قدس آنلاین- گروه استانها_حدیث کریمی: هاشمیه متقیان ورزشکار جوان اهوازی، ۸ سال است که ورزش دو و میدانی را به صورت جدی و حرفه ای دنبال می کند و در رقابت های کشوری و بین المللی امتیازات و مدال های بسیاری را کسب کرده است با این حال به دلیل عدم توجه به ورزش و ورزشکاران در استان، او نیز دوران سختی را در زندگی ورزشی خود طی می کند و همین باعث شده که وی با ابراز نارضایتی از وضع موجود علنا بیان کند اگر پیشنهادی از سوی تیم ها و باشگاه های خارجی داشته باشم؛ ایران را ترک نخواهم کرد، اما انتظار توجه و حمایت ویژه ای را از مسئولان استانی ام دارم. در ادامه مصاحبه مفصلی را که با این ورزشکار خوب استان داشته ایم می توانید بخوانید.
رشته دو و میدانی را از چه سالی و زیر نظر کدام مربی شروع کردید؟
از سال ۱۳۸۸ شروع به ورزش در ماده پرتاب دیسک کرده ام و به مدت ۶ سال زیر نظر مربی سید علی موسوی در اهواز تمرین داشتم.
نخستین دوره مسابقات انتخابی که مجوز حضور در آن را گرفتم، رقابت های تیم ملی برون‌مرزی در کره جنوبی بود و در ماده های پرتاب دیسک و نیزه توانستم دو مدال کسب کنم. بعد از ۶ سال چون رشته پرتاب دیسک در پارالمپیک حذف شده بود، ماده ورزشی من در مسابقات عوض شد و اکنون نزدیک به دو سال در رشته پرتاب نیزه فعالیت دارم.
در دوره شش ساله ای که فعالیت داشتم، در رشته دیسک چندین مدال کسب کردم و از سال ۸۸ شروع به فعالیت در ماده دیسک کردم. اولین مسابقه قهرمانی کشور در مشهد برگزار شد که توانستم مدال طلا را به دست بیاورم و از همانجا دوباره تمرینات را به صورت فشرده آغاز کردم و در سال ۸۹ در رقابت های لیگ باشگاهی که در تهران برگزار شد نشان طلا را به دست آوردم. در سال ۹۱ و ۹۲ هم قهرمان کشور در رده سنی بزرگسالان و لیگ باشگاهی شدم.
درخصوص شرکت در مسابقات برون مرزی مدال هایی که کسب کردید، بفرمایید.
در سال ۱۳۹۳ قبل از مسابقات انتخابی پاراآسیایی کره جنوبی رئیس انجمن حدنصاب رکورد ها برای انتخابی تیم ملی را برای هیئت ارسال کرد که من در آن به حد دو نصاب رسیده بودم یعنی یک متر هم اضافه تر از آن بود که انتخاب شدم. این اولین مسابقات برون مرزی بود که درآن شرکت کردم و به تیم ملی دعوت شدم که در آنجا هم در دو ماده پرتاب دیسک و نیزه توانستم مدال نقره به دست بیاورم.
در رشته پرتاب نیزه در مسابقات ۲۰۱۶ آسیا در کشور امارات هم توانستم مدال طلا را به دست بیاورم. چون در پارالمپیک ریو ماده پرتاب دیسک وجود داشت، در ماده نیزه تمرینات خود را زیر نظر مربی تیم ملی مصطفی بهرامی در شهرستان خرم آباد آغاز کردم یعنی بعد از مسابقات ۲۰۱۶ امارات نزدیک به ۹ ماه دور از خانواده در خوابگاهی در خرم آباد تمرینات ام را ادامه دادم. بعد از آن، سهمیه پارالمپیک ریو را به دست آوردم و در آن مسابقات توانستم به مقام چهارم دست پیدا کنم. بعد از مسابقات، تمرینات خود را در اهواز برای مسابقات جهانی پارا دو و میدانی لندن زیر نظر سید علی موسوی شروع کردم. در این مسابقات توانستم مدال نقره جهانی را به دست بیاورم و رکورد آسیایی این رشته را ارتقا بدهم.
چگونه با این رشته آشنا شدید؟
سال ۱۳۷۸ زمانی که پیش دانشگاهی بودم با معرفی یکی از دوستانم با موسسه جامع معلولان آشنا شدم. در آنجا از طریق هم کلاسی هایم با ورزشگاه جانبازان و معلولان در کمپلوی اهواز آشنا شدم و دو سال در رشته والیبال نشسته بازی کردم و بعد از آن با راهنمایی مربی استان راضیه میراب به دلیل قدرت بدنی که داشتم به سمت دو ومیدانی رفتم و در حال حاضر در این رشته مشغول به فعالیت هستم.
چه مقام هایی در مسابقات دو و میدانی کسب کردید؟
برجسته ترین مدال من مدال مسابقات پارا آسیایی کره جنوبی بود چون اولین مدال برون مرزی من هم بود. در مسابقات پارا آسیایی امارات هم توانستم ۲ مدال طلا و سهمیه پارالمپیک ریو را به دست بیاورم و در پارالمپیک ریو با اختلاف ۴۲ سانت مقام چهارم را به دست آوردم اما رکورد آسیا را دو متر و ۱۰ سانتی متر ارتقا دادم. در مسابقات جهانی ۲۰۱۷ لندن هم مدال نقره را به دست آوردم که برای من خیلی ارزشمند بود.
در خصوص حریفان خود در مسابقات لندن توضیح بدهید؟
در این مسابقات سه حریف از کشورهای آلمان، لیتوانی و الجزایر داشتم که انجمن با توجه به رکوردی که ثبت کرده بودم انتظار جایگاه سوم یا چهارم را داشت ولی بعد از مسابقات ریو یک هفته استراحت داشتم و دوباره تمرینات خود را سخت و فشرده شروع کردم. و خداروشکر تونستم به مدال نقره دست پیدا کنم.
آیا پیشنهادی از سوی کشور های دیگر داشته اید؟
تاکنون از هیچ کشوری پیشنهاد نداشته ام اما اگر از پیشنهادی از سوی تیم ها و باشگاه های خارجی داشته باشم؛ ایران را ترک نخواهم کرد. چرا که دوست دارم برای کشور خودم افتخار آفرینی کنم اما انتظار توجه و حمایت ویژه ای را از مسئولان استانیم دارم.
در مسابقات گذشته که کسب مدال کرده اید آیا از سوی مسئولان مورد تقدیر قرار گرفته اید یا خیر؟
تاکنون تنها هیات ورزشی خودمان و زهرا کرم زاده نایب رئیس هیئت هر چیزی که نیاز بوده در اختیارم قرار داده اند. همچنین افشین حیدری به عنوان مدیرکل ورزش و جوانان توجه ویژه ای به هیئت ما دارد. در حال حاضر زمین ورزشی ما در اهواز در ورزشگاه تختی در حال تعمیر است و امیدواریم که هر چه سریعتر ورزشگاه بانوان کوی طلاب هم تکمیل و در اختیار ما قرار گیرد تا بتوانیم بر سکوی مختلف قرار بگیریم.
با توجه به مدال هایی که به دست آوردید، از سوی شورای شهر هم مورد حمایت قرار گرفته یا خیر؟
در مسابقات ۲۰۱۴ پاراآسیایی کره ای جنوبی بود که به همراه سه نفر دیگر از جمله خانم امینی و آقای مجید طاهری از بسکتبال با ویلچر استان به شورای شهر مراجعه کردیم و هدایت ممبینی بخشنامه ای به ما نشان داد که طبق آن نفرات برتر در همایش یا جشن یا مناسبت ها تقدیر و به نفر اول ۸ میلیون تومان، نفر دوم ۶ میلیون تومان و به نفر سوم ۴ میلیون تومان تقدیم می شد اما هیچ کاری انجام ندادند و ما هم بعد از شش ماه از اولین مراجعه دوره به شورای شهر رفتیم و به در بسته خوردیم.
وقتی در مسابقات پاراآسیایی امارات توانستم دو مدال طلا بدست بیاورم، موسسه بانوان ریحانه که از بانوان نخبه، فعال اجتماعی و... حمایت می کند از طریق تلویزیون پیگیر شدند و با گل وپلاکارد به استقبال من آمدند و مرا تشویق کردند. این موسسه از همه بانوان نخبه و توانمند که می توانند در عرصه‌های مختلف شرکت کنند، حمایت می کند.
زهرا کرم زاده نایب رئیس هیئت هم حمایت های بی دریغ روحی به بازیکنان این هیئت داشته است و امیدوارم روزی مسئولان ما هم همچون ایشان در راستای بهبود وضعیت این هیئت گام بردارند. مسئولان استان می توانند کمک کنند تا در یک مکان خصوصی تمرین کنیم یا با پرداخت کمک هزینه به هیئت از سوی آن ها، می‌توانستیم بهترین امکانات را در اختیار داشته باشیم.
حمایت مسئولان از شما قبل و بعد از مسابقات چگونه بوده است؟
قبل از اعزام به مسابقات برزیل نمایندگان اکنون شهرستان اهواز به منزل ما آمدند که تنها درخواست من از آن ها اعطای شغل بود که مورد پذیرش واقع نشد. اکنون چندین سال است که مسابقات کشوری، آسیایی، برون‌مرزی، جهانی و پارالمپیک شرکت می کنم اما یک بار از سوی بهزیستی و شورای شهر کلانشهر اهواز و نمایندگان اهواز تقدیر و تشکری صورت نگرفته است.
مشکلات بانوان رشته دوومیدانی چیست؟
مشکل ایاب ذهاب و زمین تمرین ما در محیطی رو باز است و اصلاً رختکن نداریم. ورزشکارانی که ویلچر استفاده می‌کنند، برای سرویس بهداشتی مشکل دارند چون سرویس بهداشتی سیار یا مخصوص ورزشکاران با ویلچر وجود ندارد. در هوای بارانی و گرد و غبار بر روی زمین می‌نشینیم و به عنوان رختکن از آن استفاده می کنیم. وسایل تمرینی ما فرسوده اند و عمری ۲۰ ساله دارند که باعث می شود رکورد ما در مسابقات متفاوت با رکوردی باشد که در باشگاه کسب کرده ایم.
آیا حجاب تان در مسابقات شما را دچار مشکل نمی کند؟
خیر حس خوبی دارم که می‌توانم با حجاب کامل در میادین مختلف ورزشی حضور پیدا کنم و همچنین با این لباس محدودیت‌هایی برای پرتاب ندارم. اینکه می توانم با حجاب و پوشش مدال کسب کنم باعث افتخار و غرور من خواهد بود.
نظر شما