به گزارش قدس آنلاین، شیرین احمدنیا، گفت: می‎توان ادعا کرد که نسبت کمی از مردم واقعا از اینکه در چه شرایطی ممکن است خودشان یا اطرافیان‎شان درگیر این مشکل بهداشتی بشوند و چقدر در معرض خطر هستند تا بتوانند اقدامات پیشگیرانه لازم را صورت دهند؛ مطلع‎اند. در عین حال، به دلیل غفلتی که وجود دارد، رفتارهای نامناسبی را هم در مواجهه با افرادی که درگیر با ویروس اچ ای وی هستند از خود بروز ندهند و افراد مبتلا را دچار انگ و برچسب منفی و در نتیجه طرد و تبعیض نکنند.

او ادامه داد: گسترش ایدز تا حد بسیار زیادی به فرهنگ و جایگاه اقتصادی- اجتماعی زنان و درواقع وابستگی اقتصادی زنان به مردان مربوط است. زنان هم بنا به ویژگی‎های بیولوژیک‎شان و هم بنا به شرایط وابستگی مالی شان به مردان، در شرایط ابتلاپذیری بیشتری نسبت به مردان قرار دارند.

احمدنیا اظهار داشت: بسیاری از زنان مبتلا در چارچوب زندگی زناشویی از طریق تماس جنسی و ارتباط مشروع با همسران‎شان درگیر این بیماری شده‎اند مثلا در مواردی که همسرشان اعتیاد تزریقی داشته و از سرنگ آلوده استفاده کرده و یا شرکای جنسی آلوده به ویروس داشته‎اند و این زنان حتی اگر آگاه و طالب این بودند که تماس جنسی محافظت شده داشته باشند، از قدرت یا اختیارعمل لازم برای محافظت از خودشان برخوردار نبوده‎اند، در نتیجه تن به شرایطی داده‎اند که منتهی به ابتلای خودشان شده است.

او افزود: هم اکنون بسیاری از زنان اچ ای وی مثبت، در حالی که همسران‎شان را در اثر ایدز از دست داده‎اند در شرایط فقر مالی و دشواری به عنوان سرپرست فرزندان یتیم خود به سختی روزگار می‎گذرانند، به ویژه در شرایطی که طرد و برچسب‎های منفی همبسته با ایدز در این جامعه، ادامه زندگی را برایشان بیش از پیش دشوار می‎سازد.

عضو هیات مدیره انجمن جامعه‎شناسی ایران در خصوص میزان پیشرفت در کنترل این بیماری گفت: فکر می‎کنم اقدامات درمانی_در واقع صرفا کنترل بیماری، چرا که هنوز شیوه درمانی قطعی برای ایدز شناسایی نشده است_ مناسبی از جانب نهادهای تامین مراقبت‎های بهداشتی و درمانی برای افرادی که دارای این ویروس هستند و شناسایی شده‎اند فراهم شده است اما مشکل اصلی در این کشور این است که مهم‎ترین اقدامات  باید در جهت پیشگیری موثر از ابتلای افراد به این مشکل بهداشتی صورت بگیرد.

این استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: اینگونه اقدامات، در واقع مشتمل است بر اقداماتی اجتماعی و فرهنگی نظیر اطلاع‎رسانی و آموزش به موقع جمعیت و حساس‎سازی مردم نسبت به شیوه‎های انتقال ویروس و بکارگیری امکانات و ظرفیت‎های آموزش رسمی و غیررسمی و رسانه‎ها که متاسفانه در این زمینه، هنوز با شرایط ایده‎آل یا مطلوب فاصله داریم.

احمدنیا در پایان گفت: خلاء جامعه ما در این زمینه عدم وجود نهادهای حمایتی و پذیرش و پشتیبانی اجتماعی  در میان مردم نسبت به افراد و خانواده‎های درگیر است. جامعه مدنی باید فعالانه‎تر و موثرتر به حمایت از این افراد همت گمارد.
منبع: رویداد۲۴