قدس آنلاین - گروه استان ها- رقیه توسلی: چه، شال ارادت بر دوش عاشقان زیباست... شال سبز «لبیک یا حسین»...!

دست ها بر سینه می کوبد و جماعت، با مدّاح همصدا می شود... چقدر پیر و جوان صلوات شان جاندار و پرشور است...

سیّد مجلس، اسپند می چرخاند... پیداست که غبارها دارد از دیده و دل ریخته می شود... آخر اشک ها حرف می زنند... زیارت عاشوراها... سینه زدن ها... بر سَر کوفتن ها... از خود بی خود شدن ها...

چند شب است - پرچم عزا - نقش و نگار آبدارخانه شده و سماور که قُل قُل می گوید دستی با وضو پای کار می ایستد... پیمانه پیمانه، چای خشک در قوری می ریزد و ذکری جلادهنده و پیاله ای گلاب... پیداست آنچه که قربة الی الله دَم بشود، دواست...

استکان ها در نعلبکی نشسته اند و قندها و خرماها... چای روضه، چه راز و عصاره ای در جان خویش دارد!؟ که هم سلام است و هم اشک و هم مدهوش کننده ترین نوشیدنی عالم...

چای محفل ارباب و آن حبه های شیرین، چشیدن دارد... باید هر جرعه را نوشید و مُحرم زاد شد، فدایی تشنه لبان کربلا...

به یاد سالار، تسبیح برداشت و به خدا پناه برد. باید ترسید. عاشق شد. و دید از کدام دسته ایم؛ حسینی یا...

پیر حسینیه راست می گوید: چای روضه، نمک دارد... بسم الله الرحمن الرحیم / السلام علیک یا ابا عبدالله / السلام علیک یا بن رسول الله...