قدس آنلاین - گروه استانها - رقیه توسلی: فیلم « بلوک ۹، خروجی ۲» را می بینم و در سرم، صورت همه بچه های آشنا می چرخد... نگاه آنان که دچارِ طلاقِ بزرگترها شده اند، بیشتر... و خاص تر آنهایی که مادرها و پدرهایشان را با ازدواج دوم، کاملاً از دست داده اند.

اگر متأهلید، اگر قصد بچه دار شدن دارید، اگر به طلاق فکر می کنید درحالیکه فرزند دارید، لطفاً فیلمِ واقعی و صحیح «علیرضا امینی» را ببینید... نه یکبار، چندین بار آنرا تماشا کنید.

این تلنگر سینمایی خاص، به گمانم حواس ها را جمع می کند... درگیر می کند... چون کارگردان، نمایش دردآور و شریفی از خلأ عاطفی و آسیب های روحی و روانی کودک طلاق را در پاکتی دربسته می گذارد پیش روی وجدانمان... بی هیچ پند و بی هیچ هیاهوی اضافی.

بی تعارف می گوید: طلاق برای فرزندان یعنی زندگی تک والدی. حال، شما لطف بفرمایید آن والد برجای مانده را هم حذف کنید به این دلیل که هر دو خواسته اند بروند پی سامان آینده شان بی آنکه بدانند ازدواج دوم، با فرزندِ ازدواج اول چه خواهد کرد؟ البته اگر بعد از آن همه آشفتگی و درگیری و استرس، بعد از آن گرد و خاکی که براه انداخته اند هنوز یادشان مانده باشد فرزندی در کار است!

این روزها پوستر فیلمی پشت شیشه ویدئو کلوپ ها نصب است که براحتی نباید از کنارش گذشت... از کنار سحر و سحرهایی که شاید ماحصل عشق اما قربانی جدال زناشویی شده اند... قربانی طلاق...

من که بعد از چندبار دیدن فیلم می گویم: آقای فیلمساز، بخاطر این حال غمگین آگاهانه از شما ممنونم... چقدر شایسته با زبان سینما، حرف دل خیلی از آدم های درگیر با این قصه ی تلخ را روایت کرده اید.

به خانه مردم شهر آمدید و گفتید واقعیت این است که نمی شود نصفه و نیمه عاشق بود... تمام قد باید مادر و پدر باشیم... مسئول، باگذشت، مأمن آرامش، کسی که آغوشش طبابت می کند نه اینکه با تصمیمات خودخواهانه، فرزندان را برساند به آشوب.

بعنوان کسی که فیلم تان را دیده و پیامش را شنیده، با حالی متغیر، گوشی ام را برمی دارم و ادای وظیفه می کنم...

تصویر «بلوک ۹ خروجی ۲» را ارسال می کنم برای دسته ای از مخاطبین ام... برای زوج های بی فرزند، پُر جدال، در آستانه جدایی و برای زوج های با فرزندی که نمی دانم باخبرند آیا مادری و پدری، هرگز مقطعی نمی شود!