دکترمحمدرضا روزبه، نویسنده، شاعر و منتقد ادبی در گفت‌وگو با قدس‌آنلاین در پاسخ به این پرسش که بسیاری از رویدادهای فرهنگی متشکل از حلقه محدودی از شاعران و نویسندگان است که داوری و دبیری در این رویدادها به صورت گردشی بین این حلقه در حال چرخش است، این اتفاق چقدر برای فضای شعر و ادبیات آسیب رسان است و پیامدهای چنین آسیبی چیست، اظهار کرد: متأسفانه فضای شعر و ادبیات به یک فضای مافیایی و انحصاری مبدل شده است. بنده اساسا با جوایز ادبی و جشنواره های شعر و ادبیات سر سازگاری ندارم. تا به حال نیز در هیچ کدام از این جشنواره ها و جایزه ها چه قراردادی، دولتی و چه غیر دولتی شرکت نکرده‌ام و معتقدم چنین فضاهایی ذهن، ذوق، نگاه و تماشای شاعران را محدود و کانالیزه می کند و جلوی رشد طبیعی و فطری شاعران را می گیرد، چه رسد به این که داوری هم در انحصار یک عده خاص باشد.

وی در ادامه افزود: به اعتقاد من کسانی که وارد این عرصه می‌شوند، در واقع تمام می‌شوند و به حاشیه‌های شعر و شاعری می‌پردازند، کارمند شعری و دبیر جشنواره می‌شوند. این‌ها بیشتر ناشی از ضعف خلاقیت در شاعران است. به نظرم بهتر است شاعران خلوت ناب شاعرانه خود را حفظ کنند و از غوغاسالاری ادبی و ریخت و پاش‌های ادبی بپرهیزند.

روزبه در بخش دیگری از سخنان خود اظهار کرد: باید به این مسأله توجه کنیم که این گونه برنامه‌ها ذهن و ذائقه شاعران را محدود و مکانیزه می‌کند و شاعر را فرمایشی، موسمی و موعدی  و شعر وی را خدشه دار می‌کند. از طرفی فطرت و خلاقیت شاعر را خدشه دار می‌کند در حالی که شعر یک لحظه عاشقانه است و با این ادا و قالب‌ها جور در نمی‌آید و با آن مغایر است. بنابراین شاعر باید روند طبیعی و شاعرانه خود را در عین آزادی حفظ کند.

این پژوهشگر ادبی تأکید کرد: به اعتقاد من شاعران باید دنبال آنِ پنهان و لحظات و خلوت خود باشند و از این جار و جنجال‌ها بپرهیزند. غالباً این مسائل خون شعر را مسموم می‌کند. البته همه جایزه‌ها و محفل های این چنینی بد نیستند اما در مجموع سرنوشت خوبی برای اهالی ادب نخواهند داشت.