محمود مصدق :این وضعیت این روزهای محمد و ۳۵ نفر از همکارانش است که چندی قبل  از یک شرکت تولید لبنیات در شهرک صنعتی بهشهر اخراج شده اند.  

او درباره دلیل اخراج خود و جمعی از همکارانش به "قدس" می گوید: واحد ما قدیمی و فاقد بهره وری بالا بود بنابر این با افزایش گاه و بی گاه نرخ مواد اولیه دیگر نتوانست دوام بیاورد و اقدام به تعدیل نیرو کرد .

وی با اشاره به این که شرکتی که ۱۲ سال در آن مشغول کار بوده حالا به حالت نیمه تعطیل درآمده است، می افزاید: اگرچه  من و دوستانم پس از اخراج از کار توانسته ایم از بیمه بیکاری استفاده کنیم اما پولی که ماهیانه از این محل دریافت می کنیم حتی نصف حقوق سابق ما هم نمی شود.در واقع آن موقع که ماهیانه حدود یک میلیون و دویست هزار تومان حقوق دریافت می کردیم  قادر نبودیم زندگی مان را تامین کنیم چه رسد حالا که باید با نیمی از این رقم روزگار سپری کنیم .

مریم؛ ۲۵ ساله یکی دیگر از کارگرانی است که دو سال قبل از کارش اخراج شده و هنوز شغلی  برای خود دست و پا نکرده است .

وی که ۵ سال سابقه کار در شرکت حفاری نفت شمال  را دارد ، می گوید : بخش دکل های خشکی این شرکت برخلاف بخش دکل های دریایی سود ده نبود اما می توانست حقوق ۱۵۰ نفر از کارگران این بخش را تامین کند.با این حال در پی تغییرات مدیریتی و اعمال سیاست های جدید تعدیل نیرو در دستور کار این شرکت قرار گرفت که من و ده ها نفر از همکارانم از آنجا اخراج شدیم و الان هم تحت پوشش بیمه بیکاری هستیم و ماهیانه حدود ۷۰۰ هزار تومان به من می دهند که با آن حتی نمی توانم شکمم را سیر کنم . 

نصف حقوق سابق برای اخراجی ها

"میرزا" مدیر عامل شرکتی که محمد و ۳۵ نفر از همکاران وی را اخراج کرده است می گوید: دولت به صورت جدی  نه از واحدهای تولیدی حمایت می کند و نه از کارگران . 

وی با اشاره به این که از یک دهه قبل و با افزایش تورم و رکود اقتصادی در کشور خیلی از واحدهای تولیدی تعطیل و یا نیمه فعال شده اند.مثلاً در شهرک صنعتی بهشهر که زمانی دارای ۸۳ واحد صنعتی  فعال بود امروز این رقم به زیر ۱۰ واحد رسیده است.

 نه از کارگران حمایت می شود و نه از کارفرمایان

رئیس کانون انجمن های صنفی کارفرمایی هم از عدم حمایت از کارگران و کارفرمایان سخن می گوید و می افزاید : مسئولان درباره حمایت از این دوبخش فقط حرف می زنند اما عمل نمی کنند .حمید رضا سیفی روند ورشکستگی و تعطیلی واحدهای صنعتی را  رو به افزایش ارزیابی می کند و می گوید : در خوشبینانه ترین حالت ۵۰ درصد از واحدهای تولیدی تعطیل شده اند .

وی با اشاره به  این که ایران در بین کشورهای دنیا رتبه ۱۳۰ را درفضای کسب و کار دارد ، تصریح می کند : این رتبه به خوبی نشان می دهد که  قانون و دولت از لحاظ مالی به چه میزان  از کارگران و کارفرمایان حمایت می کند .وی  مدت و درصد  دریافتی از صندوق بیمه بیکاری را ناچیز توصیف می کند و می گوید : سازمان تامین اجتماعی از لحاظ مالی  درشرایطی است که روز بیشتر از قبل به ورشکستگی نزدیک می شود بنابراین حتی اگراین سازمان  هم بخواهد ، نمی تواند از چنین کارگرانی حمایت های لازم را داشته باشد .سیفی تصریح می کند : تنها راهکار حمایت از کارگران و کارفرمایان واگذاری مدیریت تولید و صنعت به بخش خصوصی است .

می خواهند شرایط دریافت بیمه بیکاری را سخت تر کنند

نائب رئیس اتحادیه کارگران انجمن های صنفی کارگران ایران هم نه تنها حمایت  ها را کافی نمی داند حتی پا را فراتر می گذارد و از تلاش دولت برای سخت تر کردن شرایط استفاده نیروهای اخراجی بنگاه ها از منابع صندوق بیمه بیکاری خبر می دهد .

سازمان تامین اجتماعی از لحاظ مالی  درشرایطی است که روز بیشتر از قبل به ورشکستگی نزدیک می شود بنابراین حتی اگراین سازمان  هم بخواهد ، نمی تواند از چنین کارگرانی حمایت های لازم را داشته باشد ابوالفضل فتح اللهی، می گوید: قانون برای زمان بی کار شدن غیرارادی مشمولان قانون کار، صندوق  بیمه بیکاری را پیش بینی کرده که منابع مالی آن از سوی کارگران ، کارفرمایان و دولت تامین می شود . در واقع تنها راه حمایت از این گونه کارکران پرداخت دستمزد به مدت حداقل ۶ماه و حداکثر ۵۰ ماه  از محل این صندوق است تا آنان بتوانند کار جدید پیدا کنند اما از چندی قبل شیوه نامه جدیدی تهیه شده  که در صورت تصویب نهایی اعمال  بند ب ماده ۶ قانون بیمه بیکاری را سخت تر می کند .

فتح اللهی با  اشاره به ضرورت آسان  بودن شرایط دریافت  دستمزد از محل صندوق بیمه بیکاری ، می افزاید: در حال حاضر افراد اخراج شده از بنگاه های اقتصادی   با تشکیل پرونده در اداره کار و بر اساس مدت  زمان اشتغال ، پرداخت سهم بیمه ، متاهل یا مجرد بودن و غیره تا سقف ۵۵ درصد  حقوق  سابق شان،  مقرری دریافت خواهند کرد  که البته این رقم حداقلی است و پاسخگوی نیازهای آن ها نمی باشد .

وی در همین زمینه قرار گرفتن کارگران اخراجی در دهک های یک تا سه را راهکار مناسبی برای حمایت های بیشتر از چنین نیروهایی  می داند و می گوید : با توجه به تصمیم دولت برای افزایش یارانه دهک های پائین جامعه،  قرار گرفتن کارگران اخراجی بنگاه های اقتصادی در دهک های یک تا سه، کمک زیادی به تامین معیشت  آن ها  خواهد کرد .