قدس آنلاین - گروه استانها - رقیه توسلی: اثر هنری بعدی، پُررنگ و صمیمی ست... از آنها که همیشه سرِ صبر و با « بسم الله »، پای برگه طراحی می شود... از آنها که شکل و شمایلی پدرانه دارد.

و خنثی ترین و بی روح ترین حرکت دستی که هرگز از خاطرم پاک نخواهد شد، متعلق است به همکارم. بانویی که اصولاً بی ضربآهنگ می آید، کارهای ترجمه اش را انجام می دهد و همانطور آرام از جمع دور می شود.

امضای چهارمین اما که به خط خطی کردن های بی پایان شبیه است و اصلاً هم تقلیدش آسان نیست را خواهری روی کاغذ سفیدی که داده ام دستش، ترسیم می کند. بعد با لبخند پهنی می گوید: بفرما! امضایت باید جوری باشد که هم حساب کار بیاید دست بیننده، هم مثل همه نباشد، یک دایره ی چاق گنده ی بی حس و حال.

نمی دانستم امضای آدم ها، خصوصیات شان را آشکار می کند تا دیروز که وقت دادن برگه پشت نویس شده به خانم تحویلدار، شنیدم که شما درونگرا هستید.

که گیج سر تکان می دهم: بله؟

و با انگشت امضایم را نشانم می دهد و دوباره جمله اش را تکرار می کند.

خانوم تحویلدار بیراه نمی گفت. شخصیت شناسی امضاها را در گوگل سرچ می کنم.

با قهقهه برای آقای همسر و خواهری می خوانم: امضای خجالتی ها، سختکوش ها، مهربان ها، لجبازها، مغرورها، جدی ها، بی خیال ها و امضای درونگراها و برونگراها.

و به شکل، فرم، خطوط و علائم شان دقیق می شوم. به نکته هایی که برای شناسایی هر گروه امضاکننده ای آورده است.

که خواهری هم سرچ کنان می گوید: حکایت باحال و شگفت انگیزی ست... پس برادر جان، جدی و آفرینش، سختکوش و فرید، برونگراست!

که گلی جیغ زنان می دود سمتم و کاغذی را میلیمتری مانده به چشمم متوقف می کند و می پرسد: اونوقت پس من چی ام، خاله ؟

خوشحال از اینکه هنوز چشمایم می بیند، نفسی تازه می کنم و بعد از دیدن عجایب هفتگانه ای که بعنوان امضا آورده، سرش را می بوسم و می گویم اینجا نوشته شما مهربان اید... فوق العاده مهربان!