«... خدا که فقط متعلق به آدم‌های خوب نیست؛ خدا، خدای آدم‌های خلافکار هم هست و فقط خود خداست که بین بندگانش فرقی نمی‌گذارد. فی‌الواقع خداوند اند لطافت، اند بخشش، اند بی‌خیال‌شدن و اند چشم‌پوشی و اند رفاقت است... رفیق خوب و با مرام همه چیزش را پای رفاقت می‌گذارد. اگر آدم‌ها مرام داشته باشند هیچ‌وقت دزدی نمی‌کنند ولی متأسفانه بعضاً آدم‌ها تک‌خوری می‌کنند و این بدِ روزگار است… بایستی ما یک فکری به حال اهلی‌شدن آدم‌ها بکنیم. اهلی‌کردن یعنی ایجاد علاقه‌کردن و این تنها راه رسیدن به خداست و خیلی هم مهم است…» این، دیالوگ معروف فیلمی است که احتمالا همه آن را دیده‌ایم.

این دیالوگ، یکی از همین پنج‌شنبه‌های ماه مبارک رمضان، به همت خدام حرم مطهر رضوی، دوباره زنده شد و جان گرفت. زندانیان زندان تربت‌جام، افطار یکی از همین پنج‌شنبه‌های ماه مبارک رمضان، در محل زندان، بر سر سفره با برکت حضرت رضا(ع) میهمان شدند و روزه‌شان را با غذای متبرک حرم مطهر رضوی افطار کردند.

ماجرا از کجا آغاز شد؟

در روزهای تعطیل آغاز سال، یک ایستگاه صلواتی پذیرایی از زائران نوروزی حرم مطهر رضوی در محور ارتباطی شهرستان تربت جام به مشهد و در مجاورت زندان این شهرستان برپا شد. پذیرایی کنندگان در این ایستگاه، گروهی از خادمان و خادمیاران حرم مطهر رضوی بودند.  شماری از زندانیان زندان تربت جام شاهد این پذیرایی‌ها بوده‌اند. آن‌ها به مسئولان زندان گلایه می‌کنند که چرا نمی‌توانند با هدایای متبرک، پذیرایی شوند. در این میان یکی از زندانیان، نامه‌ای را خطاب به حضرت رضا(ع) می‌نویسد و در آن نامه یادآور می‌شود که اگرچه در گذشته در اثر غفلت مرتکب خطاهایی شده است اما چیزی از ارادت او و دیگر زندانیان به ساحت قدس ائمه اطهار کم نشده است.

مسئولان زندان تقاضای زندانیان را به همراه نامه یکی از زندانیان را به مسئولان ایستگاه صلواتی ارایه می‌کنند. خدام و خادمیاران حرم مطهر رضوی قول می‌دهند تا پیگیر ای درخواست باشند و صدای زندانیان را به مسئولان آستان قدس رضوی برسانند.

پس از اتمام تعطیلات نوروزی سالجاری و مطرح شدن این درخواست و پس از موافقت قائم مقام تولیت آستان قدس رضوی و حمایت‌های معاونت اماکن متبرکه و امور زائرین این نماد مقدس و همکاری و همیاری مدیریت امور رفاه زائرین حرم مطهر رضوی قرار می‌شود حدود ۱۰۰۰ پرس غذای گرم مهمانسرای بارگاه منور امام رضا(ع) در وعده افطار و در یکی از روزهای ماه مبارک رمضان سال ۱۳۹۷ با هماهنگی‌ها و برنامه‌ریزی قبلی در بین زندانیان ندامتگاه شهرستان تربت جام توزیع شود؛ تا زندانیان زندان تربت جام به روشنی ببینند که امام رئوف، سایه رءفت خود را همچنان بر سر آنها گسترده دارد.

برای اولین مرتبه در کشور

رئیس اداره امور تسهیلات زائرین حرم مطهر رضوی که مسئولیت توزیع ۱۰۰۰ پرس غذای گرم مهمانسرای بارگاه منور حضرت ثامن الحجج(ع) در بین زندانیان ندامتگاه شهرستان تربت جام را بر عهده دارد به خبرنگار قدس می‌گوید: من و همکارانم در اداره تسهیلات امور زائرین حرم مطهر رضوی تاکنون بدفعات مکرر توفیق انجام وظیفه و توزیع غذای متبرک در بین زائرین و مجاورین بارگاه مقدس امام رئوف حضرت رضا(ع) را بر عهده داشته‌ایم اما این سفر و توزیع غدا در بین زندانیان ندامتگاه شهرستان تربت جام با بقیه دفعات برایمان بسیار متفاوت بود.

حسین راست نژاد می‌گوید: لحظات عجیب و به یاد ماندنی را در این سفر تجربه کردیم که زبان و قلم از بیان و نوشتن آن قاصر بوده و نمی‌توان براحتی احساسات خودمان را بیان کنیم.

این مقام مسئول ادامه می‌دهد: احساسم این بود که با افرادی ناآشنا روبه‌رو خواهم شد که نتوانم براحتی با آنان ارتباط برقرار کنم. از شهر مقدس مشهد و از جوار بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) که به سمت شهرستان تربت جام حرکت کردیم، بطور مداوم به این موضوع فکر می‌کردم که این مأموریت چگونه انجام می‌شود؟ با چه کسانی روبه‌رو خواهیم شد؟ دلیلش هم این بود که برای اولین مرتبه در سطح کشور بود که غذای متبرک مهمانسرای حرم مطهر رضوی به داخل زندان و در جمع زندانیان توزیع می‌شد و تاکنون چنین مأموریتی را تجربه نکرده بودیم.

راست نژاد می‌گوید: با رسیدن خودروی ما و همکارانمان به زندان، با چهره‌ها و افرادی روبه رو شدیم که انگار سال‌ها بود آنها را می‌شناختیم؛ چهره‌هایی که از ساعتها قبل منتظر ورود ما بودند.

وی که به سختی احساساتش را کنترل می‌کند ادامه می‌دهد: با هماهنگی قبلی و برنامه‌ریزی که از سوی مسئولین این زندان انجام شده بود وارد زندان تربت جام شدیم و از سوی مسئولان مربوط مورد استقبال قرار گرفتیم.

افرادی که از مسئولان زندان و زندانیان آنجا به استقبال ما آمده بودند با احترام از ما استقبال کردند، بسیاری از زندانیان به محض دیدن افرادی که با لباس خدمت حرم مطهر رضوی در بین آنان حاضر شدند فریاد یا امام رضا(ع) و صلوات را با صدای رسا بلند کردند و با دست کشیدن به لباسهای ما و بوئیدن آن شروع به ابراز احساسات کردند.

رئیس اداره امور تسهیلات زائرین حرم مطهر رضوی می‌گوید: برایمان خیلی عجیب و باورنکردنی بود که ما نیز توانستیم به آسانی با آنان ارتباط برقرار کنیم. احساس غریبی و نگرانی در وجودمان راهی نداشت، اشک در چشمانمان حلقه زده بود و در یک لحظه احساس کردیم که ما مهمان زندانیان و آنان خود مهمان امام رئوف حضرت اباالحسن الرضا(ع) بوده و چقدر این احساس عجیب برایمان زیبا و قشنگ بود که آزاد و دربند همه مهمان امام ضامن و ثامن حضرت علی بن موسی الرضا(ع) بودند.

به عشق حضرت رضا(ع)، کفشداری می‌کنم

راست نژاد ادامه می‌دهد: یکی از زندانیان هم که وظیفه باغبانی زندان را بر عهده داشت از روز قبل خود را آماده کرده بود و با آب و جارو کردن محوطه زندان، چشم انتظار ورود خدمتگزاران حرم مطهر امام رضا(ع) بود.

وی می‌گوید: وقتی وارد قسمتی از زندان شدیم که مجبور شدیم کفشهایمان را دربیاوریم، یکی از زندانیان به من گفت که من کفشهای شما را نگه می‌دارم. این زندانی با لحنی بسیار دوست داشتنی به ما گفت: درست است که من توفیق کفشداری در حرم امام رضا(ع) را ندارم اما به عشق امام هشتم(ع) کفشهای شما را نگه می‌دارم تا شما برگردید.

من در این لحظه به این موضوع می‌اندیشیدم که این افراد هر چند در بند زندان هستند اما دلشان در بیرون از زندان و در حال و هوای حرم مطهر امام مهربانی‌ها قرار دارد و این میله‌های سرد و سلولهای تنگ مانع برقراری ارتباط آنان با هشتمین خورشید مهربان ولایت نمی‌شود.

راست نژاد نفسی می‌کشد و با لحن عجیبی به ما می‌گوید: راستش را بخواهید فکر نمی‌کردیم یک روز توفیق این را داشته باشیم که بعنوان خدمتگزاران بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) و سفیران حرم مطهر آنحضرت بتوانیم در بین زندانیان حضور پیدا کرده و اینگونه با آنان ارتباط برقرار کنیم.

سفره‌ای که دل‌ها مهمان آن بودند

نشستن بر سر سفره افطاری که مزین و منتسب به امام رئوف و مهربان و ضامن دلها حضرت اباالحسن الرضا(ع) باشد خصوصیات ویژه‌ای دارد. سفره‌ای که از لحاظ برکت و عظمت وصف ناپذیر بوده و افرادی که بر سر این سفره می‌نشینند بی‌واسطه خود را مهمان امام هشتم(ع) می‌دانند.

رئیس اداره امور تسهیلات زائرین حرم مطهر رضوی در این ارتباط عنوان می‌کند: وقتی سر دیگ‌های غذای متبرک مهمانسرای حضرت رضا(ع) را باز کردیم و شروع به کشیدن غذای گرم کردیم، یاد دوران طفولیت خودم در پای دیگهای نذری عزای امام حسین(ع) افتادم و حس غریبی داشتم. همانطوریکه غذا را داخل ظرف می‌کشیدم از درون دل به خدا می‌گفتم که  انشاءالله هر چه زودتر وسیله آزادی این زندانیان فراهم شود همینطوری که غذاها را داخل ظرف‌ها می‌کشیدم نگاهم به سفره‌های افطار زندان افتاد که چه بی‌ریا پهن شده بودند و مسئول و غیرمسئول، آزاد و دربند و... همه و همه مهمان این سفره‌ها بودند و حتی ما و همکارانمان خود را میهمان آنان و آنان نیز خود را میهمان اباالحسن امام هشتم(ع) احساس می‌کردند.

نذر یک زندانی

راست نژاد از پیام این مأموریت و توزیع غذای متبرک حرم مطهر رضوی برایمان می‌گوید. او معتقد است: پیام این سفره افطاری، انقلابی در دلهای زندانیان بود و آن اینکه این افراد هر چند که در پشت میله‌هایی سر ایام را سپری می‌کنند اما دلهایشان به عشق حضور در حرم مطهر امام مهربانی می‌تپد که آنحضرت کریمانه آنان را بر سر سفره خوان بابرکت خود نشاند و چه زیبا ندای رضوی و عطر و بوی حرم صفابخش دلها بود.

وی در بیان برخی از لحظات وصف ناپذیر این مأموریت می‌گوید: از دیگر نکات بیادماندی این مأموریت نشستن سربازان حفاظت زندان با زندانیان بر سر یک سفره و در نهایت آرامش وصف بود. این زندانیان خاضعانه از امام رضا(ع) می‌خواستند که آنها را شفاعت کند تا به مسیر صلاح و هدایت و درست زندگی کردن بازگرداند.

از دیگر اتفاقات این سفر که برای راست نژاد بیادماندنی بود جمله یکی از زندانیان اهل تسنن بود که با نهایت صداقت گفت: اگر به همین زودی‌ها آزاد شوم نذر می‌کنم از تربت جام تا مشهد به احترام امام رضا(ع) پیاده بیایم  و به زیارت آن حضرت نایل شوم.