قدس آنلاین- «محمد درویش» را به عنوان یکی از موفق‌ترین کارشناسان و کنشگران در حوزه حفاظت از محیط زیست می‌شناسیم. این نویسنده و روزنامه‌نگارِ حوزه طبیعت با نوشته‌هایش در سالیان گذشته، گام‌های خوبی در راستای نهادینه کردن فرهنگ حفاظت از طبیعت در کشورمان برداشته است. این پژوهشگر برگزیده که دارای تألیفات زیادی در حوزه محیط زیست است، در چهار سال گذشته عهده‌دار مسئولیت دفتر آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست بوده است. اتفاقاً یکی از وجوه تمایز «درویش» با دیگران، ارتباط خوب و صمیمی او با مردم بوده است؛ مردمانی که راه آبادانی و ماندگاری محیط زیست کشورمان از میان آگاهی زیست محیطی آنان می‌گذرد.

روز گذشته خبر استعفای محمد درویش باعث ناراحتی دوستداران این حوزه شد. گویا چراغ‌های رابطه بین «کلانتری» رئیس جدید سازمان و او روشن نشده یا چنان که پیداست، آقای رئیس نخواسته این چراغ‌ها روشن شود! متن استعفای «درویش» دارای چند نکته مهم و راهبردی زیست‌محیطی است که لازم است به آن توجه شود؛ بنابراین بهتر است بخش‌هایی از این نامه از نظرتان بگذرد:

جناب آقای دکتر کلانتری؛ با سلام و احترام؛ دلیل آنکه ۷۱ روز برای تقدیم استعفای خویش صبر کردم، آن بود که امیدوارانه می‌پنداشتم شما همان گونه که به تمامی مدیران پردیسان دست‌کم یک بار فرصت گفت‌وگوی رودررو را دادید، به محمّد درویش هم چنین مجالی را می‌دهید. اما وقتی دیدم حتی حاضر به گفت‌وگو با نمایندگان شورای هماهنگی تشکل‌های مردم‌نهاد سراسرِ کشور هم نشده‌اید، به یقین رسیدم که ممکن است تداوم حضورم در پردیسان به گسست بیشتر روابط سازمانِ مورد علاقه‌ام با مردم بینجامد؛

بنابراین ضمن تقدیم استعفای خویش، تقاضا دارد سه خواهشم را مورد مداقه قرار دهید:

نخست؛ از گسترش مکتب مدارس طبیعت تا آنجا که توان دارید حمایت کنید. اگر می‌خواهید ایرانی به ظرفیت ۸۰ میلیون محیط‌بان بسازید، راهش از حمایت عملی از توسعه مدارس طبیعت می‌گذرد.

دوم؛ از تغییر مبلمان شهری سزاوارانه حمایت کرده با نفی خودرومحوری، شرایط را برای جایگزینی موازین زیست محوری فراهم سازید. اگر ۹۳ درصد زنان و ۸۶ درصد مردان ایرانی به گفته وزیر محترم بهداشت، دچار درجاتی از کم تحرکی و چاقی هستند؛ اگر وزن متوسط دانش آموزان زیر ۱۲ سال ایرانی در طول یک دهه اخیر دوبرابر شده و اگر روزانه ۵۰ میلیون ساعت از عمر ایرانی‌ها - به ارزش سالانه ۲۵ هزار میلیارد تومان - در ترافیک هدر می‌رود، راهش از بهبود کیفیت خودرو و ساخت بزرگراه‌های بیشتر نمی‌گذرد، باید به گسترش پیاده راه و مسیرهای ایمن دوچرخه سواری همت کرد و خود و مدیرانتان در این حوزه پیشگام شوید.

سوم؛ با کنشگرانِ حوزه محیط زیست صبورانه‌تر برخورد کرده هرگز منتقدان خود را در هیچ حوزه‌ای از جمله GMO، با القابی چون نادان، احساسی یا سیاسی خطاب نکنید و به عنوان رأس سازمان متولی محیط زیست ایران، لطفاً هوای احساسات پاکِ دوستداران واقعی و بی منت طبیعت وطن را داشته باشید.