آقای انصاری! به نظر می‌رسد نقطه شروع امداد رسانی به تولید و به طور مشخص تولید لوازم خانگی، اصلاح قوانین و مقررات باشد. در این خصوص کدام موارد را ضروری می‌دانید؟
در وهله اول باید از لزوم اصلاح نحوه اخذ مالیات بر ارزش افزوده یاد کنم. در واقع این مالیات را باید مصرف‌کننده متحمل شود اما بر گرده نحیف تولیدکننده قرار گرفته است. اصلاح نرخ بهره بانکی هم قابل ذکر است بدان معنی که تسهیلات اعطایی به صنعت باید با نرخ حداقلی باشد تا تجهیز و نوسازی خطوط تولید و توسعه سرمایه گذاری محقق شود. امروز تسهیلات ۲۰ تا ۳۰ درصدی به تولیدکننده می‌پردازند که نه با نرخ تورم متناسب است و نه با رقابتی شدن تولید. در همین حال باید جلوگیری از واردات قاچاق به هدف اصلی مسؤولان تبدیل شود. چرا باید کالای مکشوفه به جای معدوم سازی، به قیمت ازران‌تر به نیازمندان داده شود!؟ این کار به نوعی حمایت از قاچاق است. همچنین باید از واردات رسمی‌کالای بی‌کیفیت با نظارت بیشتر سازمان استاندارد، ممانعت به عمل آید. تولید صادرات محور و مشوق‌های صادراتی هم باید برای مسؤولان یک اصل باشد.
به نظر می‌رسد، دخالت دولت در قیمت گذاری هم مورد انتقاد تولیدکنندگان است
بله... قطعاً دخالت دولت، کنترل قیمت‌ها و دستوری عمل کردن اشتباه بزرگی است. باید تعیین قیمت را به عرضه و تقاضا سپرد. این مشکل البته در کنار عدم نهادینه شدن فرهنگ استفاده از لوازم خانگی ایرانی برای تولیدکنندگان آزاردهنده است. در واقع مردم باید توجیه شوند که رشد اقتصادی از کانال رشد تولید ملی، توسعه اقتصادی و رشد بهره وری محقق می‌شود. باید توسعه صنعتی، جای خام فروشی و عدم بهره‌مندی از ارزش افزوده را بگیرد. در مجموع باید اراده برای تقویت و رونق تولید ملی، هدایت منابع انسانی و مالی به سمت این حوزه و بهبود فضای کسب و کار در کشور شکل بگیرد.
به بهبود فضای کسب و کار اشاره کردید. نحوه اجرایی شدن قانون بهبود مستمر فضای کسب و کار مصوب سال ۹۰ را چطور ارزیابی می‌کنید؟
متأسفانه در این شرایط پر دغدغه تولید، اجرای ناقص این قانون هم مزیت بر علت است. در بهترین حالت ۲۰ درصد آن اجرا شده. برای مثال ماده ۲ این قانون، دولت را مکلف کرده در تصویب قوانین مختلف از تشکلهای مختلف، نظرخواهی کند اما این کار به ندرت انجام شده است. برای مثال در تعیین نرخ ارز از ما نظرخواهی نکردند. نیاز داریم که برای مشخص شدن کالای ایرانی از کالاهای خارجی، قانون شفاف وضع شود. طرح «ایران کد» را متوقف کرده‌اند اما طرح جایگزین ارائه نکرده‌اند. بازرسی فروشگاه‌ها برای کشف کالاهای غیر مجاز که کافی نیست. ضمنا تنها نمایندگی‌های رسمی باید کالای خارجی را عرضه کنند و لزومی ندارد اجازه دهیم کالایی مشابه کالای با کیفیت داخلی، وارد شود. باید دستگاه‌های دولتی و فروشگاه‌های زنجیره‌ای دولتی در عدم خرید و عدم عرضه کالای خارجی اراده جدی داشته باشند. در نهایت به عقیده من باید مصرف کننده کالای خارجی بابت این انتخاب خود، مالیات بپردازد. نکته دیگر اینکه متأسفانه هزینه تبلیغات در رسانه ملی برای تولید کننده داخلی بسیار بالاست و این امر هم اجازه نمی‌دهد مصرف کننده داخلی آن طور که باید مختصات کالای داخلی را بشناسد و دست به انتخاب بزند.
با توجه به اینکه بحث ارز ۲۴۰۰ تومانی این روزها داغ است و نرخ ارز همواره برای تولیدکننده، حائز اهمیت بوده، آیا تولیدکنندگان در حوزه لوازم خانگی تاکنون به ارز ۴۲۰۰ تومانی دسترسی داشته اند؟
تمام تولیدکنندگان از این بابت نالان هستند چون تا دو ماه پیش ارز مبادله‌ای می‌گرفتند و قدرت رقابت به طور نسبی وجود داشت. امروز به ارز ۴۲۰۰ تومانی دسترسی نداریم و قطعاً محدودیت ارزی در قیمت تمام شده نقش به سزایی دارد. متأسفانه امروز دولت می‌گوید ارز ۴۲۰۰ تومانی را تأمین می‌کند اما در واقعیت، ارز ۵ هزار تومانی هم پیدا نمی‌شود. بر همین اساس لازم است نرخ ارز واقعی شود و دولت باید نرخ ۴۲۰۰ تومانی را مورد بازبینی قرار دهد.
نظر شما