قدس آنلاین- اگرچه به اندازه برادر بزرگترش، شهرت ندارد و سابقه ریاست جمهوری اش هم به ۱۰ سال نمی رسد اما در دوران ۹ ساله ریاست جمهوری و رهبری اش بر حزب حاکم، مردم کوبا و جهان شاهد تغییرات گسترده و حتی باور نکردنی در ساختار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی این کشور بوده اند. روز گذشته اعلام شد «رائول کاسترو» در ادامه دومینوی تغییرات در کوبا قصد دارد در یک دوره ۵ ماهه زمینه انتقال قدرت به رئیس جمهور منتخب را فراهم کند.

در کنار برادر

سیاستمدار ۸۶ ساله اگرچه سالها زیر سایه نام «فیدل» قرار داشت و بر خلاف او بیشتر از ۹ سال فرصت ریاست جمهوری پیدا نکرد اما در پیشینه مبارزاتی و حضور در صحنه های مختلف سیاسی کشورش چیزی از برادر و رهبر سابق کوبا کم ندارد. از همان نوجوانی و دوران دانش آموزی که همزمان با هم از مدرسه اخراج شدند،   «رائول» چه در درس خواندن و نخواندن، چه در مبارزات انقلابی، چریک شدن و چه در امور سیاسی و اجرایی کشورش مثل سایه در کنار «فیدل» حضور داشت. او به جز فرماندهی بخش هایی از ارتش انقلابی، بعدها و پس از پیروزی قیامشان،  وزارت دفاع، فرماندهی کل نیروهای مسلح و معاونت دبیر اول حزب کمونیست کوبا را نیز به عهده داشته و تا پیش از اینکه جای برادر را بگیرد، نفوذ خود را در بیشتر بخش های اجرایی و امنیتی کشورش گسترش داده بود.

قصه ۴۰ ساله

سال ۲۰۰۸، همه رسانه ها، از جانشینی «رائول» به جای «فیدل» سخن می گفتند. برای مردم کوبا و حتی برای مردم کشورهای دیگر جهان، این جانشینی به قصه و افسانه تبدیل شده بود. کوبایی هایی که سن و سالی از آنها گذشته بود، ۴۰ سال از احتمال این جانشینی گفته و شنیده بودند و درست وقتی داشت باورشان می شد، این اتفاق نخواهد افتاد، رهبر کوبا- فیدل – که بیماری و چند عمل جراحی زمینگیرش کرده بود و از ماجرای مهاجرت دخترش به آمریکا نیزشاکی بود، اعلام کرد:   «رائول در سلامت کامل است و بی‌تردید پس از من می‌تواند همدم خوبی برای مسوولان کوبا باشد و برنامه‌های من را به نتیجه برساند».

اختلاف نظر

دو برادر اگرچه همیشه و همه جا با هم بودند اما گمان نکنید اصلاً با هم اختلاف نظر نداشتند. بهترین دلیل برای این اختلاف نظر، تغییراتی است که یکباره و در طول سه سال اول به قدرت رسیدن «رائول» در کوبا ایجاد شد. از کشاورزی این کشور که دربست در اختیار دولت بود و کشاورزان فقط آنچه دولت می گفت را می کاشتند تا سلمانی ها که جیره خور دولت بودند، همه و همه دچار تغییرات شدند و مشمول نشانه هایی از اقتصاد آزاد.

اینقدر دست دست نکن!

سال ۱۹۵۹ که «فیدل» و «رائول» برای جلب حمایت آمریکا از حکومت تازه تأسیسشان به «هیوستون» رفته و برنامه تبلیغاتی به راه انداخته بودند، کارکنان و خدمه هتل با سروصدای دو برادر به راهروها ریختند. «رائول» از سیاست های برادر تازه رهبر شده اش و اینکه برای اجرای برنامه های کمونیستی دست دست می کند، انتقاد کرده و کار به مشاجره کشیده بود. صبح روز بعد خیلی از روزنامه های دنیا، دعوای دو برادر بر سر اصول کشور داری را تیتر یک شان کردند.

بدورد کمونیسم...سوسیالیسم

پنجاه و چند سال بعد، برادر شاکی خودش شروع به جمع کردن نشانه های کمونیستی از اقتصاد و اموراجتماعی کوبا کرد. به کشاورزان اجازه داده شد هر محصولی که دوست دارند بکارند، حق مالکیت بر املاک و خانه هایی که تا پیش از آن فقط دولتی بودند به مردم داده شد، استفاده از رایانه شخصی، موبایل و اینترنت آرام آرام برای مردم در نظر گرفته شد و ... آخر سر هم که یکباره رسانه های دنیا از ایجاد رابطه میان کشورهای آمریکا و کوبا نوشتند و بعد هم در میان حیرت جهانیان، دیدیم که «اوباما» به کوبا رفت، با «رائول» دیدار کرد و به خبرنگاران گفت: «تحولاتی در جهان در حال رخ دادن است و " پرزیدنت کاسترو" این موضوع را بخوبی درک می‌کند».

«رائول» می ماند!

حالا از تغییرات اساسی در کوبا گفتیم و تیتر زدیم : «سالهای دور از کاسترو»   اما شما فکر نکنید دوران «کاسترو ها»   صد درصد به پایان رسیده، همه چیز بسرعت گل و بلبل شده یا می شود و قرار است رئیسان جمهور  کوبا و آمریکا هم به ماه عسل بروند. اول اینکه با آمدن «ترامپ» خدا می داند روابط دو کشور به کجا بینجامد. دوم اینکه قرار است ۵ ماه دیگر، احتمالاً، ریاست جمهوری کوبا به فرد دیگری برسد. «رائول» هم قرار نیست یکباره صحنه را خالی کند. رئیس جمهور نخواهد بود اما همچنان رهبر حزب کمونیست باقی خواهد ماند.

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA