قدس آنلاین - گروه استانها - حسین احمدی: آنگاه خواه ناخواه با پروسه دردناک این روزهای جنوب، بیشتر همراه می شویم.
بوضوح می بینیم با باز کردن شیر آب، آنچه نصیب مان می شود یک لیوان گلِ رقیق است! و شال و کلاه کنان که بخواهیم از خانه بیرون بزنیم، باید برویم زیر آسمانی که ۶۰ برابر حد مجاز آلوده است و ریزگردها در آغوش مان می کشند!
برای رفع شستن و نوشیدن ناگزیریم به گرمای ۵۰ درجه ملحق شویم، به صف های طویلِ کسب آب... طویل به قدمت ۱۵ سال گردوغبار!
و در هوای داغ و شرجی، تازه از طعمِ قطعی های پیرکننده برق هم بی نصیب نمی مانیم!
باز سرِ سلبریتی ها سلامت... که آنقدر معرفت دارند از زخم مهلک این دیار بگویند... از توان مدیریت و غیرت استعفا... در بحران آب، آبادان و خرمشهر و اهواز را تنها نگذارند... و آبِ شورِ غیراستاندارد را مویه کنند.
که عجیب تلخ است جمع این اندازه بی تدبیری و سوء مدیریت در یک خطّه... داشتن متولیانی که سالهاست حواس شان انگار پرت نامعلوم است... که واقعاً هوا و آب و برق و آرامش، چند کلمه مختصر نیستند!
پای پست های آقایان فرخ نژاد و جوان و خانوم ها پاکروان و جودکی توقف می کنم! و هزار بار افسوس می خورم که چرا حکایتِ جنوب، قصه آزادی چند زندانی از حبس نیست که با واریز وجوه نقدی، به حیات دوباره برسند! که از پشت میله های محرومیت و بی درایتی بیایند بیرون!
چرا با میلیون ها هموطن بحران زده روبروئیم که سال هاست چشم براه ناجی اند؟ در استانی سرمایه دار و ثروتمند! اما هنوز آن مقام حامی و عاشق، از خواب زمستانی بیدار نشده با اینکه تابستان است!
نظر شما