سید مصطفی حسینی راد: شاید نگاهی به کارنامه وزیر پیشین ارتباطات و فناوری اطلاعات و عملکرد مهمترین معاون وی یعنی محمدجواد آذری جهرمی که اینک در سایه محمود واعظی به صدارت رسیده اما «بله» محکمی از مجلس نگرفته است، گویای نکات زیادی باشد.
در دوره گذشته بیشترین تلاش و همت وزارت ارتباطات، بخصوص معاون وزیر و مدیرعامل شرکت ارتباطات زیرساخت که بیشترین نقش و سهم در سیاستگذاری و راهبری فضای مجازی و ارتباطات و گردش اطلاعات در کشور را دارد، معطوف به گسترش و توسعه سخت‌افزاری شبکه در کشور شد بدون این که به پیوست‌های فرهنگی لازم برای این توسعه توجه شایانی بشود. البته کسی منکر ضروت توسعه شبکه ارتباطی در کشور نیست و بخشی از این تلاش‌ها هم جای تشکر دارد اما مثال رئیس‌جمهور محترم در رابطه با بزرگراهی که آن را برای یک تصادف نمی‌بندند دقیقاً مغالطه‌ای است که در اینجا مصداق دارد!
دکتر روحانی در سخنان روزهای گذشته خود در مجلس و در مقام دفاع از عملکرد دولت در حوزه ارتباطات و فضای مجازی تأکید کرد که «برای یک تصادف نباید یک بزرگراه را مسدود کرد». مشکل دقیقاً در همین‌جاست! آقای دکتر روحانی و وزیر محترمِ ارتباطاتِ پیشین و فعلی شاید آگاهانه و شاید هم ناآگاهانه از کنار این موضوع گذشتند که ابتدا باید فرهنگ و آموزش رانندگی و مهمتر از آن، تابلوهای هشدار دهنده و سرانجام قانون بازدارنده و پلیس نظارت‌کننده را برای بزرگراه در نظر گرفت و سپس اقدام به گشایش آن کرد وگرنه بزرگراهی که نه قانون دارد، نه پلیس ناظر و نه تابلوهای هشداردهنده، تبدیل به «بزرگراه مرگ» می‌شود و این که به گفته ایشان تنها «چند تصادف» در آن رخ دهد بسیار خوش‌بینانه و حتی کوته‌بینانه است.

تصادف‌های کوچک در فضای مجازی وقتی اثرش بزرگ و واقعی جلوه می‌کند که بدانیم این فضا با سرعت بی‌حد و حصر در اختیار جوانان و نوجوانانی قرار گرفته که از نسل چهارم تلفن‌های همراه با اینترنت سریع استفاده می‌کنند و هزاران کانال و پیج خطرناک، مبتذل و مستهجن داخلی و خارجی در کمین آنهاست تا به راحتی آب خوردن این طعمه‌های بی‌گناه را شکار کند.