به گزارش قدس آنلاین، کریس رونالدو با ضربه آزاد تماشایی اش در دیدار مقابل اسپانیا، بار دیگر توجهات را جلب کرد. به همین بهانه، مایک فیلان، مربی سابق منچستریونایتد، در مطلبی اختصاصی برای دیلی میل، فاش کرد که چطور ستاره پرتغالی به چنین سطحی رسیده است:

پیشرفت

وقتی کریس رونالدو در سال ۲۰۰۳ به منچستریونایتد پیوست، رایان گیگز مسئول زدن ضربات آزاد در این تیم بود. اما کریس بیش از بقیه، هم تیمی باتجربه اش را برای زدن این ضربات با چالش روبرو کرد. او همیشه می خواست حرکت جدیدی را امتحان کند.

او می خواست از طریق امتحان کردن، شیوه جدیدی برای زدن ضرباتش پیدا کند. او هر روز بعد از تمرینات، با رایان گیگز و وین رونی، تمرین ضربه آزاد می کرد. اولین چالش برای او، این بود که بهتر از هم تیمی هایش باشد. او موفق به این کار شد. پس از آن، او دوست داشت بقیه ضرباتش را تماشا کنند و در مورد آن حرف بزنند.

او همچنین تاکید داشت که این ضربات را مقابل بهترین دروازه بان های دنیا بزند. او نمی خواست که دروازه بان تیم جوانان باشگاه درون دروازه بایستد. او می خواست به ادوین فن درسار گل بزند. او با دروازه بان ها صحبت می کرد و در مورد شرایط ذهنی آنها می پرسید تا متوجه بشود که چطور فکر می کنند و چه شرایطی برای آنها دشوار است.

نحوه ایستادن

بازیکنان معمولا توپ را روی زمین می کارند، از آن فاصله می گیرند، می دوند و ضربه می زنند. او این حرکت را به شکلی نمایشی تر انجام می دهد. او توپ را روی زمین قرار می دهد. تمرکزش را به بالاترین سطح می رساند. سپس چند قدم عقب می رود تا پای تکیه گاهش در بهترین فاصله قرار بگیرد و به این ترتیب موقع ضربه زدن، راحت تر باشد.

او یک بازیگر تمام عیار است. او کمی مغرور است و وقتی کمی شورت ورزشی اش را بالا می کشد تا ران های تنومندش را نشان بدهد، منظورش این است که همه به من نگاه کنید. او جنبه های تجاری این مسئله را درک می کند. وقتی او به این شکل آماده ضربه زدن می شود، دنیا به او نگاه می کند.

تکنیک

او به شیوه های مختلفی به توپ ضربه می زند. گاهی اوقات به زیر توپ ضربه می زند و گاهی مانند دیدیه دروگبا، با پشت توپ. او خیلی به توپ کات نمی دهد. او مانند بازیکنان قدیمی برزیلی مستقیما به سمت توپ می رود و به پشت آن ضربه می زند.

این به آن معناست که او لزوما ضربه ای که در دیدار مقابل اسپانیا وارد دروازه دخیا کرد را خودش ندید. او از واکنش جمعیت متوجه گل شدن آن شد. او همچنین از ویژگی های توپ های جدید هم بهره می گیرد. رونالدو این ویژگی ها را درک کرده و بعضی از ضربات آزادش مانند توپ های فوتبال ساحلی حرکت می کند. به یاد دارم که در سال ۲۰۰۸، وقتی او مقابل پورتسموث گل زد، دیوید جیمز، دروازه بان حریف، بعد از گل شدن توپ فقط می خندید!

استعداد

وقتی شما از استعداد کافی برخوردار باشید، یک مربی تنها وسیله ای برای بروز آن است. ما کمک کردیم تا او به توانایی هایش فکر کند. او از همه ما انتظار زیادی داشت. کار کردن با او بسیار لذت بخش بود.

زمانی که تمرینات مناسب او نبود زیرا حول او انجام نمی شد. و او این را بیان می کرد! او می گفت که از تمرین لذت می برد یا نه. او اینطور بود و ما هم رفتارش را دوست داشتیم.

قدرت رهبری او اکنون باورکردنی نیست. او پیشرفت زیادی داشت زیرا در آن زمان او خیلی تک روی می کرد. اما با افزایش تجربه، او یک لیدر است. او اکنون برای لحظات بزرگ زندگی می کند.

منبع: ورزش۳

انتهای پیام/