به گزارش قدس آنلاین، ۳۰ دی‌ماه سال ۱۳۹۵ مصادف با حادثه‌ای تلخ شد که اشک را بر چهره ایران و ایرانی نمایان کرد. فروریختن ساختمان نوستالژیک پلاسکو و مدفون شدن عده‌ای از کسبه و قهرمانی آتشنشانان این مرز و بوم که برای نجات جان مردم عادی همه زندگی خود را در مهلکه آتش انداختند تا سال‌های سال از یاد مردم ایران نخواهد رفت. اما بر تلخی آن ماجرا قول دادن‌های مسئولینی که برای عکس یادگاری گرفتن به محل حادثه رفته بودند افزود. قول‌هایی که اکثر آن‌ها عملی نشده و تبدیل به آرزویی برای کسبه آسیب‌دیده پلاسکو شده است. از این رو خدمت علی تهرانی، عضو هیئت مدیره ساختمان پلاسکو رسیدیم تا از آخرین وضعیت اجرایی شدن قول‌های مسئولین با خبر شویم.
از ۳۰ دی ماه سال گذشته تاکنون بیش از ۷ ماه می‌گذرد. وعده‌های مسئولین به کجا رسیده است؟
وقتی یک حادثه‌ای پیش می‌آید و قرار است حمایتی رخ دهد، باید در انجام وعده‌ها سرعت لحاظ شود. شاید ۳۰ درصد وعده‌ها فقط عملی شده و آن هم وعده بیمه بیکاری بود، بقیه وعده‌ها به سرانجام نرسیده است. امروز پس از ۷ ماه بعضی از کسبه با مشکلات عدیده‌ای مواجه شده‌اند و کارشان قفل شده است. بحث وام ۳۰۰ میلیونی واقعا در آن روزهای اول می‌توانست کمک خوبی باشد، اما همچنان این وام پرداخت نشده است. بحث درصد وام همچنان مسئله اصلی این داستان است. قرار بود ۹ درصد از این وام را دولت بدهد، ۹ درصد دیگر را کسبه پرداخت کنند. ما معتقدیم همان ۹ درصد نیز برای کسبه آسیب‌دیده زیاد است، هرچند همین هم انجام نشده است. پرداخت این وام می‌تواند باعث بازگشت برخی از کسبه شود.
با آن وعده‌هایی که اول داده شد، می‌توانست کمکی صورت بگیرد و امید به کسبه بازگردد، اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد. در بسته حمایتی دولت یک استهمال دو ساله و بخشودگی جرائم بود که متاسفانه آن هم عملیاتی نشده است. در نتیجه بانک‌ها فشار آورده‌اند و وثایق دوستان ما را به حراج گذاشته‌اند و حساب‌هایشان را مسدود کرده‌اند.
پیگیری‌های شما ادامه دارد؟
از طرق مختلف پیگیر هستیم. از طریق رسانه‌ها، نامه‌نگاری‌ها و اصناف بدنبال ماجرا هستیم هنوز، اما متاسفانه همچنان پاسخی از مقام‌های دولتی نشنیده‌ایم؟
چرا دولت وعده‌هایش را عملی نمی‌کند؟ توجیه‌شان چیست؟
دولت بحث انجام دادن را به تاخیر می‌اندازد. مسئولان توجه کنند که در قضیه پلاسکو با کسبه‌ای آسیب‌دیده مواجه هستند. شرایط این کسبه مانند افراد سیل‌زده است که نیاز فوری به کمک دارند. اگر وعده‌ها در همان ماه اول اگر عملی می‌شد، بسیاری از کسبه می‌توانستند به بازار برگردند. اگر وعده‌ها در ایام پیش‌رو عملی نشود باید منتظر باشیم سایر کسبه باقی‌مانده نیز وارد بحران شوند. ما در پلاسکو ۹۰ % تولیدکننده و کارآفرین داشتیم. چیزی حدود ۱۰ الی ۵۰ هزار شغل تولیدی را در اقصی نقاط کشور پوشش می‌دادیم. این افراد کم کم بطور کامل در حال بیکار شدن هستند. رکود بر کشور حاکم شده، کسبه نیز استقرار مکانی و ذهنی ندارند و آینده روشنی را برای خود نمی‌بینند، حمایت‌ها هم در حد حرف بوده است، لذا برخی تعطیل کرده‌اند آن‌هایی هم که باقی‌مانده‌اند امیدواری به آینده ندارند.
وعده‌های بنیاد مستضعفان به کجا رسید؟
آقای سعیدی‌کیا قول دادند پلاسکو را دو ساله می‌سازیم و آن‌را تحویل کسبه خواهیم داد، اما متاسفانه در این ۷ ماه در عرصه عمل چیزی دیده نشده است. ما به بنیاد اعتماد داریم، اما بلاخره منتظر شروع حرکت هم هستیم. موج شایعات هم از نظر روانی بر کسبه پلاسکو اثرات منفی زیادی گذاشته است. همچنین بنیاد چند نقطه از تهران را پیشنهاد داد که کسبه موافقت نکردند و نظر بر این بود که همگی در یک جا تجمع داشته باشند. چندجا هم پیشنهاد شد، اما در نهایت اجبارا در پاساژ نور مستقر شدیم. اینجا هم مشکلات خاص خودش را داریم که منجر به کوچ کردن برخی کسبه شده است.
آخرین وضعیت کسبه و کارگران مشغول به کار پلاسکو به چه شکل است؟
۶۰۰ مغازه و پلاک در پلاسکو فعال بودند که چیزی حدود ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ نفر را مشغول به کار کرده بودند. با یک واسطه این عدد به ۹۰۰۰ نفر در پلاسکو امرار معاش می‌کردند. اگر یک واسطه دیگر را هم در نظر بگیریم چیزی حدود ۴۰ الی ۵۰ هزار نفر بواسطه پلاسکو مشغول به کار بودند. امروز چیزی حدود ۹۰ درصد آن افراد به مشکلات اساسی خورده‌اند.
در نهایت اگر سخنی باقی‌مانده، بفرمایید.
آقای سعیدی‌کیا می‌گفتند ساختمان پلاسکو نمادی برای میزان مدرنیته در رژیم سابق بوده است. ما معتقدیم این ساختمان پس از ساخت مجدد باید بعنوان یک نماد مدرن برای نظام جمهوری اسلامی شناخته شود.
ساختمان پلاسکو ۴۰ درصد پوشاک مردانه کشور را تامین می‌کرده است، لذا مسئولین باید نگاه ویژه‌ای به این ماجرا داشته باشد. دولت برای ایجاد هر شغل چندین میلیون تومان باید هزینه کند، این در حالیست که این باری بود که بر دوش بخش خصوصی حمل می‌شد و بخشی از آن در ساختمان پلاسکو در حال انجام بود؛ لذا با کمک به کسبه پلاسکو می‌توان شعار سال که به بحث اشتغال و تولید ارتباط دارد را اجرایی نمود. امروز بخشی از آن ۴۰ درصد تولید پوشاک مردانه بصورت واردات رسمی یا قاجاق در حال ورود به کشور است. حتی برخی از همین کسبه پلاسکو بدلیل اینکه حمایت نمی‌شوند به فکر واردات جنس افتاده‌اند.
نظر شما