قدس آنلاین - گروه استانها - رقیه توسلی: از حوض و فواره و آینه های رنگین برمی گردیم، از زیارت امامزاده شاهچراغ... با دلی که رسانده ایم به آرامشِ بهشت!

گوشی مان پُراز دیدار با لسان الغیب است. از عکس هایی که انداخته ایم در آرامگاه خواجه شمس الدین محمد بزرگ. آنجا که غزل های مسحورکننده میان اهل دل، زبان به زبان می چرخد و وقت تَرکِ حافظیه تازه به خودت می آیی که دیوان، تزئین سفره هفت سین و یلدا نیست!

میدان ابوالکلام و دروازه قرآن را پشت سر می گذاریم و آن صدایی را که می گوید: سفرت خیر، کاکو!

بدرود می گوییم شهری را که سایه، آنجا غنیمت گرانیست. آنجا که تا چشم کار می کند آفتاب است و آفتاب و آفتاب و شاید شیرازی ها، مهربان و خونگرم اند چون فرزندان خورشیدند.

گلیم قشقایی و خاتم خریده ایم و از یوخه های شیرین و مسقطی گلمحمدی سوغات برداشته ایم. و آش کارده و کلم پلوشیرازی را میهمان شده ایم، میهمان دوستی که به بازار مسگرها و قلم زن ها ما را بُرد.

به شیراز بروید... صداهای آنجا، صداهای تازه تری ست... درگیر سفری می شوید با آدم ها و غذاها و گویش های تازه... با یک منِ تازه... فارس، استان مهربانی ست. اگرچه شما را از سوغات کویری اش که باد و آفتاب است، بی نصیب نمی گذارد و حتماً سوخته روی، اما دلباخته راهی تان خواهد کرد.

بروید به این سرزمین پُراز تاریخ و پا به پای توریست ها و خارجی ها، ایرانگردی کنید و با صدای جیرجیرک های باغ اِرَم، همراه شوید و خودتان را از رمز و راز خانه زینت الملوک محروم نکنید.

چمدان خاطرات مان سنگین است اما گوشه ای می ایستیم و با بانو گوهرخیراندیش و جناب امین تارخ، خداحافظی می کنیم... با پادشاه سخن و خالق گلستان و بوستان... با سعدی که سی سال جهان را گردید و پیمود و حالا نَه در قرن هفتم که در قرن بیست و یکم در میان ما زندگی می کند...

عزم خانه می کنیم درحالیکه از این جغرافیای باشکوه، تکه ای باغ دلگشاه و ارگ کریمخانی و زندیه هم به ما رسیده است! درحالیکه سرشار از عطر بهارنارنج ایم و قشقرق شیرینی به پاست در ما!