به گزارش قدس آنلاین، اسفند ماه سال ۱۳۹۰ ... داشت مسجد را برای نماز مغرب و عشا آماده می کرد. مسجد امام رضا (ع) در شهر «اندرلخت» بلژیک هر روز، همین ساعتها، میزبان نمازگزاران شیعه شهر بود. «عبدالله دهدوه» خودش، مرکز و مسجد امام رضا(ع) را پایه گذاری کرده بود و امام جماعت هم به شمار می رفت. بنابراین همه کارهای مسجد به عهده او و دستیارش بود. آن روز نیز همه چیز را مرتب کرد...نگاهی به ساعت انداخت ... وقت باقی مانده تا اذان را می شد... شیشه باصدای ناجوری فرو ریخت و بلافاصله، چیزی مثل گلوله آتش به داخل پرتاب شد... آتش یکباره هیولا شد و افتاد به جان فرش و دیگر وسایل مسجد... تا «عبدالله» خودش را رساند آتش همه جا را فرا گرفته بود... تقلا کرد آتش را مهار کند...دیر شده بود... افتاده بود در محاصره دود و آتش... خبرگزاری ها اعلام کردند : امام جماعت مسجد شیعیان در حالیکه تلاش می کرد آتش را خاموش کند به دلیل استنشاق دود دچار خفگی شد و سپس به خاطر سوختگی جان باخت... اما آیا همه ماجرای شهادت «عبدالله دهوه» همین بود؟

درس دینی

۵۲ سال پیش در بلژیک زاده شد. از پدر و مادری که اهل «مراکش» بودند. هنوز ۱۵ سال بیشتر نداشت که هوای درس و مدرسه دینی به سرش زد. برای همین خودش را به ایران و شهر قم رساند و مشغول به تحصیل شد. «عبدالله» چند سال بعد برای تبلیغ دین به بلژیک بازگشت و البته تنها وقتش را به دروس دینی و کار تبلیغ نگذارند. در کشورش وارد دانشگاه شد و علوم طبیعی خواند. کار تبلیغ در قلب اروپا، چیز ساده و آسانی نبود. آن هم برای جوانی بلژیکی با اصالت مراکشی که چند سالی بیشتر از شیعه شدنش نمی گذشت. «عبدالله» برای تجهیز بیشتر خودش دو باره بار سفر بست و این بار برای تکمیل دوره فقه و اصول خود به «جامعه المصطفی» شهر قم رفت. حجت الاسلام «عبدالله دهدوه» در بازگشت دوم به بلژیک مؤسسه و مسجد امام رضا(ع) را برپا کرد تا راه نرفته را تا به آنجا که می تواند بپیماید.

مجمع جهانی اهل بیت (ع)

گستره فعالیت و تبلیغ را از حوزه مسجد امام رضا (ع) فراتر برد. پس از تألیف کتاب «آزادی از دیدگاه اسلام و غرب» دست به کار انتشار نشریه «شعاع حکمت» به زبان فرانسوی شد و بزودی نشریه اش در اروپا طرفداران خودش را پیدا کرد. «عبدالله» به خاطر فعالیت هایش در ترویج فرهنگ اهل بیت (ع) به عضویت «مجمع جهانی اهل بیت(ع) نیز در آمد و بخشی از فعالیت هایش را به حضور در این مجمع و سفر به کشورهای مختلف  و حضور و سخنرانی در کنفرانس های بین المللی کرد.

بطری آتش زا

مسجدی که «عبدالله» بر پاکرده بود، بزرگترین مسجد شیعیان در منطقه به شمار می رفت و پلیس بلژیک ادعا می کرد از چند سال پیش به دلیل تهدید هایی که از سوی سلفی های ساکن این کشور علیه آن انجام شده، مجبور شده آن را تحت نظارت و حمایت بگیرد. اما معلوم نیست با وجود نظارت و محافظت پلیس چطور می شود که سلفی ها به آسانی آنجا را مورد حمله قرار می دهند؟ پلیس به نقل از شاهدان گفته بود: «فرد مهاجم با بطری آتش زا به مسجد حمله کرد در حالیکه شعارهایی در حمایت از تروریست های ساکن سوریه سر می داد... امام جماعت مسجد –عبدالله دهدوه – تلاش کرد خادم مسجد پیر مسجد را هم به کمک بگیرد اما موفق نشد و زمانی که تلاش کرد از مسجد خارج شود به دلیل گرفتار شدن در دود و آتش دچار خفگی شد».

تکفیری ها

پلیس بلژیک، مقام های بلژیکی و خیلی های دیگر در این کشور، حمله به مسجد و به شهادت رساندن «عبدالله» را محکوم کردند و البته در گزارش هایشان به موارد مشابه و گاه غیر مشابهی اشاره کردند. سخنگوی پلیس گفت : «گروه‌های تکفیری وهابی، هنگامی که شیعیان در حال اقامة نماز بودند، با ریختن بنزین در مسجد، اقدام به آتش‌سوزی کردند که در پی آن بخش زیادی از مسجد در آتش سوخت...یک مظنون در این زمینه بازداشت شده است. شاهدان عینی وی را در حالی که در حال روشن کردن آتش در ساختمان مسجد بود، دیده بودند».

یکی از مسئولان مسجد هم  حادثه را این جور روایت کرد : «مهاجم وارد مسجد شد و با استفاده از بنزین، اقدام به آتش زدن مسجد کرد... قصد فرار داشت که به وسیله نمازگزاران و عابران خارج از مسجد دستگیر شد... د.».

با تبر شهیدش کردند

بلژیکی ها تنها یک مورد حمله به امام جماعت مسجد را دیده بودند. آن هم ۲۳ سال پیش. در آن ماجرا هم، خبر گزاری ها ردپای تروریست ها را تا نزدیکی شاهزاده های سعودی دنبال کرده بودند و پس از آن با سکوت خبری از خیرِکش دادن ماجرا گذشته بودند. حالا هم احساس می شد پلیس، خبرگزاری ها و مقام های رسمی کشور بلژیک تلاش دارند با اعلام دستگیر شدن تنها عامل این حمله و اینکه : همه چیز تحت بررسی بیشتر است...تحقیقات ادامه دارد و ... جلوی التهاب های احتمالی ناشی از این ماجرا را بگیرند. چند روز بعد اما برخی از شاهدان در مراسم بزرگداشت شهید حرفهای دیگری زدند. آنها می گفتند : مهاجمان سه نفر بودند ...بعد از داخل شدن به مسجد آنجا را به آتش کشیدند و یکی از آنها «شیخ عبدالله» را که در حال تلاش برای خاموش کردن آتش بود، با ضربات تبر به شکل وحشتناکی به شهادت رساند تا پیکر مرد تبلیغ و ترویج فرهنگ اهل بیت (ع)، ققنوس وار در آتش بسوزد!

تاج خادمی

اگرچه سال ۱۳۹۱  و در جشنواره بین المللی امام رضا(ع)، خانواده اش حاضر شدند و لوح یادبود و عنوان «خادم فرهنگ رضوی» را به جای شهید دریافت کردند  اما بی شک، پیش از آن و چه بسا حتی پیش از شهادتش، تاج خادمی را  با دست خود امام رضا (ع) بر سر گذاشته بود.

Normal ۰ false false false EN-US X-NONE FA