قدس آنلاین- امروز سالروز اجرای توطئه استعماری کشف حجاب به دستور رضاخان پهلوی است.

در عصر ما نیز انسان در حال دور شدن از مرزهای فطرت انسانی و تبدیل شدن به حیوان و بلکه پایین‌تر از حیوان است. درست همان تعبیری که قرآن کریم در آیه ۱۸۰ سوره اعراف دارد: «أُولَٰئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ». انسانی که جز به خوردن و خوابیدن و شهوات نمی‌اندیشد و مصداق بارز این بیت سعدی شیرازی است که:

خور و خواب و خشم و شهوت، شغب است و جهل و ظلمت

حَیَوان خبر ندارد ز جهان آدمیت

چنین انسانی در غفلت کامل از چیستی «هستی» و هدف عالی آفرینش به سر می‌برد و قرآن کریم نیز در پایانِ همان آیه‌ای که پیشتر بیان شد درباره چنین انسان‌هایی می‌فرماید: «أُولَٰئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ».

* «بی‌حجابی» مصداق بارز «غفلت»

یکی از مصادیق بارز غفلت انسان در دنیای امروز که در تمام ادوار بشری بی‌مانند است، بحث بی حجابی و بدپوششی است. نگاه انسان به مقوله «پوشش» در عصر مدرن و پسامدرن تحت تأثیر فلسفه‌های اومانیستی که به «تجربه» و «عقل انسانی» اصالت می‌دهد و البته بعدها با انفعال در برابر سرمایه‌داری، خود به ابزاری برای رونق کاپیتالیسم بدل می‌شود، بی‌حجابی را وسیله‌ای برای لذت‌جویی بیشتر و البته سودجویی اقتصادی از جنس «زن» قرار می‌دهد. در چنین دیدگاهی، زن با هیاهوهای فمینیستی که پشت آن مردان فلسفه‌باز ایستاده‌اند و نه زنانی که دلشان برای «زن بودنِ» زن بسوزد، از مقام بندگی خدا و جایگاه والای مادری و همسری، به ابزاری برای بدن‌نمایی و رونق اقتصاد فاسد سرمایه‌داری تنزل می‌یابد. و این چنین است که «زن» در قرن بیست و یکم از اصالت آسمانی خود فاصله می‌گیرد و بدون آنکه آگاه باشد و حتی منفعتی از عریانی و عریان‌نمایی خود به دست آورد، ابزاری می‌شود برای شهوترانی مردانی که گوهر الهی او را به بهایی اندک می‌خرند! بهایی گاه به اندازه یک نگاه کثیف در کنار خیابان به زنی که برای همین نگاه گناه‌آلود، ساعت‌ها مقابل آینه ایستاده و وقت تلف کرده است.

استدلال برخی مدافعان فرهنگ بدپوششی این است که زن برای حضور در جامعه باید راحت و آزاد باشد تا بتواند بخوبی مسئولیت‌های اجتماعی خود را انجام دهد. آن‌ها اسلام و اندیشمندان مسلمان را متهم می‌کنند به اینکه «شما می‌خواهید، زنان را در خانه و در پس پرده حجاب قرار دهید». اما شهید بزرگوار، علامه مطهری در پاسخ به این شبهه می‌گوید که «حجاب» یک تعبیر تسامحی است و درست‌تر آن است که از کلمه «ستر» به معنی پوشش استفاده کنیم. مقصود اسلام و فقهای مسلمان از «پوشش» این است که زن در معاشرت خود با مردان، بدن خود را بپوشاند و جلوه‌گری نکند و این به معنی در پستو قرار دادن بانوان نیست.

* رابطه حجاب ظاهری با عفاف باطنی

آنچه روشن است اینکه بین حجاب ظاهری و عفاف باطنی ارتباط تنگاتنگ وجود دارد و این دو بر یکدیگر اثر می‌گذارند.

حجت‌الاسلام محمدرضا لطفی‌پور کارشناس مذهبی و مشاور خانواده در این باره می‌گوید: در دین اسلام به دلیل تأثیرگذاری فراوان ظاهر بر باطن، به ظواهر توجه جدی شده است؛ یعنی اسلام، ظاهر را پلِ رسیدن به باطن می‌داند و معتقد است، ظواهر بر عادات، شاکله‌ها و بواطن انسان‌ها تأثیر مستقیم دارند. بنابراین وقتی می‌خواهد درباره اصلاح اخلاق دستورعمل بدهد، می‌گوید، اصلاح ظاهر مقدمه اصلاح باطن است. این یک نکته اساسی است و به همین دلیل حتی در عبادات، ظرایف بسیار ریزی می‌بینید که هر کدام آثار خود را دارند. در دین ما ظاهر، جلوه‌ای از باطن شمرده می‌شود.

وی می‌افزاید: حجاب در دین ما مختص به زن‌ها نیست، بلکه مردان هم باید حجاب داشته باشند اما محدوده آن متفاوت است. نکته اینجاست که اگر کسی در ظاهر بی‌مبالات شد در باطن هم بی‌مبالات می‌شود و اگر کسی در ظاهر بی‌حیا شد در باطن هم بی‌حیا می‌شود. بی قیدی در ظاهر، حتماً انسان را به بی‌قیدی در باطن می‌رساند بخصوص زن‌ها که یک حیای مخصوص به خودشان را دارند. البته نمی‌خواهیم بگوییم که همه بی‌حجاب‌ها بی‌حیا هم هستند، ممکن است این بدپوششی به دلیل شرایط محیطی یا خانوادگی باشد که درصد آن اندک است. نکته دیگر اینکه همیشه «تغییر» یک امر تدریجی است؛ یعنی اگر کسی نسبت به همین حجاب اولیه خودش بی‌مبالات شد و رعایت نکرد، کم‌کم در بقیه حریم‌ها نیز به بی‌تفاوتی کشیده می‌شود، اما اگر کسی این حریم اولیه را حفظ کرد در دیگر موارد اخلاقی هم می‌تواند، حریم خود را در برابر شیطان حفظ کند؛ در برابر دروغ، غیبت و دیگر گناهان. پس حجاب تنها به معنی حفظ روسری و چادر نیست و آثار بسیارِ دیگری هم دارد.

* اثرگذاری حیای زن بر سلامت جامعه

بحث مهمی که در بین جامعه‌شناسانِ اخلاق‌گرا مطرح است این است که آیا اصلاح اخلاقی جامعه بدون اصلاح اخلاقی زنان ممکن است؟

حجت‌الاسلام لطفی‌پور می‌گوید: زن بعنوان یک جزء انفکاک ‌ناپذیر از جامعه، اثرگذاری زیادی بر جامعه دارد. زن فارغ از جنبه انسانی خودش یک حیثیت جنسیتی هم دارد که بسیار جذاب است. حالا اگر او در اجتماع، حریم خود را حفظ نکند و آن جنبه جنسیتی او بر جنبه انسانی‌اش غلبه کند، اولاً خودش را از «انسانیت» می‌اندازد و ثانیاً جامعه را دچار تشویش می‌کند. شما دقت کنید؛ چرا در بسیاری از کشورهای غربی و شرقی در دانشگاه، دختر و پسر را از هم جدا می‌کنند؟ این‌ها حزب‌اللهی که نشده‌اند! بلکه به این دلیل است که می‌گویند، وقتی این دو در کنار هم باشند، به تشویش و مشغولیت ذهنی می‌افتند و نمی‌توانند، درس بخوانند. بنابراین اگر زن جنبه انسانی و حریم خودش را در جامعه حفظ کرد هم می‌تواند در احقاق حقوق اجتماعی خودش مؤثرتر باشد و هم موجب حفظ آرامش جامعه شود زیرا اگر زن بخواهد با جنبه جنسیتی‌اش وارد جامعه شود، حواس مردان را هم از کار و مشغولیت خود منحرف می‌کند و این باعث ضرر برای کلیت جامعه می‌شود.

* محدودیتی که مصونیت می‌آورد

این کارشناس مذهبی و مدرس دانشگاه همچنین با اشاره به آثار اخلاقی حجاب و عفاف بر جامعه بشری می‌گوید: این جمله که می‌گویند «حجاب محدودیت نیست، بلکه مصونیت است» درست نیست؛ حجاب محدودیتی است که مصونیت به دنبال دارد. هر محدودیتی بد نیست و اتفاقاً در بسیاری موارد محدودیت‌ها زمینه رشد را فراهم می‌کنند. وظیفه ذاتی و اصلی زن، تربیت است و در تربیت، رکن اصلی، ادب است. اگر فرزند ما ادب داشته باشد، متدین هم خواهد شد. ادب یعنی حفظ محدوده‌ها؛ در بین مصادیق ادب هم اگر بگردید، بارزترین مصداق آن حیاست؛ یعنی حفظ حریم شخصی که نمود بسیار زیادی هم دارد. همچنین می‌دانیم که تربیت عملی جایگاه بسیار بالاتری نسبت به تربیت زبانی دارد. یعنی اگر زنی باحجاب و عفاف شد، عملاً دارد همه جامعه را به بالاترین مصداق ادب یعنی داشتن حیا و حفظ حریم‌ها دعوت می‌کند که آثار اجتماعی بسیار ارزشمندی خواهد داشت.

* سپری در برابر مردانِ هیز!

سید مرتضی وحیدی، کارشناس ارشد روان شناسی نیز می‌گوید: اصولاً از دیدگاه روان شناسی، مردان، تنوع‌طلب هستند و روان شناسی غربی نیز تأکید دارد که مردان بیشتر جذب ظاهر و حتی بدن زنان می‌شوند در حالی که در مورد بانوان برعکس است و آن‌ها بیشتر جذب خصوصیات باطنی مردان می‌شوند؛ شاید به همین دلیل است که دین اسلام تأکید دارد که بانوان بدن خود را از دید مردان غریبه بپوشانند، چراکه بیشتر مردان اگر با تصویر یا نمایش بدن زنان روبه رو شوند، دچار لغزش اخلاقی می‌شوند که البته این لغزش در جوامع گوناگون تعاریف مختلفی هم دارد. مثلاً در جوامع مسلمان از آن تعبیر به «گناه» می‌شود و در برخی کشورها، نگاه هیز به زنان حتی می‌تواند، منجر به شکایت آن‌ها و پیگرد قانونی شود.

* زنان درباره مردان، اشتباه نکنند

وحیدی می‌افزاید: اغلب، زنان با توجه به دیدگاه جنسیتی و عاطفی خود، درباره نوع نگاه مردان به خود دچار اشتباه می‌شوند و خیال می‌کنند که آراسته بودن و حتی جلب توجه آنان نمی‌تواند، آثار خطرناکی بر روی مردان داشته باشد در حالی که این تصور، اشتباه است. حریمی که اسلام برای زنان و مردان غریبه قائل شده، دقیقاً به دلیل شناخت عمیق این دین مقدس از خصوصیات شخصیتی زن و مرد است تا جایی که در احادیث شنیده‌ایم که در نقطه‌ای که یک زن و مرد نامحرم جمع شوند، نفر سوم، شیطان خواهد بود. حالا شما اگر جلوه‌گری و طنازی‌های برخی زنان را هم به این مقوله بیفزایید، متوجه عمق خطری که این بی‌حجابی ظاهری و باطنی برای جامعه و خانواده ایجاد می‌کند، خواهید شد.

بخش عمده‌ای از آسیب‌های امروز جامعه ما در حوزه خانواده بخصوص در مبحث «طلاق» مربوط به همین رعایت نکردن حریم‌ها و حد و مرز رابطه‌هاست که در ابتدا جذاب و زیبا به نظر می‌رسد، اما در انتها به فروپاشی خانواده‌ها و حتی قتل‌ها و جنایت‌ها ختم می‌شود.