قدس آنلاین- گروه استان ها: «غریق‌نجات» به فردی اطلاق می‌شود که مسلط به فن شناست و برای حفاظت از جان شناگران آموزش‌های تخصصی را طی کرده و معمولاً برآورد خطرات احتمالی و تشخیص‌دادن سریع و اقدام درست در حوادث اضطراری را برعهده دارد.
برای این‌که یک فرد بتواند به‌عنوان ناجی فعالیت کند، ابتدا باید شناگر خوبی باشد، قدرت، استقامت و چالاکی داشته باشد و بعد از گذراندن دوره‌های آموزشی حرفه‌ای، علاوه بر آموزش نجات‌غریق، بایستی آموزش احیاء قلبی را نیز ببیند. همچنین برای این‌که بتواند در استخرها فعالیت کند، باید کارت بهداشت و سلامت و آمادگی جسمانی را هرسال تهیه کرده و تحویل هیئت دهد.
از ابتدای فعالیت ورزش نجات‌غریق در کشور، لرستان نیز در این‌زمینه فعالیت خود را شروع کرده است، اما بی‌مهری بعضی مسئولان ورزش نسبت به مسائل ناجیان غریق، آن‌ها را گرفتار یک‌سری مشکلات کرده است.
کمتر موردتوجه قرار گرفته ایم
«رضا احمدیان» یکی از ناجیان هم‌استانی و فعال در این حرفه و رشته است که با گلایه از بی‌مهری مسئولان می‌گوید: به‌رغم همه تلاش‌هایمان، ازطرف فدراسیون و مسئولان ورزش، کمتر موردتوجه قرار گرفته‌ایم. هرچند تلاش‌های رئیس هیئت نجات غریق که در این‌زمینه فعال است نباید نادیده گرفته شود، اما متأسفانه این رشته حیاتی نادیده گرفته شده است و ما منجیان غرق در بی‌مهری هستیم.
وی با اشاره به آیه ۳۶ سوره مبارکه مائده که می‌فرماید «هرکس انسانی را از مرگ نجات دهد گویا جهانی را نجات داده است» اضافه می‌کند: کار امداد و نجات با جایگاه خاصی که دارد، کاری است خدایی. جوانانی که دوره‌های نجات‌غریق و دیگر رشته‌های امداد و نجات را می‌گذرانند و خود را برای نجات جان انسان‌ها آماده می‌کنند، میزان زندگی خود را پیمان مبارک با عشق قرار می‌دهند.
امنیت شغلی برای ناجیان غریق وجود ندارد
احمدیان در رابطه با نگاه مسئولان به این حرفه و رشته ادامه می‌دهد: به‌طور طبیعی کسانی‌که به این حرفه روی می‌آورند، به اخلاق حسنه و روحیه پهلوانی اعتقاد راسخ دارند، اما متأسفانه نگاه مسئولین ما به این حرفه و رشته ورزشی، نگاهی شغلی نیست. بنابراین آینده و امنیت شغلی در این رشته و حرفه برای ناجیان غریق نجات وجود ندارد.
وی می‌گوید: این حرف‌ها نه‌تنها حرف من، بلکه حرف دل همه ناجیان است و در این‌زمینه هم کمپینی با عنوان «ناجیان بی‌منجی» تشکیل شده است که امیدواریم با تشکیل این کمپین، نگاه مسئولین هم به این حرفه عوض شود و برای ما اهمیت قائل شوند.
استخرها به پیمانکاران بدون تجربه واگذار شده است
احمدیان درخصوص مشکل اصلی ناجیان استان در شرایط کنونی عنوان می‌کند: یکی از مشکلات نجات‌غریق‌ها، واگذاری استخرها به پیمانکاران بدون تجربه و تخصص است. استخرها باید به کسانی واگذار شوند که با مکان‌های آبی آشنایی و نسبت به خطرات احتمالی آن آگاهی کامل داشته باشند، چون این‌گونه افراد با توجه به شناخت و تخصصی که از رشته ما دارند و نیز اهمیت بالایی که این رشته برای مدیران استخرها دارد، امنیت شغلی و روحی ما را نیز درنظر خواهند گرفت و به این رشته به‌عنوان شغل نگاه خواهند کرد. اگر استخرهای ما به چنین افرادی واگذار شود، ما می‌توانیم به جایگاه واقعی خودمان برسیم.
وی اضافه می‌کند: در حال‌حاضر استخرهایی که زیرنظر تربیت‌بدنی است، به بخش خصوصی واگذار شده و بخش خصوصی هم استخرها را به کسانی واگذار نموده که هیچ تخصصی در این‌زمینه ندارند، درحالی‌که تربیت‌بدنی می‌تواند استخرها را به کسانی واگذار کند که متخصص این‌کار باشند، نه این‌که به‌عنوان یک منبع درآمد به آن نگاه کنند.
حرفه‌ای پرخطر
این ناجی در ادامه، دیگر مشکلات این حرفه را بیان می‌کند و می‌گوید: این حرفه، حرفه‌ای پرخطر است که با جان مردم سرو کار دارد و ازطرفی، بیماری‌ها و ویروس‌های این محیط‌ها هم همواره ناجیان را تهدید می‌کند.
وی با اشاره به حق‌الزحمه‌ای که از صاحبان استخرها دریافت می‌کنند بیان می‌کند: نکته اصلی این است که حق‌الزحمه‌های ناجیان بسیار ناچیز است و گاهی کمتر از میزان تعیین‌شده کشوری به آن‌ها پرداخت می‌شود. در برخی از استخرهای خصوصی به ناجیان دستمزد کمتر از عرف داده می‌شود و ناجیان هم حق هیچ‌گونه شکایتی ندارند.
نه بیمه‌ای داریم و نه امنیت شغلی
احمدیان ادامه می‌دهد: ما یک اشل داریم که طبق آن اشل باید حقوق‌ها پرداخت شود، اما هم‌اکنون نه‌تنها طبق اشل حقوق پرداخت نمی‌شود، بلکه نه بیمه‌ای داریم و نه امنیت شغلی. آیا این درست است که با وجود سختی‌های کار ما، به هر دلیلی که استخری تعطیل شود ما هم بیکار بمانیم؟ امنیت شغلی داشتن یکی از آرزوهای ماست.
وی اضافه می‌کند: بعضی از استخرهای استان مختص ادارات است و ناجیان آن استخرها حقوق، بیمه و مزایای خود را از آن ادارات دریافت می‌کنند، اما استخرهای تربیت‌بدنی به بخش خصوصی واگذار شده و ما نیز برای بخش خصوصی به‌صورت ساعتی کار می‌کنیم که نه مرخصی داریم، نه بیمه. طبق اشل باید به هر ناجی درجه یک، ساعتی ۱۱هزار تومان پرداخت شود، درحالی‌که به ما تنها ساعتی ۵ تا ۶هزار تومان پرداخت می‌شود. این درحالی است که تربیت‌بدنی می‌تواند پیمانکاران را مجاب کند تا لااقل با توجه به سختی کار به ناجیان حقوقی ثابت طبق حداقل دستمزد اداره کار داده شود.
از غریق‌نجات‌های ماهر استفاده شود
استان ما دارای آبشارها و رودخانه‌ها و مکان‌های آبی فراوانی است. ادارات مختلف و همچنین تربیت‌بدنی می‌توانند با همکاری هم در مکان‌هایی مانند آبشار بیشه، کاکارضا و دریاچه باشکوه گهر و یا سدهایی مثل ایوشان که سالانه افراد زیادی را در خود می‌بلعند، از این ظرفیت، یعنی وجود غریق‌نجات‌های ماهر و با استعداد استفاده کنند تا هم مسافران بدون دغدغه خاطر از این مکان‌های زیبای گردشگری استفاده کنند و هم برای این افراد شغلی ایجاد شود که در پس آن نگرانی معیشتی نداشته باشند و یا این افراد با استعداد و توانمند به‌خاطر امنیت شغلی از این شهر و دیار به شهرهای دیگر کوچ نکنند.
نظر شما