: ص ۴۷۸) گفت : زبان آدمی سبع و درنده است، اگر مهار و مدیریت نشود، همگان را خواهد درید؛ کسی از خطر این درنده‌گی وحشی در امان نخواهد ماند؛ بیش از همه آن کس که نزدیک‌تر است، و صاحب زبان، نزدیکترین فرد است، بیش و پیش از هر کس دیگر آسیب خواهد دید؛ پیش از کسی که نسبت به او «افتراء» بسته می‌شود، «تهمت» می‌خورد، «توهین» می‌شود، «زخم زبان» می‌بیند، «تحقیر» می‌شود، عامل این رذایل و صاحب زبان مهارگسیخته لطمه خواهد دید. و بیش از دو طرف اصلی این رفتارهای ضداخلاقی و ضدشرعی، آحاد جامعه زیان خواهند دید.
وی ادامه داد: مرحوم محدث کاشانی، ملامحسن فیض (قدّه) در المحجة البیضاء آورده که: « قال معاذ: قلت لرسول الله(ص) : أ نُؤاخَذ بما نقول؟ فقال: «ثکلتک أمُّک یا ابنَ جبل، و هل یُکِبّ الناسَ علی مناخرهم إلّا حصائدُ ألسنتِهم؟ (المَحجّة البیضاء: ج۵، کتاب آفات اللسان، ص) معاذ از حضرت رسول (ص) سوال کرد که: آیا ما به آنچه که می گوییم مواخذه می‌شویم؟ یعنی زبان مسئولیت‌آور است؟ حضرت او را ملامت کرد و فرمود: مگر انسانها جز به محصول و دست‌آورد زبانشان در آتش دوزخ فروافکنده خواهند شد؟ در روایت دیگری آمده است که: جوانی در جنگ خندق به شهادت رسید؛ همه از جمله پیامبر اعظم (ص) آمدند کنار بدن شهید، دیدند آن شهید بزرگوار در حال جهاد و دفاع از دین و نبی اعظم (ص) و کیان مسلمین، برای کاهش رنج گرسنگی، سنگ به شکم بسته بوده!
وی افزود: در این شرایط حضرت از بین جمعیت صدای خانمی را شنید که خطاب به شهید گفت: «بهشت گوارای تو باد!» حضرت فرمود: چه کسی بود این سخن را گفت؟ عرض کردند: آقا مادر شهید بود؛ حضرت فرمودند: «تو به چه حقی چنین با اطمینان حرف می‌زنی؟ شاید او در دوره حیاتش سخن بیهوده‌ای به زبان آورده باشد، اول باید بابت «مالایعنی» یعنی سخن بیهوده، حساب پس بدهد!» هر چند که شهید باشد. وای اگر کسی و کسانی زبان به تهمت و توهین، افتراء و اتهام، تحقیر و استهزاء، دروغ و هرزه‌درایی گشوده باشند! آن هم برای اغوای مردم، تدلیس در جریان امر سرنوشت‌سازی مانند انتخابات که سازنده دو رکن جمهوریت و مردمسالاری نظام مقدسی است چون جمهوری اسلامی که خون‌بهای صدها هزار شهید و دست‌آورد رنج و رزم هزاران انسان پاک‌باخته و میراث مرد تاریخ‌سازی چون حضرت امام (قدس سره) و مایه امید میلیونها مستضعف و عدالت‌خواه جهان به شمار می‌رود.
آیت الله رشاد گفت: در جریان دوره‌های اخیر انتخابات ریاست جمهوری آنچه با عنوان مناظرات کاندیداها رخ داد، بسیار سخیف و اسف‌بار بلکه کثیف و خسارت‌بار بود. آنچه اتفاق افتاد مناظره منصفانه، مضبوط و منطقی نبود؛ مشاجرات مبتذل، هنجارکش و حرمت‌شکن، اخلاق برانداز، و احیانا در برخی فقرات و موارد، خلاف شرع، منافی قوانین و مصالح بود. پاره‌ای وعده‌های غیرواقعی و غیرعملی، و احیاناً غیرقانونی و غیرشرعی‌ای که از سوی برخی داوطلبان احراز مناصب نظام طرح گردید، آثار فقهی و حقوقی بسیاری دارد؛ چنان که قبلا نیز عرض شد: کسب عناوین و اختیارات تحت تاثیر این رفتارهای ناصواب و نابهنجار، بلکه غیرشرعی و غیرقانونی و از رهگذر تدلیس و اغواء، مشروعیت تصرفات در شئون و امکانات ناشی از رای مردم را در دوره‌ی تصدی سمت‌ها دچار اشکال جدی می‌سازد.
وی ادامه داد: حاصل مشاجرات پرده‌درانه و هنجارشکنانه‌ای که با عنوان مناظره کاندیداهای ریاست جمهوری صورت گرفت؛ چیزی جز شکل‌گیری نوعی اجماع مرکب در اذهان بسیاری از مردم بر ناکارآمدی مطلق نظام و فساد همه طرف های درگیر این مناظرات، بلکه همه مصادر امور نبود.
وی افزود: در جریان این به اصطلاح مناظرات، آنچه بی‌رمق و رونق بود متاسفانه عبارت بود از: موازین شرعی، قوانین، اصول اخلاقی، منطق نقد، رعایت مصالح کلان نظام و حریم و حرمت اشخاص و آنچه در اثر این مواجهات لجام‌گسیخته به تاراج رفت: اعتبار نظام اسلامی، اعتماد عمومی، وحدت ملّی، طمأنینه اجتماعی، اخلاق و حیثیت کاندیداها بود. این اتفاق تلخ در سطح گسترده‌ای موجب تشویش‌اذهان عمومی شد.
رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: هر چند مردم مومن و خردمند و متعهد، نسبت به اصل مشارکت فراگیر و حضور پرشور در صحنه سرنوشت، کم نخواهند گذاشت، ولی باید این روند اصلاح و این فاجعه که هر از چند سال تکرار می‌شود و شیب شتابناک و فزاینده‌ای یافته است، چاره شود و تدبیری شایسته اندیشیده شود که دیگر این صحنه‌های فاجعه‌بار تکرار نشود.
وی ادامه داد: باید جمعی از شخصیت های محتشم و معتمد، دارای شانیت ملی و فراجناحی و بی‌طرف به عنوان هیات داوری و ناظر صحنه در جلسات مناظره حضور داشته باشند که اجازه ندهند طرف‌های مناظرات از حدود شرعی، قانونی و اخلاقی تعدی کنند و بر مخالف فلسفه آن و بیرون از موضوع این برنامه عمل کنند.
وی در پایان اظهار داشت: کما این که نباید چنین باشد که هرکه هرچه گفت گفت، و مسئولیت‌آور نباشد؛ باید افراد پاسخگو باشند؛ باید سازکار مناسبی برای راستی‌آزمایی ادعاها و اظهارات مهم و خطیر لحاظ شود و هر که هر چه گفت، باید به لوازم شرعی و قانونی آن ملتزم باشد. چطور ممکن است که یک نفر یک نکته در یک روزنامه و نشریه می گوید او را به اتهام تشویش اذهان عمومی محاکمه می‌کنیم اما آنچه رخ داد و آن آثار خسارت‌بار گسترده را داشت کسی از عوامل مستقیم و غیرمستقیم پاسخگو نباشند؟
نظر شما