قدس آنلاین - گروه استانها - حسین احمدی: آنوقت است که سهل تر از هر تصوری، فاجعه به بار می آید و در پلک برهم گذاشتنی - آسمان و زمین - سرخ می شود!
در مورد آذرخش و احتراق خودبخود که حرفی نیست اما امان از سهل انگاری انسان که همیشه عامل اصلی آتش سوزی ست.
فرمول جادویی وجود ندارد جز اینکه هر کدام مان کمی با سلول های خاکستری خلوت کنیم... و برای نجات جنگل ها، عقل مان را بگذاریم وسط!
تنها نمونه ای از آمار دریافتی هول برانگیز را به پردازشگرهایمان بدهیم... مشتی اطلاعات آتش سوزی را... بگوییم مثلاً که ۴۰ هکتار از جنگل های کجور نوشهر یا ۹۰۰ هکتار پوشش گیاهی جنگل های پاسارگاد فارس به آتش تقدیم شد!
دیگر میزان برآورد درخت و اکسیژن و موجودات مرده آن سرزمین، کار سختی نیست! تخمین هزاران لیتر آبی که بالگردها بر محل حادثه تخلیه کردند! و ساعت ها هماهنگی و اعزام اکیپی که به جای خدمت بهینه، زمان و جان شان صرف خاموش کردن خطای انسانی می شود. صرف امداد و مهارِ شعله هایی که چند روز پیاپی قاتل درختان و بوته زاران شده اند.
خواستم بگویم تابستان در راه است؛ راش ها و بلوط ها و نارون ها را فدای غفلت مان نکنیم و سرسبزی و اکسیژن موجود در طبیعت را فدای بی تفاوتی و جهالت مان!
که در خطّه ی سوخته و جزغاله، هزاران اصله درخت و درختچه و پرنده و خزنده زندگی می کنند... و نامهربانی و حریق سخت به هم گره خورده اند.
بگویم لطفاً از سلول های خاکستری تان در خلوت بپرسید جز این اکوسیستم بزرگوار، کدام خلقتی قادر است این اندازه بادیگارد باشد... محافظ در برابر گازهای آلاینده، بلای سیل، فرسایش خاک، پالایش اُزون و نیتروژن...
از سلول های خاکستری مغزتان جویا شوید، سرزنده تر و خوش الحان تر از جنگل و مرتع سراغ دارد؟ نگهبان تر از این دیار پُرشاخ و برگ ۴۰ میلیون ساله ایرانی؟
نظر شما