ممی (لقب احمدزاده) و فوتبال، دیگر به کار هم نمی‌آیند اما او می‌تواند تجربه‌های مفید دیگری را پشت سر بگذارد. آقای مربی ۲ سال قبل برای آخرین بار فرصت هدایت ملوان را با مأموریت نجات تیم محبوبش از چنگال ترسناک سقوط به دست آورد اما فصل را به عنوان مربی ملوان سقوط‌کرده به پایان رساند تا رؤیا و زندگی یک شهر را به اغما ببرد.

شاهین بوشهر حتی برای یک لحظه ثابت نکرد که احمدزاده هنوز می‌تواند مربی خوبی باشد. او به پایان راه رسیده بود و این به معنای پایان زندگی نبود. زندگی برای احمدزاده ادامه داشت؛ درست مثل همه مربیانی که از یک نقطه به بعد، تصمیم به ترک هیاهوی مستطیل سبز گرفتند. فوتبال مردانی به‌مراتب بزرگ‌تر از احمدزاده را با خداحافظی‌های ناگهانی‌تری از دست داده است؛ ستاره‌هایی که گاهی وادار بوده‌اند زندگی پس از فوتبال را با مشاغل به‌مراتب سخت‌تری پشت سر بگذارند. مهم نیست که شبکه‌های اجتماعی چه خیالی در سر دارند. این فقط یک مرحله از زندگی است، یک مسیر متفاوت، یک کار مفید، عوض‌کردن دنده به جای تاکتیک، با هدف مشترک سقوط‌نکردن به انتهای دره. ولی خب باز هم چه کسی می‌‎داند که آخر این داستان چیست؟ شاید احمدزاده یک روز دوباره به عنوان ناجی ملوان پا به میدان بگذارد، کاری که در روزگاری نه‌چندان قدیم، خوب از پس آن برمی‌آمد.