این موج از سال ۲۰۱۰ و پس از حمله ویروسی به تأسیسات هسته‌ای ایران آغاز شد. در نوامبر ۲۰۱۰، تهران تصدیق کرد که استاکس نت به تأسیسات هسته‌ای نطنز حمله کرده است. در آن زمان، بسیاری از تحلیلگران غربی ادعا کردند که نسخه سال ۲۰۰۹ استاکس نت موجب پسرفت بزرگی در برنامه غنی سازی ایران شده و رسانه‌های جهانی نیز بشدت روی این جریان مانور دادند.
پس از این اتفاق رسانه‌های مهمی از جمله تلگراف و هافینگتون پست، در گزارش هایی ادعا کردند که این حمله نافرجام به ایران تلنگری بود که موجب پیشرفت هسته‌ای ایران و در نهایت افزایش امنیت سایبری این کشور می‌شود.
جنگ سایبری بین عربستان و ایران
حمله هکری چند روز پیش به چند وبسایت ایرانی موضوع تازه‌ای نیست. از سال گذشته پس از اتفاقاتی که بین ایران و عربستان در حوزه سایبری رخ داد، اتهام زنی‌ها علیه ایران شدت گرفت. در واقع سال گذشته، یک جنگ سایبری تمام عیار بین هکرهای ایرانی و عربستانی صورت گرفت.
اخیراً مایکل آیزن اشتاد، مدیر برنامه مطالعات نظامی و امنیتی در مؤسسه واشنگتن، در خصوص قدرت سایبری ایران عنوان کرده است که ایران تلاش‌های چشمگیری برای جاسوسی سایبری علیه مقام‌های خارجی بخصوص مقام‌های ایالات متحده آمریکا دارد بنا بر گزارش ارائه شده در بی بی سی، ماجرا از این قرار بود که در پنج خرداد سال ۹۵ یک هکر عربستانی وبسایت مرکز آمار و اداره ثبت احوال ایران را هک کرد و تصویر صدام حسین را در صفحه نخست این دو وبسایت قرار داد. رسانه‌های ایران در ابتدا به دلیل شباهت نام مستعار این هکر به گروهک تروریستی داعش، گزارش دادند که این حمله از سوی داعش صورت گرفته است؛ اما هکر عربستانی در یک پست توییتری ارتباط خود با این گروه تروریستی را تکذیب کرد.
یک روز پس از حمله سایبری این هکر عربستانی، گروهی موسوم به «تیم امنیت ایران» با حمله به وبسایت اداره کل آمار عربستان سعودی و دانشگاه عبدالعزیز، این حمله را تلافی کردند. تیم دیگری از هکرهای ایرانی نیز با نام «تیم زیرزمینی پسران دیجیتال» وبسایت وزارت بازرگانی عربستان را هک کردند.
واهمه از توان سایبری ایران
این حملات سبب شد تا طی روزهای بعد هکرهای عربستانی صفحه نخست وبسایتهای ایرانی دیگری از جمله وبسایت پلیس ایران، اداره پست، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت امور خارجه ایران را تغییر داده و در مقابل، هکرهای ایرانی نیز به تلافی این حملات، چندین پایگاه اینترنتی دیگر عربستان را مورد حمله سایبری قرار دهند. البته ظاهراً مقام‌ها یا نهادهای رسمی ایران و عربستان مستقیماً در این حملات نقش نداشته‌اند.
از طرفی کشورهای پیشرفته‌ای که روابط خصمانه‌ای با ایران دارند، در حال جوسازی علیه پیشرفت سایبری ایران هستند و از قدرت سایبری ایران با عنوان سلاحی قوی یاد کرده‌اند که علیه سایر قدرت‌های جهانی از آن استفاده می‌کند.
اخیراً مایکل آیزن اشتاد، مدیر برنامه مطالعات نظامی و امنیتی در مؤسسه واشنگتن، در خصوص قدرت سایبری ایران عنوان کرده است که ایران تلاش‌های چشمگیری برای جاسوسی سایبری علیه مقام‌های خارجی بخصوص مقام‌های ایالات متحده آمریکا دارد. وی در ادامه گفته است که ایران از حملات سایبری به عنوان سلاحی در برابر تهدیدها علیه خود استفاده می‌کند و احتمالاً در سال‌های آینده توانایی سایبری خود را در این زمینه بهبود می‌بخشد.
آمادگی دفاع سایبری را بالا ببریم
هر چند که اینگونه ادعاهای کذب و جوسازی‌ها علیه ایران، تأثیری در اهداف راهبردی کشور ما ندارد، اما در ساده‌ترین حالت، این واکنش‌ها نشان دهنده ترس و واهمه کشورهای پیشرفته جهان از قدرت ایران در زمینه سایبری است و همین ترس و واهمه ممکن است زمینه حملات سایبری بزرگ از جانب کشورهای دیگر، برای جلوگیری از پیشرفت و توسعه ایران را افزایش دهد.
اکنون پرسش اینجاست که با وجود هراسی که بین کشورهای دنیا در زمینه سایبری از ایران وجود دارد، امنیت سایبری واقعی ایران در برابر حملات سایبری دیگر کشورهای پیشرفته تا چه اندازه اطمینان بخش است؟
به نظر می‌رسد که با وجود چنین جوسازی‌ها و تهدیدهایی، توجه بیشتر به امنیت سایبری، سیستم‌ها و شبکه‌های اطلاعاتی کشور، از جانب ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی و غیردولتی، از پایین‌ترین سطح همچون مدارس گرفته، تا بالاترین سطوح از جمله مراکز علمی و دانشگاهی، نهادهای دولتی و اجرایی، سازمان‌های مهم کشور و بخصوص سامانه‌های دفاعی و امنیتی، موضوعی مهم و حیاتی به حساب می‌آید و بی درنگ باید در دستور کار نهادهای مسئول قرار گیرد.
نظر شما