جمشید بصیری به قدس آنلاین گفت: 57 سال در این صنعت کار کرده‌ام و یقین دارم هیچ عاملی به اندازه بی‌انگیزگی این صنعت را تضعیف و فلج نکرده و البته آفت بی انگیزگی از تعدد قوانین ضد و نقیض و مشکلاتی ناشی شده که به راحتی قابل حل است.

این پیشکسوت حوزه نساجی کشور ادامه داد: اگر قوانین اصلاح شود، بار دیگر تولید ایرانی قدرت رقابت با همتایان خارجی را که به مراتب از ما جلوتر هستند، پیدا می‌کند و در داخل کشور هم مردم به تولید ایرانی گرایش پیدا می‌کنند.

بصیری گفت: یکی از این قوانین، سخت و زیان آور بودن صنعت نساجی است که باعث شده کارگران زودتر از موعد و به دلیل آسیب‌های جسمی که حاصل کار در این صنعت می دانند، خواستار بازنشستگی شوند که این امر هزینه های سنگین بر واحدهای نساجی تحمیل می‌کند و این در حالی است که در هیچ کشوری، تولید کننده نساجی تا این حد تحت فشار نیست.

وی فشارهای وارد آمده از محل مالیات بر ارزش افزوده، افزایش دستمزد و پرداخت بهره‌های سنگین بانکی را از مشکلات بزرگ و کهنه صنعت نساجی کشور دانست و ادامه داد: وقتی بتوانیم کالایی مطابق نظر و سلیقه مصرف کننده ایرانی و با قیمت مناسب تولید کنیم، قاچاق بی معنی می شود. در تمام دنیا کالاها و اجناس مختلف رد و بدل می‌شود اما خبری از قاچاق نیست در ایران اما متأسفانه نظر مردم تامین نمی‌شود و توپ را میدان قاچاقچی می اندازند.

بصیری از اینکه قطار صنعت کشور و به ویژه نساجی از ریل خارج شده ابراز تأسف کرد و اظهار داشت: در این کشور سه بار استراتژی صنعت و سه بار استراتژی نساجی را نوشتند اما هیچ گاه عملی نکردند.