قدس آنلاین- «لازمه مدیریت شهری تأمین امنیت شهروندان است، اما جایگاهی برای امنیت زنان در برنامه‌های مدیریت شهرها دیده  نمی‌شود.»

رئیس انجمن آسیب شناسی اجتماعی ایران با بیان این مطلب به خبرنگار ما گفت: گرچه کشور ما برای زنان امن محسوب شده و شاهد خشونت‌های جدی علیه آن‌ها نیستیم، اما باید توجه داشت وقتی صحبت از امن بودن شهرها می‌شود بحث این نیست که زنان در تاریکی شب مورد تعرض قرار نگیرند، بلکه توجه به مقوله نبود امنیت برای زنان یعنی این گروه در برخی موارد در فضاهای عادی جامعه و در کنار مردان احساس امنیت نمی‌کنند. این مسئله نیز از آن حکایت دارد که گاه نگرش‌ها و نگاه‌های ابزاری و غریزی برخی مردان به عنوان قانون نانوشته‌ای از سوی آن‌ها؛ منزلت اجتماعی زنان را نشانه رفته است.

 کورش محمدی، با اشاره به دلایل ثمربخش نبودن برخی تحرکات اجتماعی در این زمینه افزود: به طور مقطعی برنامه‌ها و اتفاقاتی در حوزه تغییر نگرش‌های ابزاری به زنان رخ داده، اما با گذشت زمان به فراموشی سپرده شده است، زیرا جامعه ما بنابر یک پیشینه فرهنگی ریشه دار تابع نگاهی مدیریتی مردسالارانه و از بالا به پایین است که هنوز برطرف نشده است؛ در حالی که اگر نگرش منفی به منزلت زنان برطرف شود، دیگر  به سیاست‌های اجرایی برای فضاهای تفکیک شده، نیازی نخواهد بود.   

محمدی همچنین خاطر نشان کرد: از مشکلات ما در جامعه این است که اغلب چند مرد دور هم می‌نشینند، کمیسیونی تشکیل می‌دهند و دستور این جلسات نیز تصویب قوانینی برای حمایت زنان است؛ در حالی که نقش زنان به طور واقعی و منطقی دیده نمی‌شود. از این رو حتی کمپین‌ها و نشست‌هایی که درحوزه زنان شکل گرفته پس از مدتی جنبه شعاری پیدا کرده و از مسیر آرمانی و مطلوب خود فاصله گرفته است. البته  معتقدم، شکل متعارف و رایج مدیریت کمپین‌ها در حمایت از زنان نمی‌تواند تأثیری بر تقویت جایگاه آن‌ها و حل مسائلشان داشته باشد، زیرا وقتی سخن از کمپین حمایت از زنان می‌شود، به افراد جامعه این گونه القا می‌شود که زنان چون ضعیف‌اند نیازمند حمایت هستند. به تعبیر دیگر این حرکت‌های اجتماعی و نگاه حمایتی در نخستین گام‌های خود، زنان را گروهی ضعیف معرفی می‌کند. از این رو فعالان حوزه زنان تا زمانی که با همین رویه به این قشر نگاه  کنند، هیچ تلاشی به نتیجه نمی‌رسد. بنابر این جا دارد این گونه حرکت‌ها و واکنش‌ها به عنوان احیای حقوق زنان یاد شود تا توانمندی زنان مورد توجه قرار گرفته و بر همین اساس نیز مساعدت جمعی صورت بگیرد، زیرا به واقع زنان ما به حدی قوی هستند که به حمایت نیاز ندارند. البته تلاش‌های قابل توجهی در حوزه احیای حقوق زنان در جامعه ما صورت گرفته که می‌توان به گسترش آن‌ها در مشارکت‌های سیاسی و اجتماعی اشاره کرد.   

این فعال اجتماعی با تأکید بر موانع مشارکتی برای زنان در حوزه تصمیم سازی‌ها گفت: امروزه حتی مدافعان حقوق زنان به واقع به توانمندی‌های زنان باور نداشته و به آن‌ها اعتماد ندارند و جای تأسف است که بخشی از زنان نیز به توانایی‌های خود و همجنسانشان باور ندارند. چنان که وقتی درحوزه مدیریت شهری به انتصاب شهرداران زن اشاره می‌شود زنان، خود نسبت به این موضوع رغبت چندانی ندارند، زیرا آن‌ها در قابلیت‌ها و توانمندی‌های خویش دچار تردید هستند.

ناگفته نماند بخشی از این واکنش‌ها پیامد بی اعتمادی‌ها و فشارهایی بوده که پیش از این بر زنان تحمیل شده است. حال آنکه تجربه نشان داده در هر برنامه‌ای که به زنان اعتماد شده، این گروه توانسته‌اند با اقتدار نقش اثرگذار خود را به نمایش بگذارند.