قدس آنلاین-با حضور شایسته تقدیر مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن ماه، سال جشن چهلم پیروزی انقلاب اسلامی به لطف الهی آغاز شد و حالا به جای یک دهه فجر، یک سال وظیفه داریم برای انقلاب و برای آن تصمیم درست مردم که در سال ۱۳۵۷ گرفته شده و ۳۹ سال بر آن پافشاری شده است؛ با تمام قوا به میدان بیاییم تا در پایان فجر چهلم (یک سال بعد) بتوانیم، چشم انداز ارزنده تری از آنچه امروز الهام بخش و شورآفرین برای نظام اسلامی بوده، به جامعه ایران، دیدگان دوستان و دشمنان نظام در جهان و از همه مهم‌تر به تاریخی که اینک نسل پنجم و ششم انقلاب در کودکستان‌ها و دبستان‌های آن به آینده چشم دوخته‌اند، ارائه دهیم.
امروز، در طلیعه دهه‌ای هستیم که در آن ثمره‌های نظام اسلامی، رویش‌های ارزشمند انقلاب و نتیجه تلاش مجاهدانه بیش از نیم قرن بزرگان جمهوری اسلامی در قامت وزیران، مدیران، استادان، نظریه پردازان، دانشمندان و نخبگان در مسند و دانشگاه‌ها باید بتواند الگوی تاریخی از جمهوری اسلامی بیافریند.
زمانی که در پس ۳۹ سال درگیری و رویارویی خستگی ناپذیر و نصرت همیشگی خداوند برای صالحان و مستضعفان «رسالت» بزرگ حکومت اسلامی برای ایجاد سعادت دنیوی و اخروی جامعه باید بروز و ظهور تام و تمام تری بیابد.
به درستی می‌توان، این لحظه را نقطه عطفی دانست که در آن نظام، رمز الهی ماندگاری و ثبات خود را به دنیا نشان دهد و این نقطه عطف باید از رفتار و حرکت همه اجزای جمهوری اسلامی بیشتر دیده شود.
قدرشناسی از این همه مجاهدت جز با وحدت عملی و زمان شناسی به وجود نمی‌آید و برای این هدف، نیاز است مسئولان کشور به صورت عملی وارد مرحله وحدت و همدلی شوند.
مگر غیر این است که همدلی و وحدت همان گونه که قرآن کریم فرموده، در پی زبان نرم و بیان نیکو محقق می‌شود؟ مگر نه این است که به جای نصیحت یکدیگر در تریبون‌های عمومی و تجمعات میلیونی باید در جلسات همدلی با یکدیگر حرف بزنیم و مفاهمه نماییم؟ مگر غیر این است که در محل راهپیمایی بزرگ میلیونی جای گلایه گذاری از صدا و سیما یا هر مسئله دیگری نیست.
ما نمی‌توانیم در آغاز تحویل سال انقلاب که همه وفاداران انقلاب به زیبایی گردهم آمدند، از پایان انتخابات و فصل همدلی حرف بزنیم و باز دو سال پیش از انتخابات  مطالبه انتخاباتی مطرح کنیم!.
واقعیت این است که اوقات مردم در جشن انقلاب را با همان روش هایی که پیوسته از آن انتقاد کرده‌ایم، تلخ می‌کنیم و باز انتظار داریم همان چیزی که می‌خواهیم با همین گفتارها و کردارهای بحث آفرین رقم بخورد که این ناشدنی است.
تأسف از این مسئله زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم پس از رخدادهای تلخ ماه گذشته، همه دنیا به اقدام ملت ایران در ۲۲ بهمن، به خیابان‌های ما، نفر به نفر ما و در نهایت به حرف هایی چشم دوخته‌اند که نمایندگان مردم در قامت رئیس جمهور یا هر مسئول دیگر اجرایی یا تقنینی به عنوان کلام نظام، فراروی جامعه جهانی قرار می‌دهند.
این اتفاق می‌تواند هم موجب از بین رفتن همه امیدهای دشمنان برای تفرقه افکنی و نبرد رسانه‌ای علیه نظام و کشور باشد و خدای نخواسته می‌شود که با بی سلیقگی راه را برای سوء استفاده‌ها باز کنیم.
امروز کمتر مسئولی می‌تواند ادعا کند، در ۴۰ سالگی انقلاب، تازه از راه رسیده و بدیهیات دنیای سیاست و محیط بی رحم رسانه‌ای کنونی را نمی‌داند. بنابراین، خطا و سهو و اشتباه در مقابل این همه مردمی که به عشق آیین، کشور و نظامی که با جان، پاسبان آن بوده‌اند، آمدند و می‌آیند و خواهند آمد، معنا ندارد.
رسم قدردانی از مردم را بیاموزیم و دست کم در این سالی که عید بلوغ و چشم انداز انقلاب اسلامی برای نسل‌های آینده است از حرف‌ها و رفتارهای سؤال برانگیز و نابجا خودداری و جلوگیری کنیم.