قدس آنلاین- درجه حرارتی بالای ۵۲ درجه که سبب کلافگی بعضی شهرها از گرما شده است. بر اساس اعلام مسئولان سازمان محیط زیست، افزایش دما در کشور جلوتر از پیش‌بینی‌های جهانی است. عضو انجمن ایرانی اقلیم در این زمینه به خبرنگار ما می‌گوید: یکی از پیامدهای پیش روی تغییر اقلیم (گرمایش‌جهانی) تغییر الگوی دما و بارش است. تغییر و جابه جایی فصول از نشانه‌های تأثیرپذیری اقلیم ایران از این تغییرات جهانی است، با توجه به اینکه برنامه‌ریزی‌های محیطی تماماً بر اساس اقلیم یک منطقه است. حال این جابه جایی می‌تواند پیامدهای ناگوار داشته باشد. البته این موضوع در شهرها بویژه کلانشهرها به مراتب شدیدتر دیده می‌شود؛ چرا که رشد شهرنشینی موجب شده است که جزیره گرمایی شدیدتر شود؛ یعنی دمای شهرها نسبت به محیط پیرامونی خود کمی گرم‌تر باشند و همین امر سبب می‌شود بارش بیشتر به شکل باران باشد، نه برف.

دکتر محسن حمیدیانپور اضافه می‌کند: بر اساس مطالعات هیئت دولت برای تغییر اقلیم (ای‌پی‌سی‌سی) و داده‌های اندازه‌گیری شده، در طول سده گذشته دمای میانگین حدود ۵/۰ درجه سلسیوس افزایش داشته است. به طور متوسط آهنگ گرم شدن کره زمین برای قرن پیش‌رو با استفاده از مدل‌های اقلیمی، کمابیش ۲/۰ درجه سلسیوس در هر ۱۰ سال پیش‌نمایی می‌شود. حال باید اضافه شود که این گرمایش در مکان‌های مختلف متفاوت است.

دمای متوسط کشور ایران حدود ۱۸ درجه سلسیوس است. در کتاب آب و هوای ایران بیان شده است که دمای متوسط کشور رو به گرم‌تر شدن بوده و نسبت به ۵۰ سال گذشته یک درجه سلسیوس گرم‌تر شده است. این در حالی است که افزایش دمای جهانی حدود ۵/۰ درجه سلسیوس در هر ۱۰۰ سال برآورد می‌شود. در این صورت آهنگ گرم شدن ایران چهار برابر سرعت گرمایش جهانی است.

وی می‌افزاید: البته افزایش دما در همه ماه‌ها یکسان نیست. در نیمه گرم سال آهنگ افزایش دما بزرگ‌تر و در نیمه سرد سال آهنگ افزایش دما آرام‌تر و گاهی روند کاهش دما دیده می‌شود. بنابراین تفاوت دمای نیمه گرم و سرد سال در کشور رو به افزایش است و رژیم گرمایی کشور الگوی قاره‌ای(خشک) قوی‌تری پیدا کرده است. این افزایش دما در مکان‌های مختلف کشور نیز متفاوت است به طوری که مناطق کم ارتفاع شدیدتر و حتی مناطق ساحلی جنوب کشور به مراتب بسیار چشمگیرتر است. البته باید خاطر نشان کرد که این تغییرات مختص فقط پارامتر دما نیست.

عضو گروه پژوهشی مدیریت منابع آب پژوهشکده آب و خاک کاوش در ادامه بیان می‌کند: دو راه برای پرهیز از تبعات ناخواسته تغییر اقلیم پیشروی محافل علمی، صنعتی، اقتصادی و سیاسی جهان وجود دارد. نخست آنکه با تبعات اجتناب ناپذیر اقلیم، سازگاری به وجود آید. دوم آنکه با هدف تثبیت اقلیم و کاهش آثار ناخوشایند آن از نشر گازهای گلخانه‌ای کاسته شود؛ یعنی چون عامل این افزایش دما روند فزونی گازهای گلخانه‌ای مانند کربن دی‌اکسید، متان، آرگون و... است، پس با کاهش آن می‌توان به مدیریت دما پرداخت که صد البته امری بلندپروازانه و سخت است.

دکتر حمیدیان‌پور تأکید می‌کند: این کاهش فقط جنبه بین‌المللی، ملی یا کشوری ندارد. به بیانی هر شخص در طول زندگی می‌تواند به این کاهش روند افزایشی گازهای گلخانه‌ای جو کمک کند. به عنوان نمونه در طول زندگی روزمره از وسایل الکترونیکی بی‌شماری استفاده می‌کنیم. در حالی‌که این نیروی برق از نیروگاه‌های برقی و از سوزاندن سوخت‌های فسیلی تولید می‌شود. پس بدیهی است که اگر در استفاده از برق صرفه‌جویی کنیم، به این معناست که به صورت شخصی گاز گلخانه‌ای کمتری در جو آزاد می‌کنیم. به عبارتی پتوی کمتری به روی زمین کشیده‌ایم. در واقع صرفه‌جویی در مصرف برق یا در اصطلاح «مصرف بهینه انرژی الکتریکی» از نقطه ‌نظر زیست‌محیطی و اقتصادی حائز اهمیت است.

این استاد اقلیم شناسی در پایان بیان می‌کند:شاید علت برخی مشکلات زیست محیطی این روزها ریشه در نبود توجه به توصیه‌ها و اندرزهای متخصصان این رشته و بکار نگرفتن متخصصان در سازمان‌هایی مانند سازمان هواشناسی کشور و همچنین سازمان محیط زیست باشد. درحال حاضر این دو سازمان تا حدودی نسبت به این رشته و گرایش آن کم لطفی می‌کنند.