به گزارش قدس آنلاین، زهرا صدر اعظم نوری، در پاسخ به این سوال که شهرداری به نوبه خود با شناور کردن ساعات کاری سعی در کنترل ترافیک و کمک به کاهش آلودگی هوا دارد، شورای شهر چه پیشنهاداتی برای کاهش آلودگی ها دارد؟ گفت: آلودگی هوا مقوله ای جدی و یک معضل بزرگ محیط زیستی است که باید برای رفع آن در جهات مختلف برنامه ریزی کرد.

وی افزود: اینطور نیست فکر کنیم این معضل یک شبه حل می شود یا با ابتکاراتی که صورت می‌گیرد به یک باره تحولات بزرگی ایجاد می‌شود.

صدر اعظم نوری با اشاره به اینکه آلودگی هوا علل مختلفی دارد، تصریح کرد: یک ‌بخش آلودگی هوا به نوع وضعیت و توپوگرافی شهر، جریان باد و شرایط گرمایی شهر و عدم بارش کافی بازمی‌گردد که می‌تواند میزان آلودگی را به هر طریق تشدید کند، بخشی دیگر هم به فعل و انفعالات و فعالیت هایی که توسط مردم صورت می‌گیرد بازمی‌گردد که این آلودگی‌ یا به‌صورت منابع آلاینده ثابت بوده یا به شکل منابع آلاینده متحرک است.

رییس کمیته سلامت شورای شهر خاطرنشان کرد: برای اینکه بتوان آلودگی را کاهش داد تنها باید اقدامی با برنامه و طی یک بازه زمانی طولانی مدت انجام شود که به این طریق به تدریج همه ابعاد مسئله دیده شود، منابع انتشار آلودگی کاهش پیدا کرده و مهار شود تا متعاقب این امر بتواند در وضعیت هوا تاثیر بگذارد.

وی در ادامه گفت: یعنی اگر ما بتوانیم منابع متحرک آلودگی هوا را کاهش دهیم یا منابع را به گونه‌ای برنامه ریزی کنیم که عمده منابع متحرک مانند خودروها و سوختی که در آنها استفاده می شود استاندارد سازی شده و خودروهای فرسوده را از رده خارج کنیم، استفاده از حمل و نقل عمومی به جای استفاده از خودروی شخصی افزایش پیدا کرده و می تواند کمک بسیار زیادی به کاهش آلودگی هوا کند.

عضو کمیسیون محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر تهران، ری و تجریش با اشاره به اینکه ۲۰ درصد آلودگی ها مربوط به منابع ثابت است، خاطرنشان کرد: برای کاهش و رفع آلودگی هوا یک کار چند جانبه باید صورت گیرد، یعنی میان شورا، شهرداری، دولت و حتی مجلس، یک تعامل چند جانبه انجام شود تا با فراهم کردن امکانات لازم، شرایط را برای محقق کردن این هدف یعنی کاهش آلودگی هوا، فراهم کنند.

صدر اعظم نوری تصریح کرد: در حال حاضر اولویت های شورا و شهرداری این است که حمل و نقل عمومی(آن هم از نوع حمل و نقل ریلی) را تقویت کرده و توسعه دهند. باید تجهیزات واگن ها و خطوط متروهای ما تکمیل شود تا بتواند مدت زمان رسیدن به سرخط ها را کاهش دهد تا از شرایط فعلی که پیمودن مسیر بین دو خط پنج دقیقه به طول می انجامد، به دو دقیقه کاهش پیدا کند؛ به این طریق متروها مسافران بیشتری را می‌توانند جا به جا کنند، جابه جایی مسافر بیشتر یعنی استفاده کمتر از خودروی شخصی، ترافیک کمتر و هم‌چنین آلودگی کمتر.