به گزارش قدس آنلاین، در سال‌های اخیر به گواه اطلاعات و آمار نهادهای مرتبط، یکی از معضلات جدی جامعه ما ناظر به مشکلات روحی - روانی بوده است. استرس، اضطراب و افسردگی که البته از جمله اقتضائات نامطلوب عصر جدید و زندگی ماشینی به شمار می‌رود، افزایش داشته است.
عوامل گوناگونی سبب بروز این قبیل معضلات است که باید شناسایی شود و بر اساس میزان تأثیری که دارند، با شیوه‌های مقتضی به مقابله با آن‌ها پرداخت.
آنچه در این میان از اهمیت بیشتری برخوردار است، پیدا کردن راهکارهای مقابله با اضطراب و استرس در جامعه است. در بسیاری از مواقع، افسردگی نیز نتیجه و محصول همین اضطراب و استرس در وضعیت حاد شده است.
نخستین و مهم‌ترین عامل برای مقابله با وضعیتی که فرد در آن دچار استرس و نگرانی و اضطراب شدید می‌شود، تقویت بُعد ایمانی و توکل بر خدای متعال است.
چنانچه بتوانیم باور به خالق متعال و قدرت پایان ناپذیر او را در ضمیر مردم و بخصوص نسل جوان نهادینه کنیم، این مسئله در مواقع بحرانی بسیار کمک می‌کند که فرد در تلاطم‌های زندگی و مشکلات روحی و روانی از وجود خود صیانت کند. در روایات و آیات بسیاری داریم که یاد خدا آرامش بخش و اطمینان دهنده به بندگان است.
در علم روان شناسی بحثی است به نام «حمایت»؛ وقتی انسان‌ها احساس کنند کسی از آن‌ها حمایت کرده و پشتیبان همیشگی آن هاست، دلشان در انجام امور زندگی و حتی ریسک کردن در مقاطعی محکم می‌شود. عکس این مسئله نیز درست است؛ یعنی وقتی انسان در جایی احساس تنهایی و عدم حمایت کند، مشکلات روحی و روانی بسیاری بر سر راه او قرار می‌گیرد که شاید اصلاً مسیر زندگی‌اش را تغییر جدی دهد.
این حمایت، آرامش بخش است و در آموزه‌های دینی ما از رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت داریم که فرمودند: «کسی که می‌خواهد قوی‌ترین مردم باشد، به خدا توکل کند.»
انسان وقتی در ذهن خود به طور جدی احساس کند، قدرتی قوی و متعال که هیچ چیز دیگری یارای مقابله با او را ندارد، حامی اوست و در سخت‌ترین شرایط نیز هوایش را دارد، احساس آرامش عجیبی پیدا می‌کند.
متأسفانه توکل به خدا در جامعه ما نسبت به گذشته کمرنگ‌تر شده است که توجه مردم به این موضوع، ضرورت کار فرهنگی، اعتقادی، اخلاقی و آموزشی را می‌طلبد.
نکته مهم دیگری که در کاهش استرس و اضطراب راهگشاست، موضوع «تغافل» است؛ اینکه انسان حساسیت خود را به برخی مسائل در زندگی کم کند و خود را گاه به غفلت بزند.
در روایت داریم که انسان اگر از برخی امور جزئی در زندگی چشمپوشی کرد و خود را به تغافل زد، بسیاری از تنش‌ها و استرس هایش کم می‌شود. نکته مهمی که وجود دارد این است که در کنار تغافل باید صبر و حلم هم داشت.
امیرالمؤمنین(علیه السلام) در این خصوص تعبیر حکیمانه‌ای دارند. به این مضمون که اگر حتی فردی بردبار نیست، دست کم ادای بردباری را در آورد؛ مانند تباکی کردن در مجلس روضه که ارزشمند و مؤثر است.
ساده و خودمانی‌اش این می‌شود که اگر صبور و حلیم هم نیستیم، خودمان را واجد این صفات در بین مردم نشان دهیم. به تجربه ثابت شده کمتر کسی است که خود را شبیه قومی کند و بعد جزو آن‌ها نشود.
البته در کنار توجه به این عوامل و مؤلفه‌ها باید از عامل مهم ورزش و رفت و آمدهای خویشاوندی و دوستانه، همچنین روش‌های متداول روان شناسی روز در راستای کاهش استرس و اضطراب استفاده کنیم تا به نتیجه دلخواه نزدیک شویم.
نظر شما