قدس آنلاین-دولت پیوسته مالیات‌ها را اضافه می‌کند. از طرفی دولت چین به جای پول نفت به ما بنجل آلات می‌دهد و موجب تعطیلی کارخانه‌های ایران می‌شود. خودروهایی می‌دهد که خطرناک بودن آن‌ها به اثبات رسیده است، فانوس صحرایی می‌دهد که با شعله‌ور شدن فیتیله، شیشه‌اش می‌شکند. هر چه می‌دهند بنجل و قلابی است. دولت هند نیز برای واریز پول نفت عذر و بهانه می‌تراشد. کره جنوبی هم به جای پول نفت خودرو می‌دهد که از چهار تا هشت برابر به مردم می‌فروشند و هر کدام از آن‌ها، حتی خودروی حمال‌های سئول و رخشوران کره جنوبی، اینجا خودروی اشرافی تلقی می‌شود. دولت نمی‌تواند مانع فرار دزدان چند صد میلیارد تومانی و اختلاسگران چند هزار میلیارد تومانی شود؛ ولی می‌تواند به سهولت تعرفه کاغذ را آنچنان دولا پهنا کند که چاپ کتاب در ایران اگر میسر باشد، به دلیل قیمت بالا صرف نمی‌کند، نه ناشر چاپ می‌کند نه مردم می‌خرند.
دولت دست در حلقوم و سفره مردم می‌کند. یک روز جمعه که هوس می‌کنید چهار نفری با اهل و عیال بیرون شهر بروید، دولت حدود شانزده هزار تومان از یک صورتحساب ۱۶۵ هزار تومانی مالیات بر ارزش افزوده دریافت می‌کند و این سوای همه مالیات‌های ریز و درشت، غیرمستقیم و مستقیمی است که از مردم، شرکت‌ها و کارخانه‌ها و هر مغازه و بنگاهی می‌ستاند.
این همه ارقام جمع می‌شود که به یک آدم بی‌فایده بیکاره پشت میزنشین ماهانه از ۲۰ تا ۳۰ تا ۷۰ میلیون تومان حقوق و مزایا داده شود و فهرست این حقوق‌ها در هیچ جا ثبت نمی‌شود و هیچ ویترین و اتاق شیشه‌ای و صفحه اینترنتی وجود ندارد، در حالی که حقوق و مزایای آقای پوتین و درآمد سه ساله او و پس‌اندازش از ۳۰ سال خدمت به دولت شوروی و روسیه در ملأعام مردم روسیه است. خواندم حقوق ۴۷ میلیون تومانی او در ماه کمتر از حقوق ماهانه مدیران سابق بانک رفاه کارگران و بانک ملت است که هیچ صدایی از آن‌ها نیست و گویا روی صندلی دیگری جلوس فرموده‌اند و بی‌سر و صدا حقوق البته کمتر می‌گیرند. در مصاحبه‌ای با استاندار کرمانشاهان شنیدم می‌گوید ۳۶۰ خانواده پس از زلزله صاحب فرزند شده‌اند که باید هر چه زودتر به آنان کانکس اهدا کرد، چون هنوز در چادر هستند.
خواندم جمعیت هلال احمر حدود ۶۰ میلیارد تومان برای آنان کمک مالی جمع‌آوری کرده است. علی دایی هم که ۱۰ میلیارد تومان به حسابش ریختند، شخص دیگری چهار میلیارد تومان گردآوری کرد. یکی از گویندگان برنامه‌های ورزشی تلویزیون روزهای اول خیلی خوب پیش آمد و کمک‌های غیرنقدی و پوشاکی جمع‌آوری کرد، چرا این‌ها همه ناگهان جا زدند. بالاخره با این ۷۰-۸۰ میلیارد تومان خیلی می‌شد کار کرد. خانمی به نام نرگس کلباسی هفته‌هاست در محل زلزله زده است. بیش از سه میلیارد تومان به حساب او ریخته‌اند. بسیار عالی دارد کار می‌کند. هر روز هم در فضای مجازی حساب تمام پول‌هایی را که گردآورده و هزینه‌ها را کتبی گزارش می‌دهد. در کار خود بسیار ماهر است، چرا آقایان سلبریتی با او همکاری نمی‌کنند؟
دولت چرا از این بانوی شایسته حمایت نمی‌کند؟ نرگس کلباسی در عمل دارد نشان می‌دهد روز به روز برنامه‌های بازسازی مناطق محدودی از نواحی زلزله زده را دارد پیش می‌برد. او می‌گفت که دولت این همه از شرکت‌ها و بنگاه‌ها مالیات می‌گیرد چرا یک مدیر لایق و کارآزموده را مأمور نمی‌کند، طی تاریخ معینی مناطق زلزله زده را بازسازی کرده و تحویل ساکنان آن دهد؟
در زمان جنگ جهانی دوم روزولت رئیس جمهور آمریکا به طور استثنایی و فقط برای یک بار در تاریخ آن کشور برای سومین بار رئیس جمهور ایالات متحده شد. او از دیندل ویلکی نامزد حزب مخالف یعنی حزب جمهوری خواه خواست سمت معاونت او را بگیرد و در زمانی که تمام فکر و خیال و هم و غم روزولت متوجه جنگ و همکاری با انگلستان و شوروی بود، امور داخلی آمریکا را سرپرستی کند.
می‌دانید که در دوران جنگ، چرچیل از حزب محافظه کار و کلمنت اتلی از حزب کارگر رقبای حزبی بودند؟
چرچیل هم از اتلی خواست معاون او در امور داخلی شود تا چرچیل بتواند به کارهای جنگی برسد.
می گویند، بازسازی ۲۱۰۰ دهکده به ۵۰ هزار میلیارد تومان بودجه نیاز دارد. من این رقم را اغراق آمیز می‌دانم، زیرا این دهات بوده‌اند و قرار نیست از نو ایجاد شوند. در وهله نخست باید آواربرداری انجام شود، از خود اهالی نیز برای ساخت منازل کمک بگیرند و دولت هم نصف این مبالغی که به عنوان مالیات بر ارزش افزوده از مردم دریافت می‌کند به بازسازی مناطق زلزله زده در کرمانشاه و کرمان و خراسان شمالی و بم اختصاص دهد و به این ماجرا که بسیار طولانی شده است، پایان دهد.
نظر شما