گروه استان ها، قدس آنلاین- حسن شکیب زاده
خاویر کرمنت در این کتاب ما را با خطرناک‌ترین بیماری تاریخ بشریت، یعنی بیشعوری آشنا می‌کند. این کتاب با زبانی طنزگونه به بررسی پدیده‌ی بیشعوری در دنیای امروز می‌پردازد.
نویسنده در این کتاب معتقد است، بیشعورها افرادی نابغه و باهوش هستند؛ نابغه‌هایی خودخواه، مردم‌آزار و با اعتمادبه‌نفسی کاذب؛ این افراد با منفعت‌طلبی‌های خود در نهایت به خود و افراد جامعه ضرر می‌رسانند. بیشعوری یک بیماری است و بیشعور یک بیمار.
خاویر کرمنت در این کتاب این موضوع را به‌خوبی مورد بحث قرار داده و با لحنی طنزگونه و ماجراهایی ساختگی اما نزدیک به واقعیت زندگی، یک‌چیز را به ما گوشزد می‌کند: دنیا را بیماری مسری و خطرناک بیشعوری تهدید می‌کند و اگر الآن به فکر چاره نباشیم، بیشعورها دنیا را نابود می‌کنند.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «بیشتر بیشعورها را می‌توان از روی رفتار تهاجمی و اخلاق قلدرمآبانه‌شان شناخت. اگر با گردن‌کلفتی و ترساندن دیگران نتوانند کارشان را به انجام رسانند، حقه سوار می‌کنند یا قانون و مقررات را طوری انگولک می‌کنند تا نتیجه‌اش به نفع‌شان شود. مثل تمام اعتیادها، مساله‌ی انکار در بیشعوری هم مساله‌ی مهمی است. آن‌ها قبول نمی‌کنند که باید مسئولیت‌پذیر باشند و یا دست‌کم زیر حرفشان نزنند و حاضر به پذیرش اشکال و اشتباه در کارشان باشند.
بیشعورها کسانی‌اند که فکر می‌کنند قانون در رابطه با آن‌ها تعریف و معین می‌شود و آن‌ها تافته‌های جدابافته‌ای‌اند که حق انجام هر کاری را که اراده کنند، دارند. بیشعوری مرض وقاحت و سوءاستفاده از دیگران است. مشکل درمان بیشعوری آن است که آدم بیشعور معمولا قبول نمی‌کند، بیشعور است. اگر هم عاقبت قبول کند، باز هم تمایل دارد تقصیر آن را به گردن دیگران بیندازد.»
از این که روزتان را با یادآوری اعمال و کردار بیشعورها، احتمالا، خراب کردم، مرا ببخشید، اما تکرارش و مطالعه ی حتی دوباره و چندباره اش برای اینکه خیلی چیزها را در اعمال روزمره مان رعایت کنیم، بد نیست، بخصوص برای افرادی که همه ی بیشعوری هایشان را پای شعور بالایشان می نویسند!
فراموش نکنیم که یکی از راه های عمومی شناختن بیشعورها، شناسایی موقعیت های بروز بیشعوری است.
نظر شما