قدرت تخریب و ویرانگری، سرعت، میزان بُرد، دقت در برخورد به هدف و ... عناصر مهمی هستند اما همه ماجرا نیستند. «موشک ایرانی» به جز اینها که به اصول فنی و نظامی مربوط می شود، باید یک ویژگی خاص سیاسی هم داشته باشد. همین ویژگی هم سبب شده که امروز در باره این شخصیت خاص ایرانی حرف بزنیم. «موشک ایرانی» که این روزها آمریکا و دیگر غربی ها آن را سوژه و دستمایه گیر دادن به کشورمان کرده اند، باید قدرت «نشاندن» را هم داشته باشد...! اگر فکر می کنید توضیحاتی که در باره «قدرت نشاندن» دادیم هنوز نیاز به توضیح و تفسیر دارد، لطفاً  سرجایتان بنشینید و بقیه این گزارش را بخوانید.
 ۵+۱ را سر عقل آرود

آبان ماه سال ۱۳۹۳ بود که «محسن رضایی» در صحبت از توان دفاعی و موشکی کشورمان گفت : «آن چیزی که ۱+۵ را بر سر عقل آورد تا با ما سر میز مذاکره بنشیند، قدرت موشکی و دفاعی ایران است».

توضیح ۳ سال پیش «محسن رضایی» در باره خاصیت «نشانندگی»   موشکهای ایرانی ، هم کار امروز ما را برای توضیح این ویژگی نظامی -سیاسی کم کرده است و هم ثابت می کند که کاربرد موشکهای ایرانی فقط به جنبه نظامی شان محدود نمی شود و خیلی وقتها موشکها، حتی بدون شلیک، تخریب و سرو صدا راه انداختن  ، می توانند دشمن و طرفهای تان را مثل بچه آدم بنشانند سر میز مذاکرات هسته ای!

صدام را سرجایش نشاند

البته خاصیت «نشانندگی» موشکهای ایرانی مربوط به امروز و دیروز و نیست و بر می گردد به همان سالهای نخست جنگ تحمیلی. «صدام» به شکلی وحشیانه، جنگ در جبهه ها را به «جنگ شهرها» تبدیل کرده و عرصه را بر ایران تنگ کرده بود. وقتی قرار شد ایران هم مقابله به مثل کند، هنوز موشک ایرانی متولد نشده بود اما از آذر ماه ۱۳۶۳ که آموزش متخصصان ایرانی از جمله «شهید طهرانی مقدم» در سوریه تمام شد، سه ماه نگذشت که نخستین موشک از ایران به کرکوک رسید و دو روز بعد دومین موشک، بانک «رافدین» بغداد را ویران کرد و سومی هم باشگاه افسران ارتش عراق و ۲۰۰ کشته از افسران عراقی روی دست صدام گذاشت. البته این موشکها چون هنوز صدر درصد ایرانی نبود و فقط راه اندازی و شلیکش با ما بود فقط توانستند صدام را موقتاً سرجایش بنشانند تا دست از حمله به شهرها بردارد.

نقطه زن

از آخرین روزهای جنگ تحمیلی که موفق به تولید نخستین نمونه موشکهای ایرانی  شدیم چیزی نزدیک به ۳۰ سال می گذرد اما به نظر می رسد قدرت، دقت، سرعت و ... خلاصه توان بازدارنگی و «سرجای خود نشاندن» موشک های ایرانی پیشرفت چشمگیری داشته است. یک نمونه اش حمله غالگیرکننده با موشک «ذوالفقار» به پایگاه داعش در سوریه است که حیرت همه آنهایی که باید سرجایشان بنشینند را برانگیخت. «ذوالفقار» ها بر خلاف موشکهای «شهاب و ...» که به صورت عمودی شلیک می شوند، زوایه دار پرتاب می شود، زمان آماده شدن آن برای پرتاب بسیار کوتاه است، پرتاب کننده اش متحرک است و بسرعت می تواند محل را ترک کند، سرعت حیرت آوری دارد و ... خلاصه اینکه نسل پیشرفته موشکهای «فاتح» و کاملا دقیق و نقطه زن است.

شهاب ۶

برای اینکه بدانید «شهاب» های ۱ تا ۴،  فاتح، ذواالفقار، سجیل، زلزال، خلیج فارس و ...»  با قابلیت هایی که دارند به کابوس چه کسانی تبدیل شده اند، سخنان «یوزی رابین» کارشناس موشکی و مدیر پیشین برنامه دفاع موشکی اسرائیل را بخوانید: «ایرانی ها «فاتح ۱۱۰» را برای شکست دادن سامانه های دفاع موشکی ساخته اند... من یک مهندس هستم و باید بگویم که ایرانی ها در برنامه فاتح ۱۱۰ به خوبی کار کرده اند. آنها به شیوه های گوناگون دقت این موشک را افزایش دادند... سلاحی که برای حمله به شما (آمریکایی ها) و متحدان و پایگاه های شما در منطقه ساخته شده است»! در باره «شهاب ۵ و ۶»  و برد ۱۰ هزار کیلومتری و ... هم حرفی نمی زنیم چون هنوز مقام های رسمی کشورمان، ساخت آن را تأیید یا تکذیب نکرده اند.

شما را هم ...

اینکه می تواند دیگران را پای میز مذاکره با ما بنشاند دلیل نمی شود فکر کنیم، «موشک ایرانی» علاوه بر همه ویژگی ها و توانمندی هایش، قابلیت «مذاکره پذیری» هم دارد. در واقع پس از این همه تغییر و پیشرفت و دستیابی موشک های ایرانی به توانمدی نقطه زنی، رادار گریزی و عبور از سیستم های پیشرفته دفاع ضد موشکی  چه در خشکی و دریا، هنوز که هنوز است هدف و قابلیت «نشانندگی» در آنها دست نخورده باقی مانده است. حالا چه قرار باشد صدام و داعش را سرجایشان بنشانند و چه آمریکا و دیگر غربی ها را که این روزها خیلی سفت و سخت دنبال مذاکره موشکی هستند. در ضمن شما را هم می توانند بنشانند سرجایتان ... نمونه اش همین گزارش مختصر که شما وادار کرد یک گوشه بنشینید و تا آخر آن را بخوانید!