قدس آنلاین- چندی پیش رئیس‌جمهور لایحه الحاق دولت ایران به «کنوانسیون بین‌المللی مبارزه با تأمین مالی  تروریسم» را به مجلس شورای اسلامی ارائه کرد.

در مقدمه این کنوانسیون هدف از تصویب این لایحه مبارزه با اقدامات و رفتارهای تروریستی سازمان‌یافته و نیز گروه‌های تروریستی عنوان شده است. این کنوانسیون به لحاظ شکلی و ماهیتی در میان قطعنامه‌های سازمان ملل و شورای امنیت در درجه بالایی از اهمیت قرار دارد.

زمانی که کنوانسیون‌های بین‌المللی به تصویب کشورها برسند، اجرای آن‌ها از سوی دولت‌های عضو الزامی است. بنابراین تخطی از این کنوانسیون‌ها می‌تواند تبعات سنگینی برای کشورها داشته باشد و جدای اینکه افکار جامعه جهانی این کشورها را ناقض قواعد بین‌المللی به شمار می‌آورند، نهادهای بین‌المللی همچون شورای امنیت نیز دست به اقدامات تنبیهی مالی یا حتی صدور بیانیه‌هایی علیه این دولت‌ها می‌زنند. بنابراین پیوستن جمهوری اسلامی به این کنوانسیون نهایت دقت و هوشیاری دولت و مجلس شورای اسلامی را می‌طلبد تا با الحاق به این کنوانسیون منافع و امنیت ملی کشور به مخاطره نیفتد.

دولت و مجلس در عضویت و امضای چنین کنوانسیون‌هایی باید احتیاط و هوشیاری لازم را به کار ببرند و در آن حق الحاق شرط و حق تحفظ را برای جمهوری اسلامی به رسمیت بشناسند. زیرا پیوستن به چنین قراردادها و کنوانسیون‌هایی می‌تواند عواقبی برای کشورمان داشته باشد که از آن علیه خودمان استفاده کنند و در واقع دستاویزی برای غربی‌ها باشد؛ چنان‌که در سند ۲۰۳۰ و FATF نیز شروط و سلسله‌اقداماتی را علیه ایران تحمیل می‌کنند که عدم اجرای آن تبعات بین‌المللی در پی دارد.

تعاریف کنوانسیون‌های بین‌المللی از تروریسم واقعی نیست

به اعتقاد سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهای قربانی تروریسم محسوب می‌شود؛ چنان‌که در مبارزه با گروهک تروریستی داعش نیز کشورمان خسارات زیادی داد و طبیعی است که خواهان ریشه‌کنی و نابودی پدیده تروریسم باشد و حتی در این راه سردمدار مبارزه با گروه‌های تروریستی است.

همچنین در پیوستن به این قرارداد دولت و مجلس شورای اسلامی باید تعریف دقیق تروریسم را از منظر ایران در آن لحاظ کنند تا امضای آن امینت ملی و منافع نظام جمهوری اسلامی را به مخاطره نیندازد. زیرا به لحاظ تفاوت در تعاریف این قیبل مسائل، شاهدیم که نهادهای بین‌المللی گروه‌هایی همچون حزب‌الله را جزو گروه‌های تروریستی معرفی می‌کنند. بنابراین باید مواظب باشیم که امضای این قرارداد منجر به به‌خطرانداختن امینت ملی و منافع نظام جمهوری اسلامی  نباشد.

نقوی‌حسینی در ادامه اظهار کرد: متأسفانه تعریف کنوانسیون‌های بین‌المللی و کشور ما از تروریسم متفاوت است و تعریف آن‌ها از تروریسم به معنای واقعی آن نیست. آن‌ها با توجه به سیاست‌هایی که دارند، تروریسم را به خوب و بد تقسیم می‌کنند و در جایی که گروه‌های تروریستی در جهت منافع آن‌ها عمل کند، حتی به حمایت از این گروه‌ها می‌پردازند؛ ‌چنان‌که از اقدامات و جنایات داعش در منطقه حمایت کردند و به تأمین مالی آن پرداختند. غربی‌ها در حال حاضر نیز به حمایت از گروهک منافقین که ۱۷ هزار نفر از هموطنان ما را ترور کردند، می‌پردازند. کشورهایی همچون آمریکا با اعضای گروهک نشست برگزار می‌کنند و حتی آن را از لیست گروه‌های تروریستی خارج می کنند اما گروهی که برای آزادی سرزمین و مقابله با سلطه بیگانگان مبارزه می‌کند و برخلاف منافع آن‌ها حرکت می‌نماید را تروریستی اعلام کرده و تحریم می‌کنند.

نماینده مردم تهران تصریح کرد: در الحاق به این کنوانسیون باید به تفاوت تعاریف توجه شود و دولت و مجلس باید حق شرط را در این کنوانسیون در نظر بگیرند. اگر حق تحفظ‌های لازم برای جمهوری اسلامی در عضویت به این کنوانسیون لحاظ نشود، عضویت آن قطعاً نگرانی‌هایی به دنبال خواهد داشت و باعث محدودیت‌هایی می‌شود. بنابراین ضرورت دارد که به شفاف‌سازی تعاریف بپردازیم تا در مسیر سیاست‌های کشورهای غربی و سلطه‌گر قرار نگیریم و از سویی برای خود حق شرط قائل شویم تا در مواردی که برخلاف منافع و مصالح ملی است، از این حق استفاده کنیم.

لزوم تعیین حق شرط در الحاق به کنوانسیون

محمداسماعیل سعیدی نیز عضویت در این کنوانسیون را دارای خطراتی دانست و گفت: مجلس شورای اسلامی باید در برابر تصویب این لایحه دقت کافی داشته باشد زیرا این کنوانسیون بار ضمانت اجرایی بالایی دارد و با عدم اجرای برخی از مفاد آن، اعضای این کنوانسیون می‌توانند علیه ایران اقدامات تنبیهی اعمال کنند.

به اعتقاد این عضو کمیسیون فرهنگی، باید در عضویت در این کنوانسیون حق شرط تعیین شود و به تعاریف جمهوری اسلامی و این کنوانسیون توجه گردد تا ابهام در آن دستمایه بهره‌برداری‌های طرف مقابل نگردد.

گرچه جمهوری اسلامی ایران از ابتدای شکل‌گیری آن همواره یکی از بزرگ‌ترین قربانیان تروریسم بوده و پیوستن به این کنوانسیون اقدامی مثبت برای مبارزه با تروریسم محسوب می‌گردد، اما نگرانی اصلی اینجاست که در طول تاریخ بویژه در دهه اخیر شاهد اقدامات وسیع و هدایت‌شده‌ای از سوی قدرت‌های بین‌المللی علیه گروه‌هایی همچون حزب‌الله لبنان یا نیروهای حشد الشعبی با هدف محکومیت و سرکوب آنان به دلیل همسونبودن این گروه‌ها با اهداف و منافع آنان صورت گرفته است. بنابراین چنین کنوانسیون‌هایی می‌توانند ابزاری برای مخالفت و دشمنی کشورهای غربی همچون آمریکا با جمهوری اسلامی به بهانه حمایت ایران از این گروه‌ها باشند و در واقع با عنوان‌کردن مبارزه با اقدامات تروریستیِ این گروه‌ها، به تضعیف جبهه مقاومت در منطقه بپردازند.