قدس آنلاین - گروه استان ها- سعید فغانی- فضاهایی که می تواند ضمن پر نمودن اوقات فراغت اعضای خانواده و تحکیم پیوندها بستری برای انتقال مفاهیم سینماگران ومتولیان فرهنگی کشور به تک تک افراد جامعه باشد.

شاید بخشی کوچک از پیام و مفاهیم منتقل شده در فضای فعلی سینمای کشور در تراز سیاست های فرهنگی نظام جمهوری اسلامی نباشد وبتوان به آن نقد وارد کرد  اما در مجموع سینما و تئاتر وبه عبارتی هنر نمایش می تواند ابزار موثر و اثرگذاری برای مواجهه با سمپاشی های فرهنگی مخالفان نظام جمهوری اسلامی ایران باشد لذا باید مورد توجه قرار بگیرد.

اما علیرغم تمام آنچه گفته شد متاسفانه این بستر فرهنگی در بسیاری از نقاط کشور با نقصان روبرو است و زیرساخت های لازم متناسب با تقاضا وجود ندارد.

در استان جوان و پرجمعیتی چون البرز به جز چند سالن سینمای انگشت شمار و کم ظرفیت  وچند پلاتوی نمایش محدود در کرج و فردیس فضای مناسب وکافی برای حضور جمعی خانواده ها وجود ندارد و متاسفانه نسل جوان بیش از دیگر طیف ها از این بابت رنج  می برد.

شهر کرج با بیش از یک میلیون جمعیت و تنها ۳ سینما یکی از فقیر ترین شهرهای کشور دراین موضوع به شمار می رود و این در حالی است که از سالن های مذکور «سینما هجرت» با فرسودگی روبرو است و دو سالن خصوصی دیگر نیز به دلیل واقع شدن در مناطقی چون رجایی شهر و مهرشهر  عملا دسترسی کافی برای تمام سینما دوستان را ندارند.

این کاستی و کمبود فضاهای فرهنگی همچون سالن سینما و تئاتر در حالی به اتفاقی آزار دهنده برای شهروندان ساکن در کلانشهر کرج و شهرهای دیگر استان مبدل شده  که شهر تهران به عنوان پایتخت کشور دراین بخش بسیار پیشرو عمل کرده است.

این عدم تناسب میان عرضه و تقاضا در کرج از یک سو در مقابل بالا بودن سرانه های فرهنگی در تهران سبب شده بسیاری از خانواده ها به خصوص جوانان برای تماشای فیلم وتئاتر مورد علاقه خود راهی پایتخت شوند و این نیاز فرهنگی را در تهران برآورده کنند که بدون شک این موضوع اتفاق خوب وخوشایندی برای وجهه و جایگاه استان البرز با بیش از ۲ میلیون جمعیت قلمداد نمی شود.

در دیگر ابعاد هنرهای نمایشی هم  وضعیت خیلی مساعد نیست، سال های زیادی است که مردم کرج منتظر اجرای یک نمایش خوب در شهر خود هستند اما وقتی سالنی مناسب واستاندارد برای نمایش تئاتر وجود ندارد چگونه می توان جوانان را به سمت و سوی فعالیت های فرهنگی سوق داد؟ ضمن آنکه این کمبود امکانات سبب هجرت بسیاری از فعالان تئاتر البرز به تهران شده است.

بدون شک جوانی که با فیلم و نمایش بیگانه باشد واز کودکی چنین اماکنی را در شهر خود ندیده باشد طبیعتا نمی تواند با مضامین فرهنگی به شکل اثرگذاری ارتباط برقرار کند ونگاهی واقع بینانه به رویدادهای فرهنگی پیرامون خود داشته باشد.

این وضعیت در شهرستان های استان البرز به مراتب وخیم تر است و از حیث وجود سینما و ارتباط مردم با هنر هفتم اوضاع خوبی راشاهد نیستیم، برای مثال شهر فردیس با بیش از نیم میلیون جمعیت تنها یک سالن سینما در اختیار دارد که اگر بخواهیم با استانداردهای متوسط موجود در تهران مقایسه کنیم شاید اصلا نتوان نام سینما را به آن اطلاق کرد.

 جایی که  چندبار تا آستانه تعطیلی  پیش رفته و این روزها باتوجه به امکانات ضعیف خود دیگر شاهد استقبال چندانی از سوی مردم نیست و مشخص نیست با این وضعیت تا چه زمانی توان نفس کشیدن داشته باشد!

در این فضای سنگین موجود در کشور که دشمنان نظام جمهوری اسلامی ایران ازتمام ابزار های ممکن برای لطمه زدن به باورها و اعتقادات مردم بهره می گیرند چه خوب است که متولیان فرهنگی چاره ای بیندیشند  وپیش از این که جوانان به دلیل خلاء های فرهنگی گزینه های دیگری را جایگزین آن کنند ظرفیت لازم برای تامین نیاز های آنها را مهیا کنند.

اینکه یک جوان رنج سفر به تهران را به جان بخرد وبرای تماشای یک فیلم ویا تئاتر  ترافیک و هزینه مضاعف را به خود تحمیل کند و یا در شکل دیگر برای پر کردن اوقات فراغت خود به سفره خانه های سنتی پناه ببرد زیبنده نیست وامیدواریم با تمهیدات مختلف از جمله جذب سرمایه گذاران و اختصاص منابع اعتباری لازم عقب ماندگی های فرهنگی این شهر را جبران کنیم وپاسخگوی نیاز نسل جوان خود در جای جای استان البرز باشیم.

برای درک اهمیت این مسئله در پایان سخن آرتور میلر را با هم مرور می کنیم که می گوید: «تئاتر به طرز بی پایانی مجذوب کننده است، چراکه بسیار اتفاق بزرگی است، تئاتر بسیار شبیه به زندگی است».