قدس آنلاین-گروه استان ها-هاشم رسائی فر: اگرچه اکثر آن‌ها بیش از ۲۰۰ کیلومتر راه را طی می‌کنند و چندین شبانه روز وقت می‌گذارند تا پای پیاده خودشان را به حرم مولایشان برسانند، اما لابه لای آن‌ها هستند ساکنان و مجاورانی که از شهر خارج می‌شوند تا از چند کیلومتری حرم همپا با سایر زائران پیاده زیارتی متفاوت را تجربه کنند.

زائرانی پیاده از مشهد

در بین راه به مادر و دختری بر می‌خوریم که به قول خودشان همه سال برای تشرف به حرم امام رضا(ع) حتی در داخل شهر با وسیله نقلیه تردد می‌کنند، اما یکی از زیارت هایشان متفاوت از بقیه است. آن هم یکی دو روز مانده به آخر ماه صفر و در آستانه شهادت امام هشتم(ع). مادر می‌گوید:چند روزی بیشتر نیست که از سفر کربلا و حضور در مراسم پیاده روی اربعین امام حسین(ع) برگشته است، اما به مانند سال‌های قبل به همراه دخترم از خانه بیرون زدیم تا با سایر زائران پیاده امام رضا(ع) یک بار دیگر پیاده به حرم آقا مشرف شویم.
دختر اما نشان دادن و ابراز علاقه شان به محضر امام رضا(ع) را دلیل گام نهادن در مسیر جاده عشق عنوان می‌کند و از امامش می‌خواهد تا در آن دنیا شفیعش باشد.
جوانانی از روستای نجف آباد شهرستان بجنورد با پرچمی بزرگ بیشتر از ۲۵۰ کیلومتر را پشت سر گذاشته‌اند تا خودشان را به آستان جانان برسانند. یکی از جوانان این کاروان که پرچمدار کاروان هم هست، می‌گوید: دو سال است که این کاروان را راه اندازی کردیم و بیش از ۴۰ نفر از جوانان روستایمان امسال در این سفر همراه ما هستند که کوچک‌ترین آن‌ها ۱۲ ساله است وپیر بابا که به نوعی بزرگ‌تر ماست ۴۵ سال سن دارد.او از سفر معنوی که تا اینجا داشتند، می‌گوید و از سختی هایی که به هیچ عنوان برایشان معنایی ندارد.

وفا به عهد خانوادگی

بسیاری از زائران مسیر رسیدن به حرم امام رضا(ع) را خانوادگی طی می‌کنند و حتی هستند کسانی که بچه در بغل چند صد کیلومتر راه را پشت سر گذاشته‌اند تا محضر امام مهربانی‌ها برسند. خانواده نعمایی از اسفراین از این جمله‌اند. همراه با آقای نعمایی، همسرش،دو فرزندش و مادرش حضور دارند که همگی فاصله ۳۰۰ کیلومتری خانه تا حرم آقا را پیاده پیموده‌اند. داستان عاشقی آقای نعمایی و حرکتش در مسیر جاده عشق برای او و خانواده‌اش داستانی شیرین و به یادماندنی است؛ همان جایی که پزشکان پدر خانواده را از بیماری که به جانش افتاده بود جواب کردند. او که سال‌های قبل با ماشین همراه کاروان پیاده بود، عهد کرد چنانچه شفایش را از امام رضا(ع) بگیرد هر سال پیاده به پایبوسی حضرت برسد. امسال او و خانواده‌اش برای وفای به عهد خانوادگی گام در جاده عشق گذاشتند تا این گونه ارادتشان را به مولایشان نشان دهند. نعمایی و خانواده‌اش تمام حرفشان این است که تا زنده‌اند خدمتگزار زائران امام رضا(ع) خواهند بود.

خستگی ناپذیری زائران پیاده

جمعی دیگر از زائران پیاده از شهرستان بجنورد را دیدیم که جمع سفر پیاده شان ۱۳ ساله شده است. جمع ۷۵ نفره آن‌ها ۲۵۰ کیلومتر راه را طی کرده تا به محضر آقا برسند. آن‌ها حرفشان این است که به عشق امام رضا(ع) هیچ مشکلی را در راه احساس نکردند. راهی که به قول آن‌ها برایشان خستگی ناپذیر است، البته که همه متفق القول می‌گویند در روزهای عادی حتی انگیزه ۱۰۰۰ متر از این راه را با پای پیاده ندارند! آن‌ها از همسفری که دوسال قبل در مسیر پیاده روی دچار حادثه شد، گفتند و اینکه امیدی به زنده ماندنش نبود و با عنایت آقا امام رضا(ع) امسال هم همراه آن‌هاست.

کیلومترها راهپیمایی با ویلچر

پدری که دختر ویلچرنشینش را بالای ۲۰۰ کیلومتر با خودش تا مشهد کشانده است، نظر خیلی‌ها را به خودش جلب کرده است. نازنین دختر ۹ ساله این پدر است که وقتی فهمید پدر قرار است پیاده به مشهد عازم شود، پایش را در یک کفش کرد و به بابا گفت: حتماً من را هم باید با خودت ببری. هاشم کاظمیان پور همه این راه نازنینش را با خود آورده تا بلکه مزد ارادتش را با شفای دخترش بگیرد. او از همه التماس دعا دارد تا برای شفای نازنین دعا کنند. پدر معتقد است از همه دکترها قطع امید کرده و این بار نازنین را پیش دکتری می‌برد که نوبت ندارد و بدون منت، سلامتی هدیه زائرانش می‌کند.

خدمتی هرچند اندک به زائران آقا

اما بین همه هیاهوی ارادت تک تک زائران پیاده آقا، به خانواده‌ای بر می‌خوریم که ارادتشان را طور دیگری به امام هشتم (ع) نشان داده‌اند. خانم خانواده با تهیه مختصر صبحانه‌ای به همراه بچه‌ها و همسرش به مسیر عبور زائران پیاده آمده‌اند تا این گونه به زائران آقا خدمت کنند. پدر خانواده می‌گوید ما کار چندان بزرگی نکردیم، اما هرچه داشتیم آورده‌ایم تا به زائران امام رضا(ع) خدمت رسانی کنیم. امیدمان هم به آن است که در آن دنیا آقا دست گیرمان باشد.