قدس آنلاین- در این نشست نخست سعیده اصلاحی شاعر، صحبت کرد و مجموعه شعر «دنیا دنیایی که می‌گویند» را مجموعه‌ای شاعرانه و عاشقانه توصیف کرد و گفت: در این مجموعه، ما با زنی دلتنگ و منتظر مواجهیم که احساس خود را بسیار ساده بیان می‌کند، درحالیکه پیچیدگی‌های غیرضروری در شعر سپید امروز اپیدمی شده است و شاعران اصرار دارند، حرف خود را پیچیده بیان کنند.

وی با بیان اینکه متأسفانه امروزه شاعران تصور می‌کنند هرچه پیچیده‌تر حرف بزنند، شاعرانه‌تر خواهد بود، گفت:وقتی کلامی سلیس و شیوا را بی‌دلیل پیچیده کنیم و به کارکردهای زبان و کلمه توجه نکنیم، شعر ما نیز شیرین و خواندنی نخواهد بود.

وی افزود: شاعراین مجموعه به ساده‌نویسی روی آورده است و مخاطبان هم به این ساده‌نویسی ارج می‌گذارند اما اغلب شاعران سپیدسرا تصور می‌کنند اگر به جای «در» از «پنجره» وارد شوند، ورود خلاقانه‌ای داشته‌اند. در حالی‌که باید ساده گفت، ساده شنید و ساده درک کرد.

در ادامه مراسم، آرش شفاعی، شاعر و دبیر گروه فرهنگ و هنر روزنامه قدس با اشاره به گرایش‌های جدید فمینیستی که در دهه‌های اخیر به وجود آمده است؛ عنوان کرد: فمینیستم جدید به همان غلظت ‌که منتقد جامعه مردسالاراست، منتقد موج اول و دوم فمینیسم هم هست که ریشه در لیبرالیسم، اگزیستانسالیسم و مارکسیسم داشت. از نگاه فمینیست‌های کلاسیک اگر هنرمند و شاعری از دغدغه میانسالی، عاشقی، دلتنگی و تنهایی صحبت کند، محکوم است اما نظریه‌های تازه می‌گویند باید تفاوت‌ها را بپذیریم و به رسمیت بشناسیم و زنی می‌تواند دغدغه‌های اجتماعی و فردی داشته باشد اما مادر هم باشد. فمینیست‌های موج اول، زنان را از دغدغه‌های وجودی‌شان از جمله مادرانگی دور کردند.

شفاعی افزود: این نگاه‌ها در مجموعه «دنیا دنیایی که می‌گویند» به رسمیت شناخته شده است. اگر چه شاعر در این مجموعه فریاد نمی‌زند که شعر اجتماعی گفته است و تظاهرات اجتماعی ندارد اما آیینه تمام نمای بخشی از زنان این اجتماع است. از زنان سرپرست خانوار، کارمند، کارگر و دغدغه‌هایشان می‌گوید و مادرانگی از ویژگی‌هایی است که در این مجموعه به آن توجه شده است. این‌ها موضوعاتی است که در شعر کشورمان معمولاً مغفول می‌ماند.