به گزارش «قدس آنلاین» به نقل از انگجت، سیاره مشتری نه تنها بزرگترین سیاره موجود در منظومه شمسی است، بلکه قدیمی  ترین سیاره این منظومه هم محسوب می شود.

گروهی از محققان آزمایشگاه ملی لاورنس لیورمور در کالیفرنیا با همکاری پژوهشگران دانشگاه Munster در آلمان در بررسی های خود به این نتیجه رسیده اند که هسته سیاره مشتری ۲۰۰ برابر بزرگتر از سیاره زمین است و تشکیل آن به یک میلیون سال بعد از شکل گیری خورشید در ۴.۶ میلیارد سال قبل باز می گردد.

ستاره های تازه متولدشده معمولا انرژی عظیمی را آزاد می کنند که موجب انتشار انبوهی از گاز و گرد و غبار در فضا شده و زمینه را برای شکل گیری دیگر سیارات فراهم می کند و سیاره مشتری هم به همین شکل به فاصله کوتاهی بعد از شکل گیری خورشید تشکیل شده است.

این دستاورد علمی ناشی از بررسی فراوانی ایزوتوپهای مولیبدن و تنگستن در برخی شهاب های متشکل از سنگ آهن است که به زمین سقوط کرده اند. محققان می گویند شهاب سنگ های مورد بررسی قرار گرفته حاوی ترکیباتی مجزا هستند که میلیون ها سال قبل از هم جدا شده اند و به تدریج به شکل گیری منظومه شمسی کمک کرده اند.

محققان می گویند بررسی این ترکیبات توضیح می دهد که چرا دیگر سیاره ای مشابه با زمین در اطراف خورشید  شکل نگرفته است. این در حالی است که ممکن است سیارات مشابه با زمین در نزدیکی هم در دیگر منظومه های شمسی جهان وجود داشته باشد.

به گفته دانشمندان شکل گیری حیات در کره زمین مدیون فاصله بسیار زیاد سیاره مشتری از کره خاکی است. زیرا جاذبه بالا و ترکیبات گازی خاص این سیاره در صورت نزدیکی به زمین حیات بر روی آن را ناممکن می کرد.