قدس آنلاین - گروه استان ها- رقیه توسلی: و هرنفس بر آخرین رسول هستی، بر امامی که هزار و چهارصد سال، بی وفایی مان را درگذشته است، سلام می دهیم...
و رو به جمکران از دل بستن می گوییم... می گوییم: السلام علیک نور دیده دوران! سراسر عطش و انتظاریم...
ماییم... یارانی که گوش به فرمان و غمخوار نبوده اند و نازیبا بوده لهجه شان... اما تاریکی و نقصان را توبه کرده اند؛ هزاران هزاران هزاران بار... و دارند پابه پای پُرشورترین دعای کمیل، فرج می خوانند...
مولای دور از نظر! غدیر می آید و ما بی قرارترین آدم های عالم ایم... با لبان خشکی که صلوات هایشان را نذر جمعه کرده اند... و در قلب شان، عید است و بهار... و در جانشان، زمزمه اللهم عجل لولیک الفرج...
این جمعه آینه باران می کنیم، تمام کوچه - خیابان های جهان را... و ریسه های نور بر سقف می آویزیم... آخر سرمست تر از امامت، کدام محشری! دلپذیرتر از دقایقی که ولایت ابوتراب دارد و ذکر یا حجت بن الحسن!
زلفِ عاشقان، پریشان است از دعا، از اشک، از آمین های بی پایان... از فرج خوانی که طراوت نسیم دارد و اگر گوش بگذاریم یارب یارب ملائک را...
پای همه دروازه ها و جاده ها می ایستیم این جمعه... تا جمکران و کربلا و نجف... یا بقیه الله ادرکنی مان را بلندتر از همیشه سر می دهیم... تا لبخند عرش بتابد بر خاک... تا بحق مولود کعبه و وساطت عشق ، سفر کرده سالیان باز گردد.
نظر شما