به گزارش قدس آنلاین به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، ادوارد وایت هاس، در نشست "پایداری بلند مدت صندوق های بازنشستگی در شرایط در حال تحول"، که با حضور جمعی از مدیران صندوق‌های بازنشستگی ایران، کارشناسان و مدیران صندوق‌های بازنشستگی کارکنان مختلف از کشورهای مختلف برگزار شد، بیان کرد: در کشورهای مختلف افرادی زیر نظر دولت و افرادی زیر نظر بخش خصوصی شاغل هستند.

وی ادامه داد: در کشوری مانند مراکش میانگین سن افراد حاضر در بخش دولتی حدود ۵۰ سال و نزدیک به بازنشستگی است و این میانگین سنی در بخش خصوصی حدود ۲۷ سال است. در این کشور سه طرح مخصوص بخش دولتی، خصوصی و نیز تلفیقی از این دو اجرا شده که در نهایت طرح تلفیقی جواب داده است.

این مدرس برجسته سیستم‌های بازنشستگی با بیان اینکه ایران یک درصد از شاخص GDP را دارا است که میزان کمی را شامل می شود، درمورد گزینه های اصلاحات در صندوق های بازنشستگی ایران، تصریح کرد: برای اعمال اصلاحات دو گزینه پارامتری و سیستمی پیش روی ایران است. در بخش پارامتری برخی اصول مستمری و سن بازنشستگی باید تغییر یابد و در بخش سیستمی از تغییر سیستم DB به DC صحبت می شود.

وایت هاوس افزود: در بخش پارامتری، کاهش مزایا، تغییر دسته بندی پرداخت ها و کاهش مستمری بعنوان راه حل عنوان می شود. همچنین می توان به کارمندان گفت که بیشتر کارکنند و حق بیمه را افزایش داد. راه دیگری هم که وجود دارد تشکیل DB ملی مانند نهاد ملی تامین اجتماعی است که از این طریق می توان به صرفه جویی پولی کرد.

کارشناس ارشد حمایت‌های اجتماعی بانک جهانی با تاکید بر اینکه سن بازنشستگی باید افزاید یابد، گفت: زمانی که سن بازنشستگی افزایش یابد و حق بیمه در دوره بلند مدت تری پرداخت شود، امکان ارائه مزایای بیشتر فراهم می شود و با ۵ سال افزایش سن بازنشستگی امکان ۵ سال صرفه جویی وجود دارد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: ایران باید وارد سیستمی شود که صندوق های بخش خصوصی و دولتی زیر نظر یک سازمان ملی قرار گیرند.