به گزارش خبرنگار قدس آنلاین، اسفندیار امینی که خود یک دامدار، زراعتکار، باغدار و حقابه‌دار زاینده رود است، در این نامه طی ۱۰ بند سخنان خود و درخواست کشاورزان  را جمع بندی و اعلام کرده است که مشروح آن در ادامه از نظرتان می گذرد:

*خیلی تلاش کردیم تا تفهیم کنیم مشکل اصلی خشکی زاینده رود، دستکاری ها و برداشت های آب در بالادست چم آسمان و سرشاخه های رودخانه و همچنین، پرت و هدررفت حدودا ۴۰ درصدی آب رودخانه در پایین دست چم آسمان تا تالاب گاوخونی است و باید بیشترین انرژی استان را معطوف حل این مشکلات کنیم تا رودخانه احیا شود، ولی نشد.

* فعالیت ها کردیم که تفهیم کنیم، آمارهای وزارت نیرو نشان می دهد، از ۱۰۰ درصد آبی که از چم آسمان وارد زاینده رود و اصفهان می شده است، از سال ۷۷ به بعد ۳۳ درصد آن وارد می شود و ۶۷ درصد آن بصورت پمپاژ مستقیم ثابت و سیار از آب های سطحی و زیرزمینی بطور غیر قانونی (با یا بدون مجوز) و یا طرح های آبخیزداری جهادکشاورزی، برداشت می شود. ولی نشد (از سال ۶۳ تا ۷۷ سالانه ۱۵۹۲ میلیون مترمکعب آب از چم آسمان وارد اصفهان می شده ولی از سال ۷۷ تا ۹۳ این مقدار به ۵۵۱ میلیون مترمکعب رسیده است و بعد از ۹۳ از این مقدار هم کمتر شده است)

* بارها و بارها گفتیم حدود ۴۰ درصد از مقدار آبی که از چم آسمان وارد زاینده رود در اصفهان می شود، در طول مسیر رودخانه تا شبکه مروان، پرت می شود و به تالاب گاوخونی هم قطره ای نمی رسد و دلیل اصلی آن نیز برداشت از سفره های زیرزمینی به وسیله چاه های آب داخل حوضه و بردن سطح ایستابی آب های زیرزمینی حوضه به پایین تر از بستر قنوات و رودخانه است در حالیکه در طول تاریخ، هر میزان آبی که از چم آسمان وارد حوضه زاینده رود در اصفهان می شد، به دلیل ساختار طبیعی حوضه و از طریق قنوات و چشمه سارها و زهکش ها و نشتی های آب اطراف به رودخانه، آب موجود،   چندبار مصرف می شد و نه اینکه هیچ آبی در طول رودخانه کم و یا گم نمی شد بلکه رودخانه زایش آب هم داشت و وجه تسمیه زاینده رود نیز همین بود، اما نشد.

* خیلی تلاش کردیم بفهمانیم که بطور متوسط حدود ۱۰۴۱ میلیون مترمکعب آب در بالادست چم آسمان در دو استان چهارمحال و اصفهان، بطور غیر قانونی (با و یا بدون مجوز)، برداشت می شود، ولی نشد.

* زجرها کشیدیم که بگوییم اگر مشکل جلوگیری از برداشت‌های بالادست چم آسمان را حل کنیم، مانند این است که ۹ تا تونل سوم اجرا کرده و آب آن را وارد اصفهان کرده ایم، ولی نشد! (طبق تابلو منابع و مصارف، تونل سوم قرار است ۱۲۰ میلیون مترمکعب آب وارد زاینده رود کند، با این وصف ۱۰۴۱ میلیون مترمکعب حدودا معادل ۹ تا تونل سوم است)

* جدیت فراوان کردیم که بگوییم اگر با ساماندهی و حفاظت و نظارت بر رودخانه حداقل حتی از ۳۰ درصد برداشت‌های غیرقانونی بالادست چم آسمان، جلوگیری شود، معادل ۳۱۲ میلیون مترمکعب آب به پایین دست اضافه می شود (معادل ۲.۶ برابر تونل سوم) که همین مقدار آب تازه وقتی وارد پایین دست چم آسمان بشود، بدلیل ساختار طبیعی حوضه زاینده رود، بطور چرخشی  ۲.۵ تا سه مرتبه در مناطق مختلف حوضه، مصرف می شود. اما نشد.

* زیاد گفتیم که بفهمانیم اگر مجددا قنوات و چشمه ها و نشتی های آب به رودخانه،   مجددا احیا شود معادل چندین تونل آب است که به حوضه زاینده رود انتفال داده شود، اما نشد!

* تلاش ها کردیم تا بگوییم که اگر مشکل بالادست چم آسمان تا سرشاخه‌ها در دو استان چهارمحال و اصفهان و ورودی بین حوضه ای حل نشود، مانند ۴ تونل قبلی (اول و دوم کوهرنگ و چشمه لنگان و خدنگستان) که با اجرای آنها قرار بود که ۶۴۷ میلیون مترمکعب به آب آوری طبیعی رودخانه زاینده رود اضافه شود، ولی شاهدیم که بر عکس انتظار، علیرغم ورود ۴ تونل، همان آب رودخانه طبیعی هم دیگر به اصفهان نرسید و به همین دلیل، اگر مشکل لجام گسیختگی رودخانه در بالادست چم آسمان در دو استان چهارمحال و اصفهان حل نشود، تونل سوم کوهرنگ نیز به همان سرنوشت دچار میشود و البته هر منبع دیگری هم به رودخانه اضافه شود به همان سرنوشت دچار خواهد شد، ولی نشد!

* تلاش کردیم بفهمانیم که وزارت نیرو از سال ۱۳۵۲ به بعد معادل ۱۹۷۶ میلیون مترمکعب آب از آبهای سطحی رودخانه و بیش از ۴۰ هزار حلقه چاه حریمی و غیر حریمی (حدود ۵ میلیارد مترمکعب) از آب های زیرزمینی در حوضه زاینده رود، تخصیص داده ولی ظرفیت انتقال ۳۸۴ میلیون مترمکعب آب به حوضه زاینده رود را ایجاد کرده است و مطابق قانون و مصوبات شورای عالی آب، باید برای مازاد تخصیص خود از زاینده رود، چاره اندیشی کند و از محل حقابه ها برداشت نکند، ولی نشد!

* هر چه گفتیم پساب فاضلاب شهرستان اصفهان که از سال ۱۳۳۲ بر اساس تصویب نامه ۴۳۲۲ مورخ ۵/۳/۱۳۳۳ هیئت وزیران وقت، متعلق به حقابه داران شرق اصفهان بوده و تصمیم به دادن این حق مسلم بعد از ۶۴ سال، نه رودخانه را احیا می کند و نه محیط زیست و تالاب را و نه معوض حقابه های کشاورزان میباشد بلکه فقط اقدامی است که سالها پیش باید انجام می شد، ولی نشد!

* بارها داد زدیم که هیچ رودخانه ی خشکی، از انتها و پایاب، احیا نشده و زاینده رود هم از این قاعده مستثنی نیست و معطوف کردن تمام فکر و انرژی استان برای پساب فاضلاب و غفلت از پیگیری مشکلات بالادست و پایین دست چم آسمان و حقابه ها، فقط ایجاد حاشیه امن و حیات خلوت برای متخلفین و متجاوزان به رودخانه زاینده رود در استان های چهارمحال، اصفهان و یزد برای ادامه تخلفات و همچنین ایجاد راه فرار برای وزارت نیرو و دولت جهت تعیین تکلیف برای جبران تخصیص های اضافی و منحرف کردن ذهن کشاورزان و مردم اصفهان برای مطالبه حقابه های کشاورزی و محیط زیست و تالاب گاوخونی است، ولی نشد.

* به هر زبانی گفتیم که بفهمانیم آب برداشتی از رودخانه برای مصارف شهری و صنعتی که حجم آن هم بیش از ۵۰۰ میلیون مترمکعب است، مصرف نشده، بلکه تبدیل به پساب می شود و در حوضه کم آبی مانند زاینده رود، باید این حجم پس آب پس از استفاده در بخش شرب و مصارف شهری و صنعتی، با تصفیه کامل به چرخه طبیعی و چند بار مصرفی خود باز گردد، اما نشد.

* همه تلاش خود را کردیم که بگوییم قانون اجرا شود و مسئولین در همه سطوح ملی و استانی و شهرستانی، قضائی و مقنن و اجرایی، بجای اجرای قانون، از نقطه نظرات مدیریتی خود جواب ما را ندهند، ولی نشد.

* خلاصه اینکه زیاد متذکر شدیم که اصفهان تاریخی، که با وجود زاینده رود، اصفهان شده و بدون آن نمی تواند اصفهان نامدار باقی بماند را نمی توان بخاطر یک سری توسعه های ناپایدار (صنعتی و باغی و زراعی) به شهر و دیار سوخته تبدیل نمود.

* چه کار کنیم که مردممان هم به محض شنیدن چند کلمه جذاب، کف و سوت و هورا کشان، حقوقشان فراموششان می شود و دلیل اصلی ادامه دار شدن تضییع حقشان و به یغما رفتن حقابه هایشان، جلوی چشمان آنها نیز همین است، اما نشد.

در پایان نماینده از ولی فقیه در استان، نمایندگان مردم استان اصفهان در مجلس شورای اسلامی، استاندار، مدیران دستگاه های قضایی، اجرایی، سیاسی، امنیتی، نظامی و انتظامی عاجزانه می‌خواهیم  برای احقاق حق کشاورزان و احیای رودخانه، فقط فرمان الهی و قانون را اجرا کنند.