قدس آنلاین-عروسی را عزا کردی، مکافاتت فزون بادا

یمن را غرق خون کردی، ریاضت غرق خون بادا

زبانت لال باد از ناسزا گفتن به ایرانی

به جانت لرزه‌ها از هیبت ایران فزون بادا

عقالت مار گردد بر سرت نیشی زند هر دم

چو در سر نیستت عقلی، ز گردن واژگون بادا

تو را با آل وهابی بسوزد آه مظلومان

یکایک، ایل داعش پرورت را سر، نگون بادا

نگارینا! گمان کردی بدیل شاه ایرانی؟

نصیب از تخت جمشید خیالینت، ستون بادا

جگرداری از آن ما، جگرخواری از آن تو

تو هندی، جعده ای، از مردها نامت برون بادا

خلیج نیلگون فارس، از لوث وجودت پاک

یمن، گور تو و گرگان و کفتاران دون بادا

نه میمون باز نامم چون یزید بن معاویه

تو را، چون اصل میمونی! سرانجامت جنون بادا

تو را دوشید و افسون کرد ارباب دغل کارت

دلت تا سرنگونی خوش به این مکر و فسون بادا

گزیدی دوستی با خیل خون خواران در این عالم

به محشر، لاشه ات محشور با شمر زبون بادا