قدس آنلاین- دیروز سید عباس صالحی وزیر پیشنهادی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در بیان دیدگاه‌ها و برنامه‌های خود برای تصدی این پست، از راهبرد جدید این وزارتخانه برای ایجاد فضای تفاهم و گفت و گوی میان دست اندرکاران و فعالان این حوزه سخن گفت. براساس این راهبرد، برای کاهش بی‌اعتمادی و رفع سوءتفاهم‌ها در حوزه‌های فرهنگی، گفت و گو و تعامل فعال میان تولیدکنندگان، توزیع کنندگان و منتفعان آثار هنری و فرهنگی و نهادهای مختلف مذهبی، امنیتی و حاکمیتی جدی گرفته خواهد شد و هنرمندان فرصت خواهند داشت، با دیدگاه‌ها و حساسیت‌های مختلف نهادهای مؤثر در جامعه آشنا شوند و دیدگاه‌های خود را به طرف مقابل منتقل کنند.

شاید در مرحله نخست، ایجاد فرصت این گفت و گو امر چندان مهمی ‌به نظر نیاید و دلیل معتبری بر تأکید وزیر پیشنهادی بر آن، به نظر نیاید اما کسانی که به صورت مستقیم در متن فعالیت‌های هنری و فرهنگی کشور حضور داشته باشند، اهمیت این تأکید را درک می‌کنند.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ‌اگر بخواهد چنین فضایی در فرهنگ کشور به وجود آورد، نخست باید اهمیت جایگاه و پایگاه حاکمیتی خود را بپذیرد و با درک موقعیت حساس خود، فرماندهی عرصه فرهنگ کشور را برعهده گیرد. در سال‌های گذشته وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی ‌اعتماد لازم برای برعهده گرفتن این نقش مهم و حیاتی را برعهده نگرفته‌اند. شاید بخشی از این غفلت به این دلیل بوده است که وزیران این وزارتخانه، نوعاً از آن جایی که سابقه فرهنگی روشنی نداشتند و این حوزه خاص را به درستی نمی‌شناختند، سعی می‌کردند تنها در حد و حدود اداره وزارتخانه، امور را پیش ببرند.

این مسئله، در درازمدت باعث شده بود وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌ به دنباله روی از اتفاقات و حوادث روزمره و مدیریت واکنشی و انفعالی روی بیاورند و در نتیجه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌ به جای پیگیری راهبردهای اصلی و مهم، به مسائل کوچک و خرد سرگرم شوند و اتفاقی پیش بیاید که در نهایت به پدیده ولنگاری فرهنگی و خارج شدن انتظام امور از دست دولت و وزارتخانه منجر شود. تصادم میان وزارت ارشاد و دیگر نهادهای دست اندرکار فرهنگ در طول سال‌های اخیر بخشی از فرصت‌ها و سرمایه‌های کشور را صرف مجادله‌های وقت گیری کرد که امکانات کشور را درگیر خود کرد.

امروز فردی برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌ نامزد شده است که حتی مخالفان او در نطق‌های خود به صلاحیت‌های فردی و تسلطش بر حوزه پیچیده و حساس فرهنگ، اذعان دارند. همین تسلط و آگاهی باعث شده است که سکان دار جدید کشتی فرهنگ برخلاف برخی اسلاف خود، اهمیت وزارت ارشاد را در فرماندهی عرصه فرهنگ کشور درک کرده است. به نظر می‌رسد صالحی در راه یابی به وزارت ارشاد کار مشکلی در پیش نداشته باشد و او باید از روز اول مستقر شدن در ساختمان وزارتخانه در بهارستان، باید زمینه‌های عملی کردن این راهبرد را به عنوان نسخه شفابخش وزارتخانه و حوزه فرهنگ فراهم کند.