قدس آنلاین-اولین باری که اسم «رضا برجی» را شنیدم زمانی بود که در بیمارستان به خاطرشیمیایی شدنش بستری شده بود.
این گذشت تا اینکه مدتی بعد سفری داشتم به تهران که به یکباره با «رضا برجی» در خیابان برخورد کردم. برایم خیلی غافل‌گیر کننده بود در همان برخورد از ایشان پرسیدم که چرا عکس‌هایش تا به آن روز به کتاب تبدیل نشده است و این گذشت تا اینکه یک سال و اندی بعد دوباره «رضا برجی» را در مرکز فرهنگی میثاق دیدم. چیزی که از «حاج رضا برجی» در همان آشنایی‌های اولیه برایم جذاب و جالب بود مهربانی و میدان دادنش به جوانان تازه کاری بود که تازه دست به دوربین شده بودند. این از ویژگی‌های همیشگی حاج رضا بوده است.

حاج رضا مستندساز و عکاس بزرگی است که در نقاط مختلف دنیا فیلم ساخته و آرزوی من بوده که بتوانم مستندهایی مثل ایشان بسازم.

مهربانی حاج رضا مثال زدنی است مثلاً در بوسنی از او خواسته بودند که دو عدد از عکس‌هایتان را به ما بفروشید، که ایشان گفته بودند من عکس‌هایم را به شما نمی‌فروشم بلکه کل عکسهایم را به شما هدیه می‌دهم و این شده که بوسنیایی‌ها از شخصیت حاج رضا خیلی خوششان می‌آید.

حاجی عکاس و مستندساز تنهایی است که با سفر به کشورهای مختلف آثار بزرگ خلق کرده است. ایشان یکی از کسانی هستند که در راه ساخت مستند «تنها میان طالبان» خیلی به من کمک کردند.

من افتخار این را داشتم که همراه محمد صادقی و مهدی خوش نژاد مستندی را قبل از عید نوروز در خصوص این شخصیت جذاب بسازیم که به همین بهانه، گذشته پرافتخار ایشان را در تصاویر آرشیوی که از ایشان بود مرور کردیم.