قدس آنلاین- ۸ صبح چهارشنبه، ۱۵ آذر ۹۱ اتفاقی ناگوار در یکی از مدارس شین‌آباد از توابع مرزی پیرانشهر خاطرها را مکدر کرد! حادثه‌ای که مقصر اصلی آن بخاری نفتی غیراستاندارد کلاسی بود و سبب فوت دو دانش‌آموز و سوختگی بیش از ۴۵درصدی ۵ دانش‌آموز دختر در این مدرسه شد.
البته این اتفاق اولین آتش‌سوزی وحشتناک نبود. آتش‌سوزی مدرسه شهرستان شفت گیلان در بهمن سال ۷۶، آتش‌سوزی مدرسه روستای سفیلان آبان سال ۸۳، مدرسه شهید رحیمی درودزن فارس آذر سال ۸۵، آتش‌سوزی خوابگاه شبانه‌روزی دانش‌آموزی در سیستان و بلوچستان در آبان سال ۸۹، آتش‌سوزی در دبیرستان شبانه‌روزی وابسته به دانشگاه چابهار آبان ۹۰ نمونه‌ای از اتفاقاتی هستند که سبب از بین رفتن جان دانش‌آموزانی بی‌گناه به دلیل استفاده از بخاری نفتی به جای سیستم گرمایشی مناسب شدند!
حوادثی تلخ که هنوز هم تکرار آن‌ها به دلیل استاندارد نشدن سیستم گرمایشی مدارس بخصوص در شهرستان‌ها، مناطق محروم و روستاها دور از ذهن نیست.
آتش‌سوزی در مدارس طبیعی است
شهرام اسدپور، معلم مدرسه خروش روستای داش‌بلاغ بخش چاراویماق آذربایجان شرقی با بیان اینکه این مدرسه استاندارد لازم را ندارد به خبرنگار ما می‌گوید: استاندارد بیشتر مدارس پایین است، زیرا سازمان نوسازی مدارس استانداردهای خود را با استانداردهای جهانی می‌سنجد، در حالی که ما با آن‌ها تفاوت زیادی داریم!
وی اضافه می‌کند: بیشتر مدارس روستایی کشور و نه تنها روستاهای آذربایجان شرقی با نفت گرم می‌شوند، البته تا قبل از حادثه شین‌آباد در مدارس از هر نوع بخاری استفاده می‌شد، اما پس از آن تلاش بر طراحی بخاری‌هایی با ضریب ایمنی بالا شد؛ بخاری‌هایی که توسط یک باک، نفت را آرام‌آرام به داخل بخاری هدایت می‌کرد! اما پس از استفاده متوجه شدیم که این بخاری‌ها بسیار خطرناک هستند، زیرا بر اثر گرمای بخاری، محفظه حاوی نفت داغ شده و هر لحظه احتمال ترکیدن و آسیب‌رساندن آن وجود داشت. پس از آن سازمان نوسازی مدارس بخاری‌هایی برقی تعبیه کردند که نزدیک به سقف نصب می‌شد، اما به خاطر بالا رفتن گرما، اتلاف انرژی به همراه داشت.
اسدپور تأکید می‌کند: روستاهای گازکشی شده طبق اصول استاندارد باید موتورخانه مرکزی داشته باشند و برای این کار برای هر مدرسه ۲۰ تا ۲۵ میلیون تومان هزینه لازم است. به دلیل بالا بودن این هزینه! باید از بخاری استفاده کنیم اما بخاری‌هایی که در روستاهای مختلف استفاده می‌شود، غیراصولی و غیراستاندارد است. اما از نظر سازمان نوسازی مهم این است که فقط دانش آموزان در سرما نباشند! ضمن اینکه برای شوفاژکشی یا استفاده از موتورخانه مرکزی در شهرها و برخی روستاهای بزرگ اعتباری اختصاص داده شد، اما هنوز هم بیشتر بخاری‌های مدارس در روستاها و مناطق محروم، نفتی است! حتی بعضی از مدارس که تعداد آن‌ها زیاد نیست از چراغ نفتی هم استفاده می‌کنند!
معلم مدرسه خروش روستای داش‌بلاغ با بیان اینکه آتش‌سوزی در مدارس طبیعی است! می‌گوید: حدود دو سال پیش که در یکی از روستاهای چاراویماق معاون مدرسه بودم، به خاطر همین بخاری‌ها آتش‌سوزی شد و من هنوز درگیر کارهای قانونی آن هستم؛ البته خوشبختانه مدرسه روستای داش‌بلاغ در آبان‌ماه امسال با کمک خیرین گازکشی شد و حدود یک ماه است که از بخاری گازی برای گرم کردن کلاس‌های درس استفاده می‌کنیم، در حالی که تا قبل از آن بخاری نفتی داشتیم.
بخاری کاربراتوری، متهم اصلی دو آتش‌سوزی
فاطمه انگوتی، مدیر مدرسه اعتصام شهرستان هشترود، بخش شادیان روستای یاربلاغی است. او که از پاییز و زمستان امسال، خاطره‌ای خوش در ذهن ندارد به خبرنگار ما می‌گوید: از ابتدای فصل سرما تاکنون، دو بار بخاری مدرسه آتش گرفته است. این بخاری‌ها که بخاری نفتی کاربراتوری هستند به یکباره فضای مدرسه را پر از دوده و سیاهی می‌کنند تا جایی که دیگر ریه‌ها توان تنفس را از دست می‌دهند و هر آن، این ترس وجود دارد که نفت موجود در مخزن این بخاری‌ها منفجر شود.
او که مدرسه‌ای با ۳۰ دانش‌آموز دارد، اضافه می‌کند: این مدرسه لوله‌کشی گاز شده و قرار است به زودی بخاری‌های نفتی با بخاری‌های گازی جایگزین شوند، اما هنوز اقدامی نشده است! امیدواریم این کار زودتر انجام شود تا دیگر اتفاقاتی ناخوشایند را در مدرسه شاهد نباشیم.
هیئت امنایی شوفاژ، مناطق محروم بخاری نفتی
فریبا ایازی، معلم یکی از مدارس شهر بروجرد است. او از مدارس نوساز یا هیئت امنایی شهرش می‌گوید که همه شوفاژ داشته و در شرایطی استاندارد همه دانش‌آموزان مشغول به درس خواندن هستند. ایازی می‌گوید: البته این وضع فقط برای مدارسی خاص آن هم در مناطق برخوردار شهر است، چرا که مدارس مناطق محروم یا حاشیه شهر بخاری‌های گازی عادی دارند که معلوم نیست چه تعداد از آن‌ها بی‌خطر و استاندارد است. وی تأکید می‌کند: حتماً این شرایط در روستاهای اطراف که گازکشی نیست و از نفت استفاده می‌کنند، بدتر است اما متأسفانه از آن‌ها اطلاع دقیق وجود ندارد.
استاندارد گرمایشی یک اداره دولتی بیشتر از یک مدرسه است
محمدرضا شهریاری، معلم و کارشناس آموزش یکی از مناطق تهران است. از او که در پایتخت و در بطن تمام آنچه رفاه می‌دانیم قرار دارد، وضعیت بخاری‌ها و وسایل گرمایشی مدارس را جویا می‌شویم. او به خبرنگار ما می‌گوید: به عنوان فردی که در این زمینه دستی بر آتش دارد، می‌گویم که شرایط ایده‌آل نیست. اما این را هم باید بدانیم که این شرایط تمام بضاعت آموزش و پرورش است!
وی اضافه می‌کند: برای بهتر شدن این شرایط باید در حوزه‌های دیگر مانند مشارکت‌ها، انجمن اولیا و مربیان مدارس، کمک‌های نواحی مختلف شهرداری‌ها و... کار کرده و از آن‌ها کمک بگیریم!
شهریاری به مشکلات بسیار زیاد شهرستان‌های استان تهران اشاره می‌کند و می‌گوید: شهرستان‌های استان تهران محرومیت‌هایی دارند که شاید خیلی از شهرهای کشور آن‌ها را نداشته باشند. استانداردهایی که باید رعایت شود، وجود ندارد. پوشش هر کلاس با سیستم‌های گرمایشی مستعمل، لوله‌کشی‌های نادرست و رعایت نکردن نکات ایمنی از دیگر مشکلات بزرگ این مدارس است.
این کارشناس آموزش به مشکلات فنی مدارس نیز اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: مدیر مدرسه به خاطر کمبود بودجه مکلف به صرفه‌جویی است. به همین منظور سرایدار در یک مدرسه تمام فعالیت‌های فنی را انجام می‌دهد که به دلیل عدم تخصص او می‌تواند آسیب‌زا باشد. اما هنوز برخی مدارس که گازکشی نشده‌اند مشکلات بیشتری دارند. این مشکلات همه‌گیر است و بخشی از آن به استاندارد سازی بر می‌گردد. می‌دانیم آن میزانی که استاندارد سازی در یک اداره دولتی انجام می‌شود، در یک مدرسه صورت نمی‌پذیرد!
انتظاری سرد برای ۱۰۰ هزار کلاس درس
سخنان این معلمان وقتی جالب‌تر می‌شود که آن‌ها را کنار وعده‌های مرتضی رئیسی، معاون سابق وزیر آموزش و پرورش و رئیس وقت سازمان تجهیز و نوسازی مدارس بگذاریم؛ سخنانی خوش که سال ۱۳۹۲ و یک سال پس از حادثه شین‌آباد بیان شد و خبر از حذف کامل بخاری‌های غیراستاندارد تا سال ۱۳۹۶می‌داد. آماری که همان روزها اعلام شد، خبر می‌داد از ۲۱۱ هزار کلاس درسی که با بخاری‌های ناایمن تأمین حرارت می‌شد، ۱۰۷هزار کلاس به سامانه حرارتی مرکزی مجهز شده و بقیه چشم انتظار تأمین اعتبار و تخصیص بودجه هستند. انتظاری که با گذشت چهار پاییز و زمستان سرد، هنوز به ثمر ننشسته است و بر اساس وعده مهرماه وزیر تازه وارد آموزش و پرورش باید منتظر پایان برنامه ششم و تبدیل وضعیت بخاری‌های ناایمن به وسایل گرمایشی استاندارد باشیم! وعده‌ای که به ادعای آقای وزیر ۴۲ درصد کلاس‌های کشور را شامل می‌شود!
نظر شما