قدس آنلاین-فیلمنامه این فیلم با مشارکت کارگردان و «ونسا تیلور» نوشتشه شده است و سالی‌هاوکینز، مایکل شنون، ریچارد جنکینز، داگ جونز، مایکل استولبارگ و اکتاویا اسپنسر در این فیلم بازی می‌کنند.

علاوه بر ۴ اسکاری که فیلم، به دست آورد؛ در ۹ رشته دیگر از جمله بازیگری نقش اول زن نیز نامزد شده بود و به همین دلیل، «شکل آب» به یکی از فیلم‌های تاریخ‌سازی که بیش از ۱۰ نامزدی اسکار دارد، تبدیل شد. اما واقعیت این است که «شکل آب» دارای ایرادهای غیرقابل کتمانی در ساختار و داستان است. کافی است یکی از صحنه‌های مهم فیلم را به یاد آوریم، جایی که موجود شگفت‌انگیزی که به خانه خدمتکار زن آورده شده است، از خانه می‌گریزد. او به سینمایی می‌رود که در طبقه پایین خانه قرار دارد. فروشنده گیشه سینما خواب است و در سینما هیچ تماشاگری نیست اما فیلم بر روی پرده به نمایش درآمده است. «آلیسا» که این موجود را به خانه خود آورده است، به سینما می‌رود و او را به خانه بازمی‌گرداند اما هیچ کس آن دو را نمی‌بیند! همین یک صحنه چنان بی‌منطق و سست است که بتوان فیلم را جدی نگرفت اما شگفت‌آور است که فیلمنامه‌ای به این سستی، نامزد دریافت اسکار هم شده است. اما واقعاً دلیل اصلی این همه توجه به فیلم چیست؟

پس تو واقعاً خدا بودی

داستان فیلم در سال ۱۹۶۲ و در شهر بالتیمور آمریکا و در یک آزمایشگاه سری مربوط به دوران جنگ سرد اتفاق می‌افتد. یک زن لال به نام «آلیسا» در این آزمایشگاه به عنوان نظافتچی کار می‌کند. او متوجه می‌شود که یک موجود دوزیست شگفت آور در آزمایشگاه، تحت شکنجه یک مأمور بیرحم قرار دارد. این موجود، دارای قدرت‌های شناخته نشده بسیار است و بومیان آمریکای جنوبی آن را می‌پرستیده اند. همزمان، جاسوسان شوروی نیز از وجود این موجود آگاه شده‌اند و به دنبال ربودن او هستند. «آلیسا» موفق می‌شود با این موجود رابطه ای حسی برقرار کند و او را فراری دهد. درآخرین لحظات فیلم درحالی‌که همگان فکر می‌کنند «آلیسا» مرده است، موجود شگفت‌آور او را زنده می‌کند و به او قدرت زندگی در آب می‌بخشد

بخشی از موفقیت این فیلم را باید با تبار مکزیکی کارگردان مرتبط دانست. ماجرای مکزیکی تبارها پس از دستور ترامپ برای ایجاد دیوار حائل بین آمریکا و مکزیک، به یک بحث سیاسی جنجالی در آمریکا تبدیل شده است. اعطای اسکار به یک مکزیکی، بخشی از دعوای جامعه نخبگان آمریکا با ترامپ و نوعی دهن‌کجی به سیاست‌های مهاجرتی اوست. دهن‌کجی اسکار به ترامپ سال گذشته هم در اعطای جایزه بهترین فیلم خارجی زبان به اصغر فرهادی خود را نشان داده بود. اما این همه ماجرا نیست. بخش مهمی ‌از توجه به «شکل آب» به نگاهی بازمی‌گردد که در میان دست‌اندرکاران عمدتاً کابالیست‌هالیوود طرفداران بسیاری دارد. این نگاه در بسیاری از تولیدات بخصوص انیمیشن‌هایی که درهالیوود ساخته می‌شود، طرفدار دارد. درحقیقت آن‌ها به دنبال تبلیغ نوعی خداستیزی با ظاهری متافیزیکی هستند. در یکی از صحنه‌های پایانی فیلم، مأمور به موجود افسانه‌ای می‌گوید: پس تو واقعاً خدا بودی! بسیاری از تولیدات‌هالیوود به دنبال آن هستند که نیروهایی مافوق بشری را خلق کنند که در قدرت، توانایی و معجزه شریک و همانند خدا هستند. این موجودات اعم از هیولاها، اجنه، پریان و گاه شیطان می‌توانند با انسان‌ها وارد رابطه شوند و در پایان می‌فهمیم که آن‌ها اغلب موجوداتی قابل اعتماد و ذاتاً مهربان بوده‌اند که به دلیل عدم شناخت مشترک از آن‌ها می‌ترسیده‌ایم. «شکل آب» با مضمونی از تجسدبخشی به خدا، به دنبال جا انداختن همین تفکر است و حمایت همه جانبه از چنین فیلمی‌ عجیب نیست.