قدس آنلاین - گروه استانها - رقیه توسلی: سوالی که جوابش بی شک نه پیش ماست، نه پیش رئیس سازمان صدا و سیما و نه پیش کارگردان مراسم اختتامیه!
سکانس های برج میلاد که مشحون از تصویر آقایان بزرگوار است را به گمانم دست اندرکاران بانوی این شغل باید جواب بدهند... بفرمایند چرا مثل همه جشنواره ها باز خبری از تصویر زن ها نبود و نیمه مردانه ی سالن در تلویزیون، مُدام منعکس می شد!؟
توئیت شما را هاج و واج خواندم... چند بار... و هربار از خودم پرسیدم چرا خانوم افشار، تجاهل العارف می فرمایند!؟ چرا ما، اول یک سوزن به خودمان نمی زنیم یک جوالدوز به صدا و سیما!؟
سیمرغ های سینما امسال هم پر کشیدند و برج میلاد محفل سی و ششمین جشنواره فیلم فجر شد. جشنواره ای که امسال هم قاب های مردانه و زنانه اش در کفه یک ترازو، بی اندازه سبک تر و سنگین تر بود!
امسال هم داوران و کارگردان ها و بازیگران ایرانی دور هم جمع آمدند اما دریغ که باز صدا و قلمی از حساسیت فرهنگی و واجبات رفتاری نگفت! نگفت در دین اسلام - همکار مرد - غیرمحارم محسوب می شود، اگر چه پیشکسوت باشد! نگفت لباس بی دکمه و پاره ی دور از شان و شرع، قباحت دارد! نگفت بهمن ماه است، ماهی که برایش خون ها جاری شد!
تلنگرتان حقیقت است بانو افشار... باید کمپینی به پا شود... کمپین نه به بدحجابی... کمپین نه به بد حجابی در سینما...!
مثل سکانس صبح بیست و دوم بهمن ماه... مثل راهپیمایی جشن انقلاب و سیل آدم های موقر و ناجی در خیابان... بی توئیت، با پلاکارد و پرچم.
آنجا که بانوها را دوشادوش آقایان، صدا و سیمای ایران حذف نکرد بود... اقیانوس زنانه و مردانه انقلاب را...
نظر شما