قدس آنلاین - گروه استانها - رقیه توسلی: در زمانه غریبی، زندگی می کنیم... با مردمانی که دست بردار تاخت و تازهایشان نیستند و این سالها، هجوم شان به عرصه جراحی های بی علت، آدم را می ترساند...
آنان که سیل وار و خستگی ناپذیر سمت این بازار خوش رنگ و لعاب می روند و باز می روند تا به هر ترتیب آدم دیگری از ظاهرشان بیرون بکشند.... آدمی با دماغ عروسکی، چشم گربه ای، گوش الاغی، گونه ی توپ تنیسی، ابروی تَتویی و دندانی که نگین اش از چند فرسخی برق بزند...
در زمانه ای که اگر از دوست و همکار و همسایه و فامیلی، مدتی دور باشی با دیدن دوباره اش باید بپرسی؛ پس آن قبلی کجا رفت!؟ از فرط تغییر... از فرط مصنوعی شدن...
در زمانه عجیب و غریبی زندگی می کنیم... یک روز تصویر ظاهری مان را می بینیم و دیگر نمی پسندیم و تنها راه علاج و زیباتر شدن را در آیینه کلینیک ها آرزو می کنیم... اینکه تیغ بدهیم دست جراح و خلاص...
چرا آخر اینقدر عقل مان باید در چشم مان باشد؟ چرا در خبرها باید بخوانیم «عمل لاکچری کاشت نگین در چشم»! عملی که این روزها پولدارها، پیه کوری اش را هم به تن می مالند! پیه قرنیه سالم شان را! حماقتی که در آمریکا انجام نمی شود اما در ایران چرا! دارد مُد می شود!
با مطالعه آمار وحشتناک گرایش ایرانی ها به جراحی های غیرضرور و تزئینی و گذشتن از خط قرمزها، انگار دیگر وقت آن آمده، آژیرها به صدا درآید... آژیرِ خودکشی های زیرپوستی...
و وقت آنکه هر کس بی تعارف روانشناس شود... به جای ایستادن در صف تغییر قیافه، برود دور میزی بنشیند با خودش و تمام برهان و چرایی کارش را بریزد روی دایره... اینکه چرا می خواهد صاحبِ یک عضو تازه باشد؟
برای زیباتر شدن، برای رسیدن به اعتماد به نفس بیشتر، جلب توجه، پیروی از مُد، چشم به هم چشمی، ظاهر گرایی، تحت تاثیر تبلیغات فضای مجازی، اختلالات روحی، افول خودباوری یا فخرفروشی...؟ کدام یک...؟
و آنوقت نمره بدهد به شعور رفتاری اش! تازه عوارض احتمالی را هم از قلم نیندازد. خونریزی محل عمل، عفونت، مشکلات تنفسی، افسردگی، خونمردگی و شاید راضی نبودن از شکل عضو جراحی شده!
آخر کیست که از زیبایی گریزان باشد و عنوان برازنده ترین را نخواهد...؟ اما به هر قیمتی که نمی شود...! به بهای بوتاکس و ژل و لنز و چکش و ارّه...! به بهای مژه و ابرو و ناخن عاریتی...! به قیمت گونه های لنگه به لنگه...! و به بهای لب های پهلوان پنبه...!
نظر شما