به گزارش قدس آنلاین، تلاطم‌های اخیر در وضعیت اقتصادی کشور از جمله نابسامانی بازارهای سکه، ارز، طلا و مسکن، بسان تلنگری جدی، مسئولان دولتی را به واکنش‌های جدیدی واداشته است. از جمله این واکنش‌ها، تاکید بر ضرورت مقاومت مردم در برابر دشمن و نیز وحدت جریان‌های سیاسی برای برون‌رفت از شرایط کنونی است. این ادبیات اگرچه پیش از این در مواضع مسئولان دولتی مفقود بوده اما در عین حال برخی گروه‌های سیاسی منتقد دولت از آن استقبال کرده‌اند. طبیعتا نفس اتخاذ چنین موضعی از سوی مسئولان دولتی، هرچند دیرهنگام، قابل قبول است. اما هنوز یک مسئله جدی باقی می‌ماند: آیا با وحدت سیاسی مشکل اقتصاد مردم حل می‌شود؟ آیا این وحدت نباید به حوزه‌های عملیاتی هم تعمیم داده شود؟
اولین مسئله مهم، کنارگذاشتن رویکرد اعتماد به غرب است. اگر دستگاه دیپلماسی به روند فعلی گفتگوهای برپایه اعتماد به طرف مقابل ادامه دهد قطعا این وحدت سیاسی که ناگهان ایجاد شده، مفید واقع نخواهد شد و چه بسا با شدت بیشتری نتیجه عکس دهد. البته اعتماد نکردن به غرب به معنای رها کردن دیپلماسی و فعال نکردن ظرفیت‌های بین‌المللی نیست. دولت محترم می‌تواند دایره کشورها را بازتر کند و از پیمان‌های تاثیرگذار موجود هم استفاده کند. بعنوان مثال محسن شاطرزاده سفیر سابق ایران در برزیل، معتقد است: «بحث تهاتر کالا را باید جدی بگیریم. علاوه بر این، بسیاری از کشورها از وابستگی به دلار ضربه خورده‌اند و مایل به ورود به پیمان‌های پولی دو یا چند جانبه هستند. باید در این حوزه وارد شویم. امروز برزیل آماده است. این کشور در یک سال نزدیک به ۵۰ درصد افت پول داشته است. همچنین در ترکیه طی یک سال گذشته ارزش پول این کشور کاهش شدیدی داشته و از همین رو شرایط برای ایجاد پیمان پولی دوجانبه با ترکیه فراهم است.»
تغییر ضروری دوم باید در نگاه دولت به ظرفیت‌های داخلی اتفاق بیفتد. در خبرهای روز گذشته داشتیم که فاز دوم پالایشگاه ستاره خلیج فارس که به همت سپاه پاسداران ساخته شده است به بهره‌برداری رسید و به همین واسطه گام نهایی در خودکفایی بنزین و گازوئیل برداشته شد.
ساخت این پالایشگاه با ۷۰۰ هکتار مساحت از سال ۱۳۸۵ آغاز شده بود و اگرچه روزنامه دولت در گزارشی حتی به ثمر رسیدن این اقدام جهادی را هم به برجام ربط داده است اما طبق آنچه فرمانده قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا گفته است، این خودکفایی با استفاده از بیش از ۸۰ درصد تجهیزات تولید ایران محقق شده است.
توجه به ظرفیت‌های داخلی می‌تواند بهترین راه‌حل برای دولت در شرایط فعلی باشد. مثال دیگر در همین زمینه اینکه در حوزه تولید، امروزه حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد ظرفیت کشور، خالی است. باید برای ۱۵۰۰ هزارمیلیارد نقدینگی موجود برنامه‌ریزی کنیم و این نقدینگی را به سمت تولید هدایت کنیم.
یا اقدام دیگری که دولت می‌تواند انجام دهد احیای دانش هسته‌ای در دانشگاه‌ها و محافل علمی است. انرژی هسته‌ای بعنوان یکی از علوم «های‌تک» منشا بیش از ۶۰ صنعت در حوزه‌های مختلف علمی است و می‌تواند در کوتاه‌ترین زمان جهش بزرگی در چرخه اقتصادی کشور ایجاد کند.
همه اینها در صورتی اتفاق می‌افتد که کلیدواژه کاربردی و مفید «وحدت» که این روزها به همت دولت محترم همه‌گیر شده است، منشا حرکت و اقدام جهادی هم قرار بگیرد.